dagboek – stichting Vamos Schipluiden

U bent in het dagboek van de Vamos Brazilië reis 2009. Iedere dag bij de Vamos 2009 reis hebben twee deelnemers een dagbericht geschreven. Hieronder kunt u alle bagberichten lezen.

Week 1	Week 2	Week 3	Week 4
Dag 1	Dag 8	Dag 15	Dag 22
Dag 2	Dag 9	Dag 16	Afsluiting
Dag 3	Dag 10	Dag 17
Dag 4	Dag 11	Dag 18
Dag 5	Dag 12	Dag 19
Dag 6	Dag 13	Dag 20
Dag 7	Dag 14	Dag 21

	Afsluiting *Gechreven door:* Pater Gabriël

Jullie weer thuis in Den Hoorn en Schipluiden en ik weer in Garanhuns! Wat een fantastische weken hebben we achter de rug. Ik vond het enorm om met zo`n enthousiaste groep op te trekken; en wat hebben jullie een prachtig werk verricht en zoveel mensen, vooral kinderen, gelukkig gemaakt. Voor veel mensen zijn wegen naar een betere toekomst open gelegd, en jullie krijgen nog te zien of te horen wie het meest daarmee geboft hebben. Maar: het is ongetwijfeld ook voor jullie een verrijking geweest. Vergeet nooit: wie een ander helpt, verrijkt ook zichzelf!Ons levensgeluk is te vinden in het gelukkig maken van anderen. Ik hoop dat de fantastische ervaring van deze weken heel jullie leven bij blijft als een ontdekking van hoe we zin geven aan ons leven en gelukkig kunnen zijn. Ik dank jullie heel hartelijk voor jullie inzet, voor jullie samenwerken en enthousiasme. Wat heb ik genoten en wat ben ik blij! Dank aan alle thuisblijvers voor de manier waarop ze hebben meegeleefd via de WEB-site. Dank vooral aan pastor Huub Spaan, de initiatiefnemer en animator van heel het Vamos-gebeuren. Moeten jullie weten: we denken nu al aan Vamos 2011; Maakt daar alvast maar propaganda voor: ik kies wel projecten uit!Een heel stevige abraço voor jullie allemaal. Pe Gabriel

	Dag 22 Zaterdag 1 augustus *Gechreven door:* Ron en Joost

Lieve thuisblijfkindertjes,De allerlaatste dag… Voor de heren begon de dag goed.Na het ontbijt hebben we onze koffers ingepakt, en is alles op twee kamers gezet. We zijn allereerst naar de zeekoeien geweest waar de groep in 2007 ook is geweest. Dit is een soort van klein reservaat waar zeekoeien gekweekt worden. Daarna zijn we de hele 800 meter met de bus verder gereden naar Fort Oranje. Dit zijn vier muren, waar je op kunt lopen. Na een paar spectaculaire foto’s van het fort te hebben gemaakt zijn we snel doorgegaan naar een klein plaatselijk visrestaurantje. Hier hebben we gegrilde vis gegeten, maar wat het precies was wist eigenlijk niemand.Daarna zijn we (lees: de dames en Huub) op het strand gaan liggen. Simon en Joost hebben er een biertje bij gepakt, en de echte bikkels zijn naar de overkant gezwommen waar een klein eilandje is. Om 15u hebben we alle spullen gepakt en zijn we richting verblijf gegaan. We hebben hier voor het eerst de meiden in recordtijd zien douchen. De laatste dingen werden bij elkaar geraapt, om vervolgens in de bus gegooid te worden.Het laatste avondmaal in Brazilië was, hoe kan het ook anders, op heilige grond. Wij zijn namelijk naar de Mac Donalds in Recife gegaan. Voor Pater Gabriël was het zijn eerste keer. Toen hij (op 76 jarige leeftijd) over de drempel van dit paradijs heen stapte vroeg hij de menukaart. Zoals jullie allemaal weten, is dit niet heel gebruikelijk. De buschauffeur at ook mee, en vertelde ons dat hij normaal nooit met zijn gezin hij de Mac kan eten, want als zij dat doen, kost hem dat 1/3 van zijn salaris. We hebben medelijden met zijn gezin, en zijn maar meteen met de pet rond gegaan voor een extraatje voor Josias.Verzadigd en voldaan zijn we naar het vliegveld toegegaan, waar we nog een bakkie koffie hebben gedronken. Hierna hebben we afscheid genomen van Gabriël en Josias en zijn door de douane gegaan. Na een klein oponthoud door Ron, die niet alleen weer een levensgevaarlijk stekkerblok in z’n tas had, maar dit keer ook vergeten was om zijn schroevendraaier, schaar en zakmes uit zijn handbagage te halen, waren we door de douane en begon het lange wachten. Dit lange wachten werd verzacht door het kopen van havaiana-sokken en andere onzinnige dingen. Van de vliegreis hebben we niet veel meegemaakt, maar toen we (lees: RoJosti) het vliegtuig uitliepen hadden we toch wel weer lichtelijk honger. We hebben ons wederom op heilig grond begeven, om een big Mac menu naar binnen te werken. Na een uurtje shoppen, zijn we naar het vliegtuig naar Amsterdam toegelopen. 2,5 uur later stonden we op Amsterdam (waar Huub dit keer wel zijn hoed heeft meegenomen). Bij het koffers halen kwam Joost tot de blije ontdekking dat hij zijn koffer niet hoefde mee te slepen, maar gratis krijgt thuisbezorgt. Voor deze gratis service heb je wel een paar domme medewerkers op Lissabon airport nodig die je koffer vergeten in het vliegtuig te laden. Toen we uit de gate kwamen, werden we feestelijk ontvangen door een 38 tal mensen. We zijn met z’n allen met de bus naar het altijd zonnige Schipluiden gereden, waar nog meer mensen op ons stonden te wachten. Na een afsluiting in de Schelp zijn we naar huis gegaan. Het einde van de Brazilië Vamos 2009 reis. Ron en Joost

	Dag 21 Vrijdag 31 juli *Gechreven door:* Lotte, Daisy en Minh Thu

Boa Noite!!!Na een lekker ontbijtje bij het Hotel waar we slapen in Recife kwamen Ayron en Rodrigos ( 2 mannelijke leden van de Vivagroep) aan. We zijn met zijn allen naar het strand gegaan en gelukkig hadden we het weer aardig mee! Er werd niet alleen gezond maar ook nog wat souvenirs gekocht bij de welbekende mannetjes die over het stand lopen.Na het strand konden we ons even snel omkleden bij het hotel en zijn we naar het klooster gelopen, hier heeft Pater Gabriel ook ooit gewerkt. We waren uitgenodigd voor een lunch. Leuk om te weten is dat hier ook 2 Nederlandse paters wonen.Ayron en Rodrigos hebben we na de uitgebreide en lange lunch uitgezwaaid zodat wij vervolgens naar Olinda konden gaan. Dat is een klein dorpje in Recife. Bijzonder aan dit stadje is dat er vele mooie uitzichten zijn waaronder de skyline van Recife. Ook heeft dit stadje een mooie geschiedenis wat we nu niet gaan vertellen want we zijn ‘bekaf’ ;).Ondertussen gingen Daisy en Dorien met Pater Gabriel mee op familiebezoek bij een oudoom van Daisy. Wij hebben elkaar eind in de middag weer ontmoet bij Casa de Cultura. Dit was vroeger een gevangenis en wordt nu gebruikt als een souvenirs trekplaats. Elk cel is een winkeltje. We zijn in de avond gezellig uit eten gegaan bij een pizzeria. Onze laatste avond in recife hebben we afgesloten met de allerallerallerlaatste vamosvergadering onder het genot van een skolletje.Liefs, Lotte, Daisy en Minh Thu

	Dag 20 Donderdag 30 juli *Gechreven door:* Minh Thu, Lotte en Marloes

Boa noite,Met een Skol of Antartica in onze hand onder het genot van wat zoutjes schrijven wij jullie dit berichtje vanaf het balkon van het Hotel in Recife. Met een bevredigend gevoel maar ook met bolle kijkers en rode wangen van de tranen proberen we nu bij te komen van onze reis tot nu toe. Vandaag was een dag van afscheid. De dag begon met het uitreiken van een cheque om een dagopvang in de wijk van Claudia te realiseren. Vervolgens heeft het kinderteam het bouwteam uitgezwaaid om daarna het centrum van Garanhuns te verkennen. De reais (het geld) vlogen als warme broodjes over de toonbank. Het bouwteam was ondertussen keihard aan het werk om alles af te krijgen waarvoor zij dik met vlag en wimpel zijn geslaagd. We kunnen niet anders zeggen dat we apetrots op ze zijn. Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan onze mooie tijd in Vila do Jubileu. Met pijn in ons hart echter met een warme glimlach op ons gezicht hebben wij afscheid genomen van de mensen die ons in korte tijd zo dierbaar zijn geworden. Niet alleen wij waren emotioneel, ook de kinderen waren zichtbaar aangedaan. We beseffen dat we onze doelen met jullie hulp en steun hebben kunnen realiseren, nooit wetend dat wij deze trieste, verlaten gebouwtjes konden omtoveren tot een veilige, betrouwbare en vooral mooie omgeving om in te leven.Liefs, Minh Thu, Lotte en Marloes

	Dag 19 Woensdag 29 juli *Gechreven door:* Dorien en Nico

Bon dia beste lezers,Voor het kinderteam was het de laatste werkdag, maar voor het bouwteam niet. Die mogen morgenochtend nog even de laatste puntjes op de i zetten op hun project. Het was voor ons veel te kort, het verblijf hier in Brasil, we zouden wel een maandje langer willen blijven…J.In de mooie vroege ochtend zijn we naar ons “werk” gegaan, zowel het bouwteam als kinderteam. Het kinderteam heeft de kinderen weer bezig gehouden, met ochtendgymnastiek & ambracospel & even op de grond een drankje gedronken met de kinderen. Onder het genot van een drankje sprak Pater Gabriel de kinderen aan dat we vandaag voor het laatst waren. Het is vandaag woensdag, dus de melk werd weer uitgedeeld. En omdat er zoveel moeders aanwezig waren, hebben we van het moment gebruik gemaakt en nog wat kleding uitgedeeld. Door de voorbereidingen van Alice kon de kleding met een snellere tempo worden uitgedeeld, maar bij de deur van het lokaaltje werd er een opstopping veroorzaakt. Onze held, Joaldi, kwam ons te hulp en bracht een beetje orde in de zaak.Vanmorgen toen we aankwamen waren de Brazilianen met de laatste rioleringen bezig. De metselaar was in huisje nummer 3, het achterstraatje, aan het opknappen. Waarna we met zijn allen de laatste tuinmuurtjes hebben geplaatst en een begin gemaakt met uitvlakken, zodat we gelijk na het middageten het beton konden storten. De metselaar kwam bij Ron dat bij de nieuwe geplaatste meterkasten in de bewoonde huisjes ook nog een aardedraad moest worden aangebracht. Ron heeft hem duidelijk dat hij daar vandaag en morgen geen tijd voor heeft, maar dat hij het volgende week wel komt doen. Joost had nog even een gaatje, en heeft op het dak van de achterste twee huisjes onze website gezet. http://www.vamosschipluiden.nl/voor Google Earth.. Toos, iets voor jou om te zoeken waar we zitten….?!’s Middags tijdens de siësta zijn we even gaan shoppen in de dichtstbijzijnde supermarkt. De grote mannen, behalve Nico, gingen niet mee. Dus alle meiden die ook meegingen naar de supermarkt moesten helpen met de zware boodschappen.Het project van het kinderdagverblijf is helemaal (aan het einde van de middag) afgerond, we hebben alles af kunnen krijgen wat we wilden bereiken. En natuurlijk wel netjes achtergelaten met een schone vloer. Van de meubels die er aanwezig waren moesten we helaas meer dan de helft weggooien, qua stoelen, we hadden ze buiten het hek neergezet… maar denk maar aan Brasil… ze waren meteen weer weg gehaald!! Niet alle meubels zijn weg gegaan, we hebben ongeveer 10-15 stoelen kunnen repareren. Ook hebben we een klein bankje een nieuw likje verf gegeven en staat nu op de veranda. Pater Gabriel heeft ons belooft om te kijken naar nieuwe meubels voor de lokaaltjes. Aan het einde van de middag werden we aangevallen door Christiano, met een sprinkhaan in zijn handen. Hij dreigde steeds naar ons toe om ons bang te maken. We wilden niet bang zijn, maar het zag er zo vies uit dat we gillend wegrende. Ik (Dorien) dacht als eerste dat het een takje was, maar zag achteraf dat het een sprinkhaan was van een grote van ongeveer 7 tot 8 cm lang!!! Even een berichtje vanuit het bouwteam: De reden dat Ron niet meekon naar de Bonanza (supermarkt) was dat hij de stekkers in elkaar aan het zetten was anders was hij bang dat hij het niet zou redden met de elektriciteit. Vooral in de bewoonde huisjes is het lastig werken met “pottenkijkers“ om je heen en daarbij kwam nog dat de kinderen het heen en weer hebben. Het betonstorten ging erg voorspoedig, de metselaar kwam ook helpen (dat spaart hem zijn eigen werk). En met drie Brazilianen, die Pater Gabriel extra heeft ingehuurd, hebben we de laatste vijftien meter vanmiddag afgekregen. Wat ons een voldaan gevoel geeft. Ik (Nico) had er echt op gerekend dat hij morgenochtend ook nog in de beton zou zitten. Het schilderen van de huisjes schiet ook aardig op, we hebben nu drie huisjes helemaal klaar en veeg schoon. De laatste twee is nog wat plekjes bijwerken en opruimen. Dus ons doel is ook in zicht. Na hard geklust te hebben, hebben we door het succes bij beide projecten een vrije avond!!! Even bijkomen van het harde werken en (een aantal van ons) voorbereidingen treffen om onze koffers in te pakken, voor het vertrek morgen naar Recife. Bye, mazzel, laterzz, Nico en Dorien P.s1: Nu al 18 dagen in Brazilië, nog geen partijtje voetbal gespeeld, maar dat is dan ook het enigste wat ik mis. Voor de rest gaat het hier met mij goed, groeten aan iedereen. Nico. P.s2: Even een kort persoonlijk berichtje vanuit Brasil. Weinig te melden… dagen gaan te snel. Nog steeds jaloers op je Michiel, dat je eerder bent dan ik met de Harry potterfilm in de Bioscoop. Ik haal hem wel een keertje in…. Groeten allemaal thuis en tot over een paar korte dagen. Gr. Dorien.

	Dag 18 Dinsdag 28 juli *Gechreven door:* Simon en Alice

(Beste) thuisblijf vrienden (het tussenhaakjes bericht)Het einde is in zicht….nog maar 5 dagen, op 1 handje te tellen dus :p Wat wij hier nog willen doen is helaas niet op 1 handje te tellen. Of zijn wij Hollanders toch iets te precies? Eigenlijk geven de Brazilianen daar onbewust al vaak antwoord op, en ja hoor wij Hollanders zijn inderdaad ook nog eens erg koppig en doen het uiteindelijk toch iets te goed! Toch zijn de Brazilianen nog net iets koppiger dan ons. Onze metselaar heeft goedgelovige Ron alle gaten laten inhakken voor de zekeringen en meterkastjes, hem deze erin laten schroeven en komt vandaag ineens aan met het verhaal dat ze niet goed zitten! Ze moeten net een paar CM. verder dan de huidige plek waar ze nu zitten. Eigenlijk wilde wij ze laten zitten. En toen beweerde onze vriend dat het Nutsbedrijf ze echt niet kwam aansluiten als ze niet op 1.40 M zaten…PFFFFF leuke manier om aan het werk te blijven als je per dag wordt uitbetaald. Dat is te vergelijken met het veel naar de wc gaan als je per uur wordt uitbetaald. Hahaha eigen ervaring??? Verder gaat het goed met de broeders en onze zuster Marga in de bouw. Twee van de huisjes zijn al van een gezellig kleurtje voorzien, de straat is voor twee derde klaar en versiert met wat puppypootjes hoe kan het ook anders met die 23.784 puppy`s? remember? (voor degene die het zich niet meer herinneren zie dagverslag 6)Het kinderteam heeft vandaag met de kinderen tanden gepoetst en onze verbazing was groot, we wisten dat de gebitjes er slecht aan toe waren, maar toch even schrikken na het zien van bloedend tandvlees en vele rotte tanden en kiezen. Verder een gezellige ochtend met creatieve activiteiten op nummer 1.Voor Siempiejjj zat er even geen tandenpoetsen of knutselen in, die had het veel te druk met het ontvangen van de vele liefdesbrieven die voor hem waren gemaakt door de jonge dames uit Villa do jubileu.Toen wij tussen de middag thuiskwamen voor de lunch, stond pater Gabriël met een grote glimlach bij de ingang van het hek met een mooi boek in zijn handen (het fotoboek voor pater Gabriëls 50 jarige priesterschap). De postduif heeft het gehaald!! Toos onze dank is groot, met in het bijzonder die van pater Gabriel.Na de siësta zijn we weer met zijn alle in het busje gesprongen om hard aan de arbeid te gaan, en wat waren de resultaten weer mooi. De keuken bij het kinderteam is zo goed als af en de boerin die daar in staat heeft na veel overleg licht bruin haar gekregen. Had misschien wel leuk geweest voor een Pooltje: Welke kleur haar moet de boerin in de keuken krijgen: A zwart, B bruin, C blond. U kunt alsnog stemmen, verven we hem gewoon over… we zijn inmiddels gewend aan dubbel werk hahaha! Ria heeft de buitenbalken voorzien van een nieuw tintje en ziet er weer keurig uit. De schilderingen in de andere zaaltjes hopen we morgen af te kunnen ronden. Onze dank gaat naar Alice die vanmiddag alle kleding op maat en in setjes heeft gelegd ,zodat de kleding morgen razend snel de deur uit kan voor zijn nieuwe bestemming….wat zullen de mensen blij zijn. BINGO!!! Dat is wat we vanavond hebben mogen spelen, het kansspel met GROTE prijzen….helaas hebben we de prijzen aan onze neus voorbij zien gaan. Patricia en een Braziliaanse mochten als eerste hun handje opsteken voor een bingo, maar Patricia zag de prijs in de handen van de Braziliaanse weggaan….HELAAS! Ze kregen beide een balletje met daarop een getal, diegene met het hoogste getal zou het winnen. Ook de laatste ronde vielen we……..niet in de prijzen, Dorien en weer een Braziliaanse zaten in de race voor die ene mooie hoofdprijs (Wat een grappig detail is: de hoofdprijs, een ventilator….in de winter???? Ze lopen allemaal met een muts! Logica!? toch voelt het hier aan alsof het 30 graden is). Weer ging de Braziliaanse er met de prijs vandoor (En wij hebben het hier warm!) zou dit een geval van doorgestoken bingokaart zijn??? Al met al, een zeer gezellige avond met muziek en dans. En….wat voelde we ons weer VIP-ers gratis drankjes en hapjes, we werden zelfs bediend. Met als klap op de vuurpijl wist de chauf ons te verrassen met een lekker koud flesje SKOL (bier) Waar hij het ineens vandaan heeft gehaald mag (alleen) Joost weten. Nog even een afzakkertje in de Chinese zaal, slaapje doen en dan morgen weer om 7 uur aan het ontbijt. (THE END) (PS1 eigenlijk wilde Simon geen ps) (PS2 Toch maar wel): iedereen bedankt voor alle leuke berichten. An: heel vervelend van je wegpiraatje gelukkig heb je er nog een paar:P moeders en Willem: zodra ik thuis ben kom ik zekerste weten weer binnen vallen, ben erg benieuwd naar Jackson. Vaders vervelend van de haaiL. Praam gommangs er moet weer snel een chilletje gepleegd worden. Alles gaat bonkiej, Groetjuhhhs siempiejjj!! (PS3 Alice wil ook graag een ps-je achterlaten): Lieve Allemaal, Het gaat hier allemaal erg BOM! Ik geniet nog even volop van de laatste week. Nu ineens besef je hoe snel het is gegaan en voor ik weet ben ik alweer op Nederlandse grond! Heel veel liefs voor iedereen…!!! Tot heeeeel snel! Dikke Kus

Dag 17
Maandag 27 juli

Gechreven door:
Minh Thu en Marloes

Brazilië-Garanhuns
voor de Vamos courant
jullie correspondenten ter plaatse: Minh Thu en Marloes

Vriendelijk verzoek
Trouwe lezers van het Vamosdagboek,
Sinds vorige week worden wij er iedere middag mee geconfronteerd dat wij moeten genieten van onze laatste dagen in Brazilië. Luister en huiver! Hierbij een vriendelijk verzoek: Genieten zullen we maar we hebben nog 1/3e deel van onze reis te gaan. We beseffen dat het einde in zicht is maar de druk is al hoog genoeg dus wrijf het er niet in lieve thuisblijvers. Desalniettemin blijven wij graag berichtjes ontvangen. =)
Maandag
Over tot de orde van de dag.
Haast, haast, haast vanochtend. Kapotte wekker in de buurt en vergeten bij de ronde van Huub én Marga én Daisy werden de drie slaapkoppen van de dameskamer 02 vanochtend uitgerust maar lichtelijk geschrokken wakker. “Hoewel onbedoeld, heerlijk zo’n extra uurtje slapen,”aldus Minh Thu.Vandaag weken wij af van onze dagelijkse werkroutine, het kinderteam dan. Het bouwteam vertrok zoals gewoonlijk naar hun werkterrein. Wij reden met pijn in ons hart en ondergedoken in onze Vamosbus voorbij Vila do Jubileu op weg naar kinderopvang Santa Maria. Warm en gastvrij werden wij ontvangen door de dir

ectrice maar werden vervolgens vrij gelaten om overal rond te kijken. Natuurlijk kwamen wij niet met lege handen aan. Twee koffers vol met kleding en een grote zak goed gevuld met speelgoed hebben wij daar mogen uitdelen. Razendsnel werden de cadeautjes enthousiast door de kinderen uitgepakt. Bij deze kunnen we de communicantjes uit Maasland laten weten dat hun speelgoed meer dan goed terecht is gekomen. Maar we hebben het druk zoals jullie al weten en stonden daarom te popelen om weer aan de slag te kunnen gaan met onze muurschilderingen.
w2d17

Verrast kwamen wij aan bij Vila do Jubileu, niet alleen het hek maar zelfs de hele voorgevel hadden al een likje verf gekregen van onze lieve Christiano. Iedere dag staan wij weer versteld van zijn onuitputtende kracht. De muurschilderingen waren vandaag onze voornaamste prioriteit. En aan het eind van de dag mocht het resultaat er zeker zijn.
Ook het bouwteam heeft vandaag niet stilgezeten. Meterkast ingehakt, gekalkt, geverfd, waterleiding aangelegd en noem maar op. Zij hebben hard gewerkt en deze keer met hulp van drie hardwerkende Braziliaanse mannen. Klein nat incidentje. Even een korte cursus waterleidingen aanleggen in het Braziliaans: Geen hoofdschakelaar aanwezig waardoor je snel moet zagen en de waterleiding vervolgens er nog sneller op moet zetten maar wat eigenlijk altijd leidt tot een waterballet. Voor tips en vragen kunt u bij Ron terecht.
’s Avonds wederom een avondprogramma. We werden uitgenodigd door de wijkparochie w2d17

Redemtor Christo en hebben daar gedanst in Schelp 2 totdat we erbij neer vielen. De taarten en de maispap vielen zeer zeker in de smaak. Niet te vergeten werden Erika en Joost eindelijk met elkaar herenigd. Joost heeft er 2 weken in spanning voor moeten wachten. De vonken spatten er vanaf!
We houden u op de hoogte. Liefs Marloes en Minh Thu
p.s.1: Lieve mam, Nog even een vraagje over mijn koffer mag ik mijn handdoeken hier laten 😉 Tot gauw xx Marloes
p.s.2 :Lief thuisfront, ik geniet weer met volle teugen en het gaat me goed. Mich´ ik heb hun nummers voor je kunnen fixen! X M.T

	Dag 16 Zondag 26 juli *Gechreven door:* Ria en Marga

Hallo fanatiekelingen,We weten het : het tweede of derde verslag op 1 dag. We hopen dat jullie het kunnen opbrengen om ook deze nog te lezen.Vanochtend hebben we heerlijk uitgeslapen. Na het ontbijt van 9.00 uur hadden we een samenkomst met Pater Gabriel, waarin hij zijn wensen aangaf wat hij zoal met ons geld wilde gaan realiseren.Op de 1e plaats staat natuurlijk Vila de Jubileu. Daar zijn wij nog volop mee bezig en het wordt de komende dagen hard werken en spannend of wij het allemaal af kunnen maken. Als dit niet gaat lukken, wordt dit door plaatselijke vakmensen afgemaakt. Hier gaan we natuurlijk niet vanuit want we hebben twee fantastische teams die er echt voor gaan. Het zijn stuk voor stuk geweldige jongens en meiden die elkaar respecteren en als het moet zijn ze er voor elkaar. Ook wordt voor de lokalen nieuw meubilair aangeschaft, want de meeste stoelen zijn al kapot of staan op instorten.Op de 2e plaats wil Gabriel Cristiano helpen. Cristiano is onze steun en toeverlaat tijdens ons werk, hij wil voor zijn familie een huisje bouwen verderop in de wijk. Zijn broer die in het zuiden woont heeft de grond aangekocht en de fundering is al gelegd. Steeds als hij een beetje geld heeft, wordt er materiaal aangeschaft. Met onze bijdrage kan dit huisje sneller worden gerealiseerd. Omdat wij Cristiano een keiharde werker vinden en hij altijd vrolijk en goed gemutst is, stemden wij uiteraard met dit voorstel in.Zijn 3e voorstel was om voor Cristina, onze wasvrouw die twee keer in de week onze was doet, een aantal klusjes in huis te laten doen. Eigenlijk had ze Nico een aantal dagen over de vloer willen hebben, maar wij kunnen Nico natuurlijk niet missen. Zijn 4e voorstel was om Lucinetti te helpen. Dat is de vrouw die de zwaan heeft gemaakt, die ongelooflijk veel geld opbracht tijdens de veiling. Zij heeft jarenlang onschuldig gevangen gezeten en is in de gevangenis mishandeld. Door deze mishandelingen moet zij een aantal chirurgische ingrepen ondergaan. Met hulp van Pater Gabriel is zij nu voorwaardelijk vrij, maar moet zij zich nog steeds melden. Hij heeft voor haar een huisje gekocht in de wijk van Claudia, maar ook hieraan moet was opgeknapt worden om het woonbaar te maken. Dit verhaal greep ons heel erg aan. Zijn 5e voorstel is om bij de wijk S. Paolo een parochiezaal (Schelp III) te bouwen. Er staat nu alleen een kapel en daarachter is nog voldoende grond om een zaal te realiseren. De Hoornse meiden stelden voor om dan deze zaal St. Antonio en St. Cornelio te noemen. Het wachten is nu op het overleg met de wijkraad. Zijn laatste voorstel was om hulp te bieden aan de Fazenda de Esperanza, waar wij vorige week zijn geweest. De aangrijpende verhalen van de meisjes die daar zitten, hebben ons ook diep geraakt. Wij vinden het heel belangrijk dat dit blijft voort bestaan. Wij konden ons goed vinden in zijn voorstellen en voelden en zagen met hoeveel liefde en toewijding hij zich inzet voor deze mensen. Uiteraard hadden al deze voorstellen onze goedkeuring wat hem zichtbaar blij maakte. Na dit boeiende uurtje had iedereen nog even tijd voor een frisse duik in het zwembad of luieren in de hangmat. Na de lunch bij Carlinhos vertrokken wij weer naar Garanhuns en genoten weer van het schitterende uitzicht en hobbels in de weg. Om 16.30 uur reden we nog even langs het terrein waar plannen zijn om het parochiezaaltje te bouwen. We hebben nog even een groepsfoto gemaakt op ons braakliggend terrein. Net voor het avondeten konden we nog even onze was uitzoeken en kamers inrichten. Wat troffen wij aan bij het avondeten? Weer de overheerlijke soep, die hadden we echt gemist die twee dagen…. Om 19.30 hadden we een thuiswedstrijd: een viering in de naastgelegen kerk, waar wij natuurlijk weer ons eigen optreden verzorgden. Opvallend is dat de mensen kunnen binnenkomen wanneer het hun uitkomt en voortijdig weer vertrekken. De deuren staan tijdens de viering altijd open en iedereen jong en oud zingt uit volle borst mee. In de avond moest uiteraard het heilig notebook worden voorgelezen, waar wij altijd naar uitkijken. Daarna nog een inhaalslag gemaakt van de verslagen, dus weer (te) laat naar bed. P.S. (Marga) We gaan onze laatste week in, vol goede moed. Er is nog een hoop te doen, maar we gaan er voor. Tuurlijk mis ik het thuisfront en ik kijk ook uit naar jullie verhalen. Heel veel liefs en dikke kus van mij. P.S. (Ria) Hallo kanjers, nog een hele drukke week te gaan, het gaat vast en zeker lukken. Ik kijk weer naar jullie uit. Nog 7 nachtjes…. (Ik ben inmiddels wel gewend dat mijn was gedaan wordt, het eten klaar staat en het schilderwerk uit handen te geven). Liefs jullie moedertje.

	Dag 15 Zaterdag 25 juli *Gechreven door:* Dorien en Alice

Boa Atarde lieve mensen,Vanmorgen konden we lekker uitslapen en zelfs het ontbijt overslaan. Maar daar hebben we uiteindelijk toch geen gebruik van gemaakt. De meesten waren op tijd uit bed en hebben gewoon netjes ontbeten. (behalve Ron en Joost zij hebben ontbeten met een broodje hamburger, uit de plaatselijke “snackbar”) tijdens het ontbijt hadden we bezoek van een lief klein aapje die ook wel trek had in een pannenkoekje J Het bezoek wat daarop volgde waren Ayron en Anna Paula. Zij kwamen gezellig een dagje de groep versterken in het lekkere warme Monteiro.Na de vele foto`s en aandacht voor ons kleine vriendje waren we klaar voor vertrek. Wij gaan SHOPPEN!!! Eerst gingen we naar de markt om de “beroemde binnenplaats” te bezichtigen en de andere kraampjes te bekijken. Op de markt kon je weinig vinden qua souvenirs. Alleen fiets- en autobanden en groente/fruit waren er te koop. Wel was het leuk om hier even doorheen te wandelen en een beetje van de Braziliaanse cultuur te snuiven. Minh, Lotte en ik (Alice) zijn gaan shoppen met Anna Alice een meisje die we hier ontmoet hebben. Toen we langs een bar van haar vriendin liepen, schepten we even op over onze cocktail kunsten J, we vertelde over caiprinha’s (want we wisten dat het een Braziliaans drankje is) en ze wisten niet wat de ingrediënten waren. Wij dus wel en we werden meteen aan het werk gezet. Heel leuk daar achter de bar, er was veel bekijks. Daarna hebben we met elkaar genoten van de caiprinha want hij was goed gekeurd door de locals. Kleine en grote baas… Bij deze diende de actie zichzelf plotseling aan. Breeze on tour is bij deze gerealiseerd ;)Maar toen snel de echte winkels opgezocht, om cadeautjes voor thuis en leuke hebbe dingentjes voor ons zelf te kopen. De ene helft van de groep is een lekker ijsje gaan eten en de rest is op het terras gaan zitten (lekker om 10.30 uur aan het bier J) Om 12.00 de lunch bij Carlinhos wat erg lekker eten was. Toen nog even snel de laatste aankopen doen bij een souvenirwinkeltje met een grote bigmama voor de deur…toch Vamos 2007?… en om 15.00 vertrek naar de Pater Gabriel zaal. Jaja ook hier in Monteiro hebben we er eentje! (en nog aardig wat kindjes die naar hem zijn vernoemd) Er stond ons daar een leuke verrassing te wachten, we hebben eerst gezellig wat gezongen in de kerk. Vervolgens werden we naar de achterzijde van de kerk geleid, waar een bijgebouw is gebouwd met geld van Vamos 2007. In de deuropening hingen twee linten in de kleuren van Nederlandse vlag. Ook naast de deur hing een vierkantvoorwerp met een doek ervoor. We vroegen ons allemaal af wat ons te wachten stond. Ja, ja wij hebben de opening meegemaakt en lieve Vamos 2007 het ziet er heel erg mooi uit! Helaas is Schipluiden en hofstede wel verkeerd geschreven (Shipluiden en Hoffstede) op het bord naast de deur. Ach heeft ook wel weer zijn Braziliaanse charme! Na de opening nog even genoten van heerlijke hapjes en drankjes.‘S avonds weer lekker gegeten en een klein stukje van een hele mooie bruiloft gezien. Hierna hadden wij zelf een viering. Het was weer een hele mooie en vrolijke viering met af en toe wat hilarische taferelen. Een beetje een weggewaaid typ liep een aantal keer over het altaar heen en ging er vervolgens gezellig bij zitten. De hostie kreeg je in je mond terwijl wij met ons handen op stonden en ik (Alice) zat naast een vrouw die keihard en erg vals in mijn oor zong.Wij hebben onze liederen in de kerk weer laten horen, en we hebben genoten van de viering. Dorien heeft deze viering zeker genoten bij de vredeswens. Er stonden toen naast haar bank wel 8 kleine Braziliaanse meisjes die ook een hand en een abraco wilde hebben. (Ook als je bedenkt dat de kindertjes helemaal van achter de kerk kwamen…) Echt schattig die kindertjes….J . Na de viering zijn een aantal van ons naar het huis van Anna Alice geweest. Zij heeft ons uitgenodigd. Haar vader had alle ingrediënten voor Caiprinha`s in huis gehaald en wederom werden we aan het werk gezet. Het was erg gezellig bij haar thuis en ze was dan ook erg teleurgesteld dat we weer (op tijd) weg moesten. Haar studie word ook door Nederlanders gefinancierd en ze hechtte meteen veel waarde aan ons. Wat voor ons nuchtere Nederlanders iets moeilijker te begrijpen is. Op de terugweg liepen we over het feestplein (soort beestenmarkt) waar ze patat hadden!!!! En je raad het al…..even een pitstop 😉 (voor de mensen uit Den Hoorn, die snappen jullie wel hè?) Wat kan zo`n patatje ineens lekker zijn!!!! Hierdoor iets vertraging opgelopen en maar drie kwartier te laat thuis OEPS!!! De rest heeft buiten bij het Hotel nog heerlijk wat gedronken en bijgeklets. Flink wat (flauwe) moppen zijn er getapt, die nu toch best wel grappig waren. Zo sloten we de laatste avond van het relaxte weekend goed af! Um abraco forte e um beijo grande! Dorien en Alice PS1: Hallo thuisfront… Michiel, ik ben heel erg jaloers dat jij eerder de Harry Potterfilm heb gezien dan ik! Wij, hier in Brazilië, zijn en staan in de startblokken om de laatste week in te gaan, maar het gevoel dat het de laatste week is…. Dat is een ander verhaal…:’(. Marian, ik weet niet hoe je kan zien wanneer en hoelaat we aankomen, maar Marga heeft voor de reis alles aan Marius uitgelegd. Dus bij vragen.. kan je bij hem terecht… Tot over een klein weekje…. Succes nog met het weer in Nederland.. hier is het elke dag een (lekker fel en warm) zonnetje… Gr. Uit Brasil… Dorien PS2: Lieve Allemaal! Even iets wat jullie niet van mij gewend zijn! Het was weekend en ik lag als eerste (vroeg) in bed J Verder heb ik echt een heel leuk weekend gehad, lekker op het terras gezeten en geshopt. TOP!! Cadeau voor mijn nieuwe broer (Cristiano) gekocht. Het was wel raar want ik miste alle mensen van Villa Jubileu best wel dit weekend! Nu nog even optimaal genieten van de laatste week!!!! Lieve Sanne en Michelle, de kindjes zijn hier erg lief. Maar jullie zijn en blijven voor altijd mijn allerliefste vriendinnetjes! Als ik thuis kom krijgen jullie een hele dikke knuffel en kus. Denk vaak aan iedereen! Heel veel liefs, Beijo`s grande Alice!

	Dag 14 Vrijdag 24 juli *Gechreven door:* Lotte en Wil

Bom Dia trouwe dagboeklezers!Laten we gelijk maar beginnen met de grap van deze week… Patries is even flink in de maling genomen door de jongens. De avond dat patries haar dagboekverslag schreef was ze aan het einde zo moe dat ze haar malibufles vergeten was. En ze had nog zo met Huub afgesproken dat zij de verantwoording had over de fles en dat hij niet in 2 dagen opgedronken mocht worden. De volgende morgen baalde ze er natuurlijk verschikkelijk van dat de fles weg was, dat je niet anders hoorde. De jongens genoten ondertussen smakelijk! De fles was s’avonds weer terecht, alleen dan met een veel minder grote inhoud. We hadden ondertussen met zijn allen al bedacht wie het gedaan kon hebben.. Totdat Nico (die in het complot zat) zei: ”Ja ehh, die fles kan ik toch ook niet laten staan?” Toen hebben we al vreselijk gelachen omdat we dit nooit achter Nico hadden gezocht… Maar de grap is nog niet afgelopen… Later op de avond toen patries al een paar glaasjes ‘malibu’ had gedronken kwam Ron ineens met een malibufles aanzetten die de zelfde inhoud als de avond er voor had.. Dus dat dat was DE fles, en de fles waar patries dus al een avondje uit dronk was gevuld met bronwater. Ze zei: ‘HEH zie je nou wel, ik proefde ook al geen malibu’.. Hahahahahaah Hihihihihihiihh Hehehehehehee….Oke… Je had er bij moeten zijn…Nu weer naar de orde van de dag. S’ochtends nog even gewerkt bij Vila De Jubileu, wat weer heerlijk en super leuk was, natuurlijk ook omdat we wisten dat we vanmiddag naar Monteiro zouden vertrekken voor ons vrije weekend! De ochtend ging dan ook weer heel snel voorbij en voordat we het wisten kwam het afscheid van de Vivagroep. Ze hadden een brief voor ons geschreven die Pater Gabriel zo goed mogelijk probeerde te vertalen. Het kwam er goed en kort op neer dat ze onwijs hebben genoten en heel blij zijn dat ze dit mee hebben mogen maken in 4 dagen tijd. Er viel weer een enkele traan maar don’t worry, in januari zitten weer 3 weken met ze opgescheept.Toen…. Eindelijk tijd voor ons vrije weekend. Om 14:00 u gingen we de bus in waarna Huub al snel werd overgehaald om het Heilig Notebook voor te lezen want we waren tuurlijk allemaal weer erg benieuwd wat onze berichtjes die dag waren! Om 15:30 u kwamen we in Arcoverde, het is de geboorteplaats van de eerste kardinaal van Brazilië en Ayron komt er vandaan. Een mooie plaats om even een plaspauze te houden en koffie te kopen die natuurlijk weer alleen met suiker te krijgen was. En jaja, Huub heeft ook een nieuwe hoed gescoord!!! Wil was de gelukkige en mocht de reis naar Monteiro voorin bij Josias in de kabine zitten, waarbij het zo hard waaide waarop het leek dat ze op een motor zat. Als je voorin zit, zie je dat prachtige, ruige landschap pas echt goed. Dat was echt genieten.Meestal was de weg oke maar vooral het laatste stukje zaten er gaten in de weg, dat wil je niet weten, waardoor we soms zelfs op de andere baan moesten gaan rijden. Het is haar opgevallen dat alleen de bestuurder van een motor een helm draagt en de passagier niet, weer zo’n gekke gewoonte van de Brazilianen. Aankomen bij ons verblijf in Monteiro werden de kamers verdeeld. Oja en YES, het zwembad is gevuld en het ziet er echt uit als een vakantieoord (eigen douche, gevulde koelkast… Wat en luxe!!!). Om 6 uur gingen we de bus in om naar Pater Carlinhos te gaan waar we uitgenodigd waren om te gaan eten. Hij verwelkomde ons naar oud gebruik, op zijn klompen, gekleed in een Hollandse vlag en een oranje pet op. Hij was ontzettend enthousiast dat Vamos 2009 nu weer bij hem op bezoek kwam. Na een lekker hapje gegeten te hebben mochten we ook nog even een gebedsdienst bijwonen onder leiding van parochianen. We vonden het echt heel leuk, het was dansen en zingen en niet zoveel luisteren. Om een uurtje of 9 was iedereen wel erg moe en zijn de meesten terug gelopen naar het verblijf, wat we heel erg relaxed vonden, eindelijk een stukje wandelen.. Lotte, Minh Thu en Nico zijn mee op sleeptouw genomen door 3 leuke Brazilaanse meiden die ons de stad even wilden laten zien. We hebben ons eerste ijsje op waarbij de Brazilaanse meiden erg moesten lachen omdat het echt heel raar is om een ijsje te eten in de winter.. De gene die wilde konden nog even na kletsen onder het genot van een wijntje of een biertje maar de meesten lagen al vroeg in zijn/haar mandje zodat we de volgende dag uit gerust waren om lekker naar de markt te gaan. Liefs Wil en Lotte PS 2: Lieve Familie!!! Even heel kort… Ik vermaak me nog steeds prima, vandaag lekker shoppen (en nee rub, niet te veel ;)). Ik mis jullie en ik denk aan jullie! Dikke kus! Lot PS 1: Het is hier echt vakantie vieren in Monteiro!!! Allemaal de groeten en tot gauw. XXX Wil

	Dag 13 Donderdag 23 juli *Gechreven door:* Nico en Daisy

Bondia allemaal,Schrik niet want hier zijn Nico en Daisy alweer. Nico is gisteravond een nieuwe carrière begonnen als paparazzi. Ja, ja je hoort het goed hij was de fotograaf. ( Minimaal 70 foto’s geschoten). Maar na zo’n drukke avond met de kleding uitdelen begon de dag weer vroeg. We hebben zes koffers met kleding uitgedeeld. Was iedereen een keer op tijd beneden, was de bakker te laat. Zoals iedere morgen stonden we acht uur weer bij de poort……..even wachten want de bus die kwam, die kwam zoals iedere morgen Braziliaanse tijd. ‘s Middag en ’s avonds staat hij altijd al een kwartier op ons te wachten.In Nederland zou ( Nico ) ‘s morgens eerst naar het weerbericht kijken zoals velen van ons dat doen, maar hier hebben we daar geen gelegenheid voor, hij heeft hier al twee keer het journaal zitten kijken, maar geen weerbericht. Dinsdag begon het met stralend weer, maar onder de middag trok het dicht en om twee uur regende het. Woensdag regende het toen we opstonden, maar regen voor achten daar kan je op wachten. Inderdaad om kwart over acht was het droog. Negen uur scheen het zonnetje en om twaalf uur werd het bewolkt. Om een uur regende het. ’s Middags was het slecht, tijd voor Nico om de metselaar te helpen, die daardoor zichtbaar werd geïnspireerd. De metselaar is nu al bang dat hij na deze klussen geen werk meer heeft.Maar donderdag was het duidelijk geen regen voor achten, want toen we om twaalf uur naar huis reden regende het nog steeds. Maar vanmiddag is het de hele middag droog geweest. Dan kregen we vandaag in het heilig notebook ook nog een vraag over de Braziliaanse winter. Nou hij is mij zeker dertig graden te warm. ( Nico ) Toch lopen ze hier met mutsen.Bij het bouwteam gaat alles gesmeerd, doordat de Brazilianen Cristiano en Regienaldo ( de metselaar ) de eerste dagen de dakplaten op de huisjes hebben gelegd liepen ze zelfs voor op het schema en zijn ze woensdag al volop met het pad begonnen en wachten ze nu op zand en grint voor de beton. Volgens pater Gabriël zou het gisteren al gebracht zijn. Ja, zo gaat dat hier. Als het er nu niet is komt het er morgen wel, anders overmorgen of die dag erna. Toen we vanmiddag aankwamen was het grint inmiddels gebracht, het wachten is nu op het zand. Met al die regen is het pad onbegaanbaar geworden. Een wonder dat nog niemand is uitgegleden. Door al het water en de regen kregen ze bij het bouwteam ook bezoek van een grote pad. De afvoerpijp is rond honderd tien millimeter.Even een weetje over de vorderingen van het bouwteam: Er zijn nu vier huisjes afsluitbaar. In alle vijf huisjes is de elektriciteit in orde het wachten is nu op het Nuts bedrijf. Daarvoor heeft Nico voor maandag maar een beunhaas klusje opgezocht. in huisje nummer zes is de achterdeur eruit gevallen, waar Huub niet blij mee is. In de kinderopvang zijn we creatief bezig geweest met het maken van armbandjes. Wat waren de kinderen blij. Huub was vandaag portier om het hek open en dicht te doen. Weer was er een verassing voor de kinderopvang, want Cristiano had alle muren van het laatste zaaltje helemaal gesausd, wel moesten we er nog een keer overheen verven. Hij is echt aan het genieten met de meiden. Alle zaaltjes zijn nu voorzien van gekleurde muren. Nu de tekeningen nog afmaken. Toen we vanavond wilde gaan schrijven, gebeurde het……….. de stroom viel uit. Wat weer het nodige gekrijs opleverde, want er stonden een aantal meiden onder de douche. Na een kwartier was het weer verholpen. P.S. 1 Nico: jullie snappen wel dat ik hier mijn verhaal over het schaatsen niet kwijt kan, maar dat is ook het enige wat ik mis. Allemaal de groeten en tot ziens Nico P.S. 2 Daisy: Gisteren heb ik de kinderkleding die ik gekregen heb uitgedeeld, maar nog niet alles is uitgedeeld, maandag en woensdag geven we de kleding aan de kinderen bij ons in de wijk bij villa Jubileu. Mooi om te zien dat ze er zo blij van worden. Ga vooral door met berichtjes sturen en tot snel allemaal. Liefs Daisy Groetjes Daisy en Nico

	Dag 12 Woensdag 22 juli *Gechreven door:* Patricia en Carolien

Lieve dagboeklezertjes,Wennen aan de verschillende achenebbisj-bussen is een MUST tijdens deze trip. Vandaag was het weer zo ver, de bekende tocht naar Villa do Jubileu, die anders verliep dan anders. We kwamen een steile helling tegen en hebben deze vol moed getrotseerd. Dit was niet gemakkelijk, we stonden meerdere keren stil op de helling. Wie bedenkt er dan ook om drempels op een helling te plaatsen? We stonden op het punt uit te stappen om de bus een zetje te geven. Wat dan uiteraard zou gebeuren door onze ‘stoere’ mannen. Eenmaal boven gekomen, iedereen opgelucht, MAAR we moesten nog naar beneden. Dit was weer een volgend avontuur: ‘Doen de remmen het wel goed?’ We zullen maar zeggen dat we dit verhaal nog na kunnen vertellen, dus zij deden het voldoende.Dit was één van onze vele avonturen vandaag, maar omdat beelden meer zeggen dan woorden, zetten wij er nu foto’s bij, met een korte uitleg.Skol-koelers Tijdens het verhaal van Pater Gabriël, wat ongeveer 1 uur zou duren, kwamen er ineens uit het niets een aantal Pringlesbussen (Ja, die hebben we hier ook gewoon) te voorschijn. Het kwijl liep bijiedereen uit zijn mond, iedereen was wel toe aan een lekker chippie. Totdat de bussen open werden gedaan en er BIER uitkwam :S. Het systeem was bedacht door één van de jongens en werkte ook nog eens als een thermosfles, erg creatief en zal vast nog vaker gebruikt worden. Dit was het teken voor Pater Gabriël om een eind te maken aan zijn verhaal.Trapavontuur Gisteren heeft dit verhaal eigenlijk al een begin gekregen. Jullie zijn bekend met Ron, deze lieve jongen. Jullie weten dat hij in het bouwteam werkt en dat daar niet veel sterk geslacht rondloopt, maar gelukkig is daar nog Marga. Zij kan uiteraard niet alles voorkomen en gisteren is het dan gebeurd dat Ron door de trap zakte. Kijk, één keer kan het gebeuren, maar de tweede keer is wel erg ****. Jullie kunnen dan ook wel raden wat er vandaag is gebeurd… Wij zijn toch maar blij dat zij een bouwteam zijn, zodat zij zelf de trap kunnen repareren. Buschauffeur Je zou niet zeggen dat wij een Braziliaanse buschauffeur hebben. Zodra we zijn aangekomen op het werkterrein trekt hij zijn oude kleding aan om de beide teams te komen versterken. Vandaag was het onze beurt (het kinder/schilder-team). Hij heeft een schitterende tekening op de muur nagetekend van de wereld met verschillende kinderen met verschillende culturen eromheen. Hartstikke gaaf en leuk initiatief. Wereld van verschil De werkdagen tot nu toe waren erg rommelig en vermoeiend. De kinderen waren van 1 tot 18 jaar oud, we wisten er ook eigenlijk nauwelijks raad mee en stonden op sommige momenten met onze handen in ons haar. De titel van dit stukje is ‘wereld van verschil’. We hebben namelijk besloten om de oudere en minderfijne kinderen niet toe te laten, dit hebben we gedaan door het hek te sluiten en 100x per dag open te doen voor het bouwteam, melk uitdelen (voor de lokale bevolking), kinderen binnen te laten en weer naar buiten te laten. Deze beslissing is genomen, omdat we ons werk op deze manier niet geheel uit konden voeren en wordt het erg lastig om de kinderen iets te leren. Het verschil is dus dat er vandaag een rustige werksfeer ontstond, waarin we voor de volle 100% konden genieten en niet te vergeten de kinderen. Zij hebben dan ook mede dankzij Minh Thu kleuren geleerd en leren tellen in het Portugees en Engels. Deze situatie gaan wij dan ook voortzetten naar de andere dagen. Hoopje cement Tijdens een koekeloermomentje bij het bouwteam kregen wij een leuk verhaaltje te horen over Emanuel (VIVA-groep): “Het cement werd van de vloer afgeschrapt en bij elkaar geveegd. De behulpzame Emanuel wilde het hoopje cement dumpen recht voor de deur, maar vroeg dit onzeker nog even aan Huub. Huub maakte duidelijk dat dit echt niet kon en vroeg of alle Brazilianen het afval op de straat vegen. Hierop reageerde Emanuel geschrokken en zei dat hij dit nog nooit eerder gedaan had, maar snapte Huub zijn reactie niet, omdat de gehele vloer buiten cement zal worden. Huub stond ondertussen al te grinniken, omdat het de normaalste zaak van de wereld is dat we dit op straat gooien (in Brazilië). Cristiano En dan hebben we nog onze Cris, de zeldzame hardwerkende Braziliaan, die veel regelt voor ons om door te kunnen gaan met de projecten. Vandaag was hij ons stralende zonnetje tijdens het sausen van de muren en vrolijkte ons op met een dansje. Ook is hij erg in trek bij de dames onder ons. Alice kan hier over meepraten, citaat:’Ik wil hem mee naar huis nemen’(als grote broer). Het ziet er naar uit, dat hij hier geen problemen in ziet, er zijn al meerdere cadeautjes afgegeven, namelijk een CD en bloem. Hiernaast op de foto zie je Cristiano. Schilderingen Een relaxte dag om te verven. Stromende regen en wij stonden heerlijk binnen de muren een likje verf te geven. Inmiddels zijn we ook al begonnen aan de muurschilderingen in het halletje naar de keuken. Ze worden hartstikke gaaf en uiteraard mooi. Dit gedeelte wordt gemaakt door Dorien, Minh Thu en Lotte. In de twee lokalen wordt nog hard en vlot gewerkt om ook zo snel mogelijk te kunnen beginnen aan de volgende stap. Aan de buitenkant zijn er al verschillende bezig geweest met het hek, we willen namelijk dat Villa do Jubileu een mooie uitstraling krijgt vanaf de weg. Bouwteam Van het bouwteam maken wij niet veel mee, maar na een aantal gesprekjes en bezoekjes kregen wij de volgende informatie om toch ook maar iets over het bouwteam te kunnen schrijven: – Onze timmerman Nico veroorzaakte vandaag een kortsluiting bij de stekker met een jawel groene steekvlam. – Ook zijn er bij het bouwteam verschillende goede ververs ontdekt. – Hij is niet alleen door de trap gezakt, maar is ook onder stroom komen te staan. Had je een pechdag Ron? – Huub was ook hard aan het werk vandaag en heeft de hele dag op zijn knieën de cementresten van de vloer afgeschrapt. – Voor ieder huisje komen er tuintjes te liggen, zodat zij hun eigen groente kunnen verbouwen. De Brazilianen zijn hier druk mee aan de slag gegaan. – Joost hebben we vandaag zelfs in actie gezien ! Bij het bouwteam is vandaag bezoek geweest voor Huub, Joost en Ron. Daniëlle en Patricia kwamen vandaag langs en waren twee jaar geleden aan het helpen in de groentetuin. Zij vonden het dan ook erg gezellig dat zij langskwamen. Kleding In de avond zijn we kleding gaan uitdelen aan de wijk waar Claudia woont. Het begon allemaal best rommelig, omdat we binnenkwamen en er meteen ook mensen kwamen om kleding te halen. We hadden dus nog niets klaar staan en hadden geen structuur, helaas. De mensen waren uiteraard erg blij met de kleding, maar er kon bij vele geen dankjewel vanaf. In totaal zijn er zelfs 60 gezinnen op af gekomen, wat wij niet hadden verwacht. De mensen wisten namelijk pas ’s middags dat het vanavond zou zijn, we namen dan ook maar 4 koffers mee. Bij aankomst is de bus gelijk weer teruggekeerd om nog meer koffers te halen. P.S. 1 Vriendschap is … samen verven op 1 vierkante meter. P.S. 2 Lieve Albert en Yvonne ik hoorde vandaag dat jullie het huis gekocht hebben! Dus gefeliciteerd met jullie nieuwe huis! En zoals jullie weten ben ik flink aan het oefenen met verven. Geef je mama een dikke knuffel van mij, aangezien ik hier heel wat afknuffel. Nog 1,5 week en dan is de rust voorbij, dus geniet er nog maar even van! Veel liefs Patricia. P.S. 3 Hallo thuisfront, hier gaat het na 24 uur nog steeds goed (na het bericht van gisteren). De kids blijven leuk en hierbij zet ik even een vrolijke foto met de kinderen uiteraard. Groetjes en tot snel, Ca. Groetjes Patricia en Carolien

	Dag 11 Dinsdag 21 juli *Gechreven door:* IEDEREEN

Lief thuisfront, Wat leuk dat jullie massaal berichten sturen, dat doet ons iedereen heel erg goed. Een vast ritueel onder de lunch, dan kunnen we er weer tegen. Marius, Lilian en Michiel jullie zijn ook goed bezig thuis. Ik mis jullie uiteraard wel, maar de dagen vliegen om. Er valt hier veel te regelen, dus dan is wel voor mij weggelegd. Lieve schatten, hou jullie haaks en tot gauw. Liefs, Marga.Hallo fam. Keijzer en lezers, Even weer een berichtje uit Brasil. Vandaag, maandag 21 juli, heeft de zon hier flink geschenen. Ben er zelfs een beetje van verbrand. Maar als je dan zo met de kinderen daar bezig bent, is de zon achter de wolken ook wel welkom. Maar helaas, er was geen wolkje aan de lucht. Ben blij dat de kranten de eerste week goed zijn gegaan, ilse. Michiel en Lilian: Succes met de kranten aankomende weken.. houden jullie het wel vol met al die regen daar in Nederland? Marius, ook even een zegje voor jou: Succes met klussen met het weer in Nederland, ben je nog steeds op schema door het slechte weer? Of is het al een beetje opgeknapt. Nou, ik denk dat het nu goed is… Groet uit Brasil naar NL.. Gr. Dorien P.s Marius, ik hoorde dat je de zolder ging opruimen, als je de oude koffiemolen vind… hou hem even apart, want ik wil na Brasil de suiker van Oma namaken! thXHallo allemaal,Ik hoop dat iedereen van de verbazing bekomen is, want daar ben ik al weer!! Maar nu houd ik het echt kort, met mij gaat alles goed. Groeten, Nico.Hoi lieve familie!!! Yes weer een persoonlijk berichtje schrijven! Ik wordt helemaal vrolijk als ik weer een berichtje van 1 van jullie hoor en vind het nu dus ook leuk er ff op te reageren! Niet dat ik voor de rest niet vrolijk ben maar het is toch wel erg zwaar af en toe en best vermoeiend maarrr voor de rest vermaak ik me heel goed en vooral met Minhie en Alice :D! Rub, schattie, ik ben nog druk bezig om een goede keuze te maken voor het kroeskoppie 😛 ik heb eigenlijk een meisje op het oog en daar kunnen nun en sant ook vast mee spelen;)! Je eerste havaianas heb ik ook al gekocht, hopelijk pas je ze! Pap en mam, sorry dat ik me vergist heb in jullie trouwdag! Nou Rub, Pap, Mam en de rest van de familie ik mis jullie en ik denk veel aan jullie! Kan niet wachten om jullie een Braziliaanse knuffel te geven ;). Dikke kus!!! Liefs LottDankbaar. Dankbaar voor hetgeen wat ik mag en kan ervaren. Eerlijk moet ik wel zeggen dat ik het hier moeilijk heb, ik bevind me in zoveel situaties waarin ik nog nooit terecht ben gekomen. Maar always keep looking at the bright side of life, niet? Gelukkig hebben we elkaar en samen zijn we sterk. Dikke knuffel voor mijn lieve thuisblijvers. Ik denk aan jullie de hele dag door. X Minh ThuPara as todos familia, amigos e amigas, Hier was meu anniversario helemaal te gek ! Jullie hebben de verslagen gelezen en ik heb jullie berichtjes ook te horen gekregen, hartstikke gaaf allemaal ! Bedankt ! Het gaat hier uiteraard nog steeds allemaal goed, maar we werden de afgelopen dagen wel op de proef gesteld. Denk hierbij aan; verkeerde verf, regen, sommige oudere kids die onhandelbaar zijn. Gelukkig zijn dit allemaal bijzaken en ‘is het hier fantastisch’. Komend weekend gaan we naar Monteiro, dit schijnt een chill-weekend te zijn, dus ik ben benieuwd ! Wat ook nog even belangrijk is, is dat het verven supergoed gaat, het sausen van de muren kan ik straks thuis ook doen, dus wie bied zijn of haar kamer aan? Beloof me dat jullie me niet al te veel gaan missen, dan houd ik me hier ook 21 ! J hihihi, Beijos CarolienHallo lieve thuisblijvers Hier weer even een kleine update van mij. Ik heb het erg naar mijn zin hier en het gaat dan ook goed met mij. Nou ja, vandaag had ik even een klein dipje. Het verliep vandaag niet allemaal volgens de planning en dan stap je ook nog eens tot 2x toe in een plas met verf. Ja je leest het goed, ik ben aan het verven geslagen. Dus Yvon en Albert, als jullie gaan verhuizen kan ik komen verven, of het netjes wordt is punt 2, maar ik doe mijn best. Het werken met de kinderen is ook echt super leuk, het zijn echt schatjes. Soms is het wel lastig omdat je de taal niet spreek, de kinderen hebben dan hele verhalen en je begrijpt er gewoon (bijna) niks van. Het weekend gaan we naar Monteiro, ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn, ik heb gehoord dat er een zwembad is, dus misschien kunnen we ons kleurtje even bijwerken. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve berichtjes en ga zo door. Mam, Yvon en Albert ik mis jullie wel hoor! Ook al denken jullie misschien van niet. Dikke kus en veel liefs Patricia Heey allemaal, Allereerst, mam en Kevin… al blaren… veel succes, zal stiekem af en toe aan jullie denken als ik ben aan het klussen… Evianne (en pap), succes met het Nijmeegse support team, zonder jullie gaan ze natuurlijk nooit die 50 km/dag halen. Voor de rest gaat het allemaal goed hier, supergezellig… als laatst de vraag der vragen: hoeveel vliegen op je gezicht is te veel??? Na een week lang klussen is dat inmiddels al opgelopen tot drie. Ik hoop dat iedereen meegeniet via de site met de ervaringen die we opdoen… De huisjes gaan boven mijn verwachting goed. Toen ik voor het eerst ons werkterein bezocht had ik er een klein beetje een hard hoofd in, want we waren echt in een bouwput beland (het was ECHT een achenebbisj zooi)… Een weekie later lijken het weer op huisjes… ik mag me ontfermen over de bekabeling in alle huisjes, en vind het echt prachtig op de Braziliaanse manier te werken… Massol, Ron p.s. Skiën is voor dikke kinderen. Lieve beste allemaal Leuk te zien, dat je de pc steeds weer weet te vinden, Henk, ondanks dat je helemaal Remy bent, af en toe kraakt er hier wat hoor……………………….. Hugo en Wen, nog “effe” doorwerken, dan kunnen jullie er tussenuit, de motors staan vast te “trappelen”. Leuk, helemaal uit R’dam / Sjanghai een berichtje van jullie. ’t Aftellen is nu toch zeker echt begonnen, Emiel. Vakantiegangers van de Bovenkruier, ik wens jullie onwijze leuke en zonnige vacances en hoop, dat jullie geen knaken nodig hebben………………………… Hé zussen, leuk, jullie pers.reacties, vooral blijven doen hoor ! (ik mis de sms-jes wel n beetje, hoor) Liefs en groetjes ook voor m’n vriend(inn)en xxx W i l Gegroet beste thuisblijf vrienden (deel 2). Hier een teken van leven. Met mij gaat alles BONKIE!!! Vanmorgen heb ik geholpen in het bouwteam. Ik heb de deuren en de ramen voorzien van een likje verf, en jawel Siempie heeft ook met de dames geschuurd (Het HEK :P). Dit staat er nu weer gladjes bij, en wacht ook op een mooi kleurtje. Wat ook een mooi kleurtje heeft gekregen is mijn neus….nee niet bruin van de zon of rood van het verbranden ervan, maar bruin van de chocolade waar siempie zo nodig aan moest ruiken, en vol in zijn neusje werd geduwd. Je hoort het goed, ik ben weer lekker in de grappen gestonken. Moeders: ik wil je even zeggen dat de naam van de nieuwe kat zeker de hoofdprijs verdient, leuk gevonden. Voor de rest Groetjuhhhs aan iedereen. Liefs Siempiejjj. Hallo allemaal, Hier ook een berichtje van mij. ( Daisy ) Met mij gaat alles goed. Vermaak me prima hier. Al veel gedaan met de kinderen. Ook zijn we begonnen met het grondverven van de lokalen. Begint er echt al heel mooi uit te zien. Misschien kunnen we morgen beginnen met het maken van de tekeningen. Dat vind ik echt heel leuk. Veel feestjes gehad met gezellige muziek en lekkere zoete taart. De chocola in het chocoladewinkeltje is ook heel lekker. Pap en mam ik hoop dat jullie ook een leuke vakantie hebben zonder mij. Tot snel en groetjes aan iedereen, Liefs Daisy Lieve papa, mam, Jobus en Bertje, Met de verfspetters nog op mijn nagels stuur ik jullie dit berichtje. Vandaag goed rondgekeken en ik ben trots op wat we tot nu toe allemaal al bereikt hebben. De zaaltjes hebben een mooie kleur en zijn bijna klaar om voorzien te worden van de nodige fleurige tekeningen. De huisjes in de wijk zijn voorzien van daken, deuren, luiken en worden nu aangesloten op het elektriciteitsnet. Een mooi resultaat dacht ik zo voor vier dagen werk hoewel het voelt als of we hier al veel langer zijn, maar op een goede manier want ik voel me hier nu helemaal thuis. =) Nog nooit in zo’n korte tijd zoveel geknuffeld en geklapt. Ja mam, dit land en de muziek dat is echt iets voor jou, je kunt klappen totdat je handen er rood van zien. Job, ik duim voor je dat alles goed gaat in Utrecht en Bartje voetbalze, je kunt eindelijk weer al je energie kwijt. Groetjes aan oma en tante Jeanne Liefs en xxx Marloes P.s: Geef Tommie en Nijn een extra dikke knuffel van mij Lieve thuisblijvers, Ik blijf het zeggen, de berichtjes van thuis zijn echt heel fijn om te krijgen!! Elke dag wacht ik met smart af of er nog berichtjes voor mij zijn en ik moet toegeven jullie zijn TOP! Lieve Wilma elke morgen houd ik Boeddha even vast en lees de eerste bladzijde van mijn dagboek! Het wekt soms wat traantjes op maar het idee dat je aan me denkt betekent (hier) zoveel voor me! Alles wat je hier beleeft is zo intens, het is moeilijk om in een paar zinnen te beschrijven. De reden van deze reis is dat je iets voor andere wil betekenen maar ondertussen wordt je geconfronteerd met jezelf. Je leert je eigen “ik”zo goed kennen en zoals de meeste van jullie wel weten is dat iets wat op dit moment heel goed voor me is! Vandaag was een zware dag, veel (kleine) tegenslagen die nu ineens veel groter lijken. Maar met veel steun aan elkaar komen we er zeker!!!!!! Uiteindelijk kunnen we er wel om lachen want het doel van deze reis, waarvan je in NL dacht het te begrijpen, begrijp je nu pas ECHT!!!! Lieve allemaal (lees: vrienden, collega`s, familie en geïnteresseerde) ik denk vaak aan jullie bedankt voor alle support. Een dikke kus voor al mijn diamantjes! Paul en Wilma blij om te horen dat Daaf het red zonder zijn grote zus in huis 😀 Hou Heeeeeeeel veel van jullie…… Dikke kus Alice Hallo lieve kanjers van me! Zoals jullie waarschijnlijk al begrepen hebben. Mag iedereen vandaag een persoonlijk bericht sturen. Het gaat goed hier. Het schilderen is een hele klus. Vooral als je bedenkt dat je nooit meer dan twee blikken tegelijk kan kopen wanneer je er 6 wilt hebben. En natuurlijk niet gewend om tien mensen, waarvan twee Brazilianen aan het schilderen te houden. Wat denk ik veel aan jullie vader nu, tijdens zijn werk in Rusland. (En dan kan ik ze nog verstaan.) Maar wel veel afleiding natuurlijk. Wanneer we eind van de middag weer terug naar huis gaan zijn we echt wel toe aan een (koude) douche. (maar alles went). Ik ben heel blij met de leuke berichten die jullie sturen. Ik ben heel trots op jullie. Veel liefs, ik hou van jullie. Heel veel groetjes en kusjes jullie moedertje. (Ria) Hellow, Het is hier echt leuk Joost Ps. Skieën is voor dikke kinderen Hoi lieve allemaal, Van mij komt alweer het laatste berichtje van alle Vamossers. Het is een heel dagboek geworden vandaag en jullie zullen inmiddels wel vierkante ogen hebben. Eigenlijk zou ik best graag een heel verhaal willen schrijven, maar ik wil ook wel een klein beetje rekening houden met jullie. Daarom zeg ik allemaal van harte gegroet, Shaloom en mazzeltov, Huub. P.S. ik heb het hier reuze naar mijn zin, dus………..

	Dag 10 Maandag 20 juli *Gechreven door:* Pater Gabriël

Hallo, fanatieke lezers van de Vamos-krant,Nee, geen fabeltjes, hoor! Het is onvoorstelbaar wat in de drie werkdagen van de vorige week allemaal gepresteerd is. De 5 huisjes hebben al een dak, 4 hebben er al luiken/ramen. Een van de huisjes heeft ook al deuren. De elektriciteitsdraden liggen er ook; Ron werkt daarmee alsof hij nooit anders gedaan heeft. Ik vroeg hem: Heb je daar ook verstand van. Dat heb ik ook in mijn pakket, zei hij, dus dat zal wel. De andere huisjes van het steegje van 12 huizen worden ook even nagekeken; her en der zitten scheuren in de muren of lekken de daken. Het pad tussen de huizen is als het regent allemaal modder (vandaar dat onze werklieden op modderschoenen lopen, waarmee ze het gastenverblijf niet in mogen, dus netjes buiten laten staan!). Maar het plan is om ook aan dat pad iets te gaan doen: grind, zand en cement zijn al besteld. En dan komen de verflui nog, dus wordt het steegje een leuke buurt, die de naam van Villa verdient.Naast de villa ligt een ommuurd terrein met achteraan twee zaaltjes en een keukentje, die voor allerlei activiteiten worden gebruikt, maar een stevige onderhoudsbeurt verdienden. Daar wordt ook hard gewerkt. Eerst hebben de twee WC’s bij het keukentje een schoonmaakbeurt en een leuk verfje gekregen. Van de zaaltjes worden deuren en ramen geverfd, en zijn er plannen voor fraaie schilderingen. Al dat schilderwerk wordt geleid door Ria, die blijkbaar thuis al geoefend heeft. Als Cristiano, onze trouwe hulp die in de villa woont al dat bouwen en schilderen ziet, zegt hij mij regelmatig: Profissionais! Dat zijn vakmensen! Dat is vakwerk! Maar zeg maar eens dat het niet zo is. Heel veel mensen zijn blij met wat daar allemaal gebeurt. Vooral ook de man die in de wijk van Schelp II een zaakje van bouwmateriaal heeft: daar gaan we alles halen: houtwerk, dakpannen, spijkers, schroeven, scharnieren, verf, verfkwasten, rollers,stroomdraad, afijn noem maar op. Ze hebben voor het gemak de winkel maar Toos Groot gedoopt, en regelmatig wordt ik naar Toos Groot gestuurd om weer het een en ander te gaan halen.En dan dat spelen met de kinderen: kostelijk! Dan hebben ze een Nederlands CDtje op staan, en het lijkt wel dat die kinderen die liedjes allemaal begrijpen en verstaan: huppelen en dansen, leuk om te zien. En dan maar knuffelen met die kleintjes: wat zullen die over twee weken onze meisjes missen!! Het doet ze zo’n goed!Het is natuurlijk duidelijk dat ik enorm blij ben met die achterban, die ik in Nederland heb, maar ik ben ook heel blij met de belangstelling die deze Vamos 2009 ondervindt van jullie allemaal. Het is misschien niet vermeld maar ik was ook enorm verrast toen op een gegeven moment werd meegedeeld, hoeveel in de loop van een jaar is verzameld om dit werk mogelijk te maken, en nog veel meer. Heus, ik kan daar geen woorden voor vinden. Voor alles wat is ondernomen, voor jullie belangstelling voor deze groep hier, voor de manier waarop jullie met deze weer leuke groep meeleven, mijn heel hartelijke dank.Met een braziliaanse knuffel! Pater Gabriel Hofstede. Ps ik doe de groeten aan mijn klasgenoten Jan Vieveen en nicht Zr Riet Haring, die mij geschreven hebben in het gastenboek.

	Dag 9 Zondag 19 juli *Gechreven door:* Joost en Simon

Hallo vriendjes en vriendinnetjes, Na een volle week in Brazilië te zijn, hebben we eindelijk lekker de toerist uit kunnen hangen. We zijn het er unaniem over eens: het vrouwelijk schoon is hier *ZEKER* niet mis! Maargoed laten we niet al te ver af dwalen, we beginnen bij de ochtend. Ook vandaag was weer een heerlijke ochtend uitslapen beloofd, dus ging onze wekker om kwart voor 8, en mochten we ons knusse bedje (lees: vochtig en hard) verlaten om naar het ontbijt te gaan.Om 9 uur stond Josias (de inmiddels beruchte chauf) al op ons te wachten om ons naar de ‘fazenda de esperanza’ te rijden. We werden warm onthaald door een aantal (ex) verslaafden waaronder Anda, die ons een uitgebreide rondleiding gaf door de fazenda. En eerlijk is eerlijk ze sprak een aardig woordje engels, wat voor ons het communiceren stukken makkelijker maakte. Toen we boven bij de ‘sky room’ aankwamen vertelde Adna haar verhaal: Ze is al sinds haar 23e verslaafd aan crack, en is sinds 8 dagen in de fazenda. Ze vertelde ons dat ze getrouwd was en haar man en familie de komende 3 maanden niet kan zien, en alleen kan communiceren via brieven. Ze had het hier duidelijk moeilijk mee, en kon haar ogen niet droog houden. Vervolgens gaf ze nog een kleine rondleiding bij het bakkertje en kledingatelier die bij de fazenda horen. Na de rondleiding mochten we een kerkdienst meemaken, waarin we mochten getuigen van 2 meisjes die gedoopt werden, en 1 meisje die haar 1e communie kreeg. Na de vele liedjes die we in de viering te horen kregen, mochten ook wij ons zangtalent ten gehore brengen: 2 Nederlandse kerkliederen en ons lijflied (jawel ook dit jaar weer onze grote vriend Guus).Na nog een gezellig samenzijn, zijn we wedergekeerd naar ons onderkomen bij de kerk van pater Gabriël. Daar kregen we de gelegenheid om nog een paar uurtjes slaap te pakken…NOT, we zijn namelijk met een aantal mensen naar het chocoladewinkeltje aan de overkant gegaan. Hier hebben we genoten van een kopje chocolademelk en nog vele andere chocolata’s =P.Na dit heerlijke stukje ontspanning, zijn we verder gegaan met het programma van de dag. Josias had zijn siésta ingekort en was iets eerder gekomen om apetrots zijn familie aan ons te showen. Hij had zijn vrouw en kind meegenomen, maar ook z’n stiefdochter en haar vriendje. We zijn hiermee met een volle bus naar een van de bekendste attracties van Garanhuns gereden, namelijk de bloemenklok. We hebben hier zeker 10 minuten in de rij gestaan om een groepsfoto te kunnen maken, maar we mogen dan ook trots zijn op het resultaat.Bij deze klok was ook een drumgroep, en een aantal mensen die als soldaat verkleed waren. Deze mensen vonden het grappig om een aantal schoten te lossen met een klap waarbij een Nederlandse vlinderbom in het niets valt. Tijdens dit tafereel gebeurde er nog iets grappigs: Gister ben ik (Joost) met de meiden meegegaan op havaiana jacht (niet omdat ik daar nu zo’n zin in had, maar ik had de keuze tussen 2 uur naar verfblikken kijken, of op stap met de meiden, dan is de keuze snel gemaakt). Tijdens deze jacht zijn wij terecht gekomen in een klein straatje met slechts een aantal kleine winkeltjes. Terwijl de dames druk bezig waren met welke kleur of dat ze wel niet leuk vonden, stond ik een beetje verveeld buiten, hier ben ik aan de praat geraakt met een (toch opzich wel leuke) verkoopster (Simon kan dit beamen), het was heel gezellig, heb een knuffel gegeven en ben verder gegaan met de dames. Vandaag bij dit feest kwam ik diezelfde verkoopster tegen. Aangezien ik mijn fototoestel dit keer bij me had, heb ik maar direct gevraagd of ik met haar op de foto mocht. Toen de laatste schoten waren gelost hebben we afscheid genomen en zijn we naar de bus gegaan, wie weet waar we haar weer tegen zullen komen.Hierna zijn we gereden naar het hoogste punt van Garanhuns. Onderweg las Huub een foldertje voor met toeristische attracties in de buurt. Door de lichtelijke turbulentie in de bus moest Huub even vast gehouden worden door Marga, maar troost je Marius: Dorien vertelde dat ze je toch nét iets liever had als Huub.Boven aangekomen zijn er weer heel wat kiekjes geschoten van het mooie uitzicht. Met het idee om het vorige record van 8000 foto’s te overtreffen, is er van elke foto minstens een 2e exemplaar geschoten. Toen we de eerste druppels regen op ons hoofd voelde vallen, zijn we snel richting bus gegaan om onze trip te vervolgen naar het huis van een 75 jarige man, die als droom had in een kasteel te wonen. Ook hier zijn weer vele mooie foto’s geschoten waarvan een aantal door de goede man zelf. Hij vond het erg leuk om enkele kiekjes te schieten bij zijn beeld van een vrouw die hij in zijn tuin had staan. Of dat zijn droomvrouw was, is ons nog niet geheel duidelijk……. Op weg naar huis???…….nog even niet, want wij hebben nog even mogen genieten van het park genaamd parque Ruber van der Linden (leuke naam zo in brasil). Hier hebben we even mogen proeven van de gezelligheid van het festival de inverno. Dit deden we onder het genot van een lekker biertje of een frisje.Hierna zijn we wel richting huis gegaan voor het diner waar we ook deze keer weer U tegen mochten zeggen. Tegelijkertijd kwam de groep Viva uit Campina Grande aan, die gelijk hebben aangeschoven. Met nog een vrije avond in het vooruitzicht, beloofd dit een zeer leuke avond te worden. Tot een volgende keer maar weer, Het duo JOS(T)I (en deze keer is de T voor triangel ;-)) Ps. ‘k wil iedereen bedanken voor de leuke berichtjes die worden geplaatst in het heilig dagboek. Troinkiej: Ik hoop dat JIJ het zet als ik terug ben, want er valt weer een hoop bij te praten. Uiteraard onder het genot van een lekker sigaartje. An en Sjon: Ik ben erg benieuwd naar het filmpje (nog gefeliciteerd met tim). Nan en Bart: Staan de zaken goed met jullie nieuwe huis?! ‘k ben erg benieuwd en kom uiteraard een lekker bakkiej doen als het klaar is. Spoel: Zo als je weet hou ik van mooie prijzen, dus zal ik een leuke naam verzinnen voor Doris zijn nieuwe vriendje. Doe jij de groetjuhs aan opa en oma?! En Willem: Het bier mag er best zijn, maar tipt zeker niet aan het koude flesje Heineken. Sjeanneke is alles Roosvriendelijk?????? Groetjuhhhhhhhs SIEMPIEJJJJ. Ps.2: Ik wil iedereen thuis de groetjes doen!! Ik hoop dat alles goed verloopt, want ik moet eerlijk bekennen dat ik er helemaal niet mee bezig ben ;-). Wouter, ik moet aan jou even een dikke knuffel overhandigen van Michaelle, ze was zo blij om iets van jouw te horen dat ik een foto van je moet uitprinten om aan haar te geven. Rosalie, ben het boek hier in Garanhuns nog niet tegen het lijf gelopen, maar de reis is nog niet voorbij, dus ik houd mijn ogen geopend. Aan mijn collega’s de thee voor het café is inderdaad gezellig, maar kan toch echt niet tippen aan wat ik vanmiddag bij het chocolata winkeltje heb mogen aanschouwen 😉 Ieder1 tot over 2 weken, en blijf ons volgen!!! Jüst

	Dag 8 Zaterdag 18 juli *Gechreven door:* Marloes en Dorien

Lieve lezers van het Vamos dagboek,We zijn gisteravond begonnen met het eten van de heerlijke/prachtige taart, maar hier is het niet bij gebleven. Nadat de vullingen uit onze mond zijn gesprongen vanwege het mierzoete glazuur op de taart hebben we de Caprinha opengetrokken en een toast uitgebracht op Carolien, de jarige jet. Hiermee is een avond vol drank en gezelligheid ingeleid, die nog tot in de vroege morgen is doorgegaan. Om het feest nog een extra Braziliaanse tintje te geven hebben wij bezoek gehad van Josias (onze buschauffeur/bouwhulp/bodyguard/rookmaatje/”Vamoslid”), Christiano (een grote hulp voor het bouwteam), leden van Groep Viva en tot slot pater Roberto. Het is duidelijk dat het feest niet meer stuk kon zeker nadat Nico, onze Vamospapa, zijn danstalent op de vloer heeft laten zien. Het is uiteindelijk een verjaardag voor Carolien geworden, die ze waarschijnlijk niet snel meer zal vergeten.Zo’n wilde avond vraagt natuurlijk om wat extra slaap. Daarom mochten wij vandaag uitslapen, nou ja uitslapen dat is een groot woord. Onze wekker kon een uurtje vooruit en daar hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt. Ook het dagprogramma van vandaag was enigszins aangepast op een kater zo zal verder blijken.Bij het ontbijt hadden we onverwacht bezoek van Claudia, die plotseling met twee van haar kinderen in de deuropening stond samen met pater Gabriel. Na een heerlijk ontbijt te hebben gehad met de nodige vitamientjes en mineralen zijn we vertrokken naar het huisje van Claudia. Voor ons ,met de bus, een kort ritje van ongeveer 15 minuten maar voor Claudia een hele wandeling van ongeveer 45 minuten zeker als je daarbij bedenkt dat ze ook nog eens zwanger is van haar vierde kind. Gelukkig kon ze op de terugweg met ons meereizen. De weg naar het huisje van Claudia was niet heel gemakkelijk begaanbaar, flink steil ,met redelijk wat gaten in de weg, veel modder en weinig stenen. Toch zijn we allemaal heelhuids aangekomen bij haar paleisje. Niet het huisje wat opgeknapt is in 2007, maar ook dat is nog steeds in haar bezit en zal goed van pas komen als haar kinderen later groot zijn. Het huisje waar ze nu in woont is klein zeker als je bedenkt dat ze daar met z’n vieren en binnenkort met zijn vijven in moeten wonen. Één bed voor alle drie de kinderen en eigenlijk geen ruimte voor een vierde. Misschien dat ze daarom ook ontkende dat ze zwanger was maar de groep was het er roerend over eens, Claudia is zwanger, geen twijfel mogelijk (mocht het niet zo zijn dan eet Alice haar vieze slippers op, zo heeft ze ons beloofd). Geplaagd door de vliegen hebben we Claudia gedag gezegd en zijn via dezelfde steile helling weer naar de bus vertrokken kijkend naar een prachtig uitzicht.Om ongeveer 10.15 uur stonden we weer voor de deur van ons verblijf. Een kleine pauze om even iets voor ons zelf te doen en het chocoladewinkeltje werd druk bezocht. Na een vergelijkend warenonderzoek kunnen we concluderen dat de chocolade in deze winkel en hier quoten wij Dorien heeeeeeeeeeeeeeerlijk was en de smaakpolitie zou hier ieder moment kunnen binnenvallen en die gewilde sticker kunnen uitdelen.Met de chocolade nog tussen onze kiezen luisterden we aandachtig naar de verhalen van pater Gabriel in de fleurig versierde Chinese zaal die nog ruikt naar ballonnen en Caprinha van de avond ervoor. Hij vroeg ons onze ervaringen over de wijk van Claudia met de groep te delen. Een belangrijk doel van het bezoek van die ochtend was namelijk dat wij het belang van kinderopvang zouden inzien, zeker nu wij zelf bezig zijn met het opknappen van Villa do Jubileu. Pater Gabriel heeft ons een uur lang kunnen boeien met zijn verhalen en voor we het wisten was het al weer tijd voor de lunch. We hadden een lange siësta voor de boeg, die door iedereen op een andere manier werd ingevuld. Hoewel een siësta normaal gesproken bedoeld is om uit te rusten (wat slechts enkelen van ons deden) trokken velen hun schoenen aan en deden een portemonnee gevuld met reais in hun broekzak om te gaan shoppen. Een van de meest gewilde items was toch wel een paar Havaianas, maar ook het schoolbordverf samen met nog wat benodigdheden voor het bouwteam, hebben we eindelijk op de kop weten te tikken. Het was lekker druk in de stad met het Winterfestival in volle gang, maar met Aayron als onze Braziliaanse gids die ons door al deze drukte heen heeft weten te leiden zijn we weer heel en veilig teruggekomen. Ook onze avonden in de Chinese zaal zullen niet meer zo stil zijn als ze voorheen waren 😉 , omdat wij vanaf nu kunnen genieten van het gitaarspel van Joost mogelijk begeleid door de triangel en zang van Simon, het reeds populaire, overal gevraagde duo JosTi (met de T van triangel). Met enige haast zijn we na het winkelen snel terug gegaan, omdat de bus ons om 16.00 uur weer op kwam halen. Vanmiddag mochten we aanwezig zijn bij het soepscheppen op de locatie waar we ook onze projecten hebben. Die soep komt er natuurlijk niet zomaar, deze wordt gemaakt in een parochiecentrum in Garanhuns waar de restjes van de markt als basis dienen voor de soep. Iedere zaterdag staat een hardwerkende ploeg klaar om de mensen van een smakelijk pannetje soep te voorzien. Grote pannen van ongeveer 60 liter per stuk werden tot aan de rand toe gevuld. Iedere zaterdag is een andere wijk aan de beurt, maar vanmiddag gelukkig onze wijk. Met zijn allen hand in hand nog een gebed voor de gaven voordat we naar Villa do Jubileu zijn vertrokken. Opgewacht door onze vrienden en vriendinnen kwamen we aan bij Villa do Jubileu. Het duurde even voordat de soep arriveerde maar van die tijd hebben we dankbaar gebruik gemaakt om alle kinderen een dikke knuffel te geven en flink wat foto’s te maken. Want die 8000 foto’s blijken moeilijk te evenaren. Met een pannetje in hun ene en een zak brood in de andere hand (gekregen van de andere uitdeelploeg) stonden de mensen voor de grote pannen met soep in de rij. Tot op de laatste druppel werden de pannen geleegd zodat niemand iets te kort kwam. Tien voor zes waren we terug, in het donker en net op tijd voor onze eigen soep. Omdat we nu een week in Brazilië zitten willen we nog even terugblikken op de afgelopen dagen. Enkele steekwoorden waarvan wij denken dat ze jullie geheugen op zullen frissen: Verstopping (niet alleen de wc’s 😉 ) Huisdieren (niet altijd even gewenst denk aan kakkerlakken, muizen, kikkers, sprinkhanen etc.) Stapelbedden(krakend) en dunne kussens Soep en bonen (maar ook fruit voor de broodnodige vitamientjes) Villa do Jubileu met al zijn lieve buurtbewoners Dansen en muziek Groep Viva Feestjes (en korte nachten) Werken en boodschappen Tot gauw en veel leesplezier, blijf berichtjes posten in het gastenboek want we kijken er iedere middag naar uit om iets van jullie te horen! Groetjes, Dorien en Marloes P.S: In Brasil alles goed! Hoe gaat het bij het thuisfront met de kranten? Ik geniet van elke dag. Nachten zijn kort. Wanneer komen jullie (Marius en de rest) berichten? Wij wachten met smart. De anderen hebben al heel veel berichtjes gekregen maar wij niet snik snik. Het regent in Nederland, dus voldoende tijd om achter die computer te kruipen. Groetjes, Dorien P.S 2: Lieve mam, pap, Jobsel en Bartje. Eindelijk is het nu dan mijn beurt om iets van me te laten horen. Ik heb het onwijs naar mijn zin, maar soms mis ik jullie toch wel een beetje. Alleen heb ik niet genoeg tijd om daar aan te denken en genoeg lieve mensen om me heen. Hopelijk gaat thuis alles een beetje goed ook met Nijn en Tommie. Ik eet veel groente en zelfs fruit ja mama je kan trots op me zijn zeker omdat ik ook al een beetje bruin ben geworden. Bedankt voor alle berichtjes blijf maar een beetje posten wat er allemaal gebeurt in Nederland en thuis. Hou van jullie xxx Marloes

	Dag 7 Vrijdag 17 juli *Gechreven door:* Nico en Minh Thu

Bom dia lieve thuisblijvers!We moesten vandaag zelfs een kwartier eerder uit bed omdat we moesten verzamelen in de door ons versierde Chinese zaal, omdat Carolien vandaag 21 jaar is geworden!!! Ze kreeg van Pater Gabriel een grote taart en van ons allemaal Hollandse kleinigheidjes. Patricia had haar eigen kadootje vanuit Nederland meegenomen en toen vielen er traantjes bij beiden. En vanavond zullen we het groots vieren. \| Dan willen we nog even terug naar woensdag. Ik weet niet of ze het bewust vergeten is gisteren, maar rond een uur of 00.00, de meeste waren al naar bed, en we zaten nog met 4 man en Alice. Toen Alice wilde gaan slapen moest ze nog even naar de wc. Toen ze de deur open deed dachten wij dat de wereld verging. Ze sprong minimaal anderhalf meter achteruit als een gillende keukenmeid. Ze had een beestje gezien….Ron en ik (Nico) gingen er gelijk op af. We zagen in de wc niets…Alice zei: er is een beest! Dan zit ie in het poeplappenmandje. Ik (Nico) pakte het mandje op en schudde ermee. Wilde hem terug zetten totdat ik toch iets zag bewegen. Schudde nog een keer goed en toen sprong ‘het’ eruit! HET WAS EEN MUIS! Alice nu op de stoel met zo mogelijk nog meer herrie.We hebben vanmorgen iets later ontbeten vanwege het vroege verjaardagsfeestje van Carolien. Toen zijn we weer naar onze werkplek gegaan. Voor de verandering hadden we een thema dag voor de kids: de verjaardag van Carolien. We namen cakejes mee, die de kinderen zelf mochten gaan versieren en ze kregen allemaal limonade. Ook mochten ze zelf slingers maken en dit hebben we leuk opgehangen in de kinderkamer. Verder lijk ik (Minh Thu) wel een toeristische attractie. Het verhaal gaat hier rond dat er een hele club Nederlanders en één Chinees is gekomen. Ik voel me net een Michael Jackson. Ik word van alle kanten bekeken en betast om te kijken of ik echt ben. Onze chauffeur Jozias was in het begin nogal timide, maar hij komt steeds meer los. Hij heeft van de week het bouwteam al meerdere keren geholpen en nu had hij aan de hand van een woordenboek een verjaardagskaart voor Carolien gemaakt. Hij heeft het voor de zekerheid aan Pater Gabriel laten controleren of er geen scheldwoorden tussen zaten. De kaart heeft hij met een knuffel erbij gegeven.We hebben bij het eerste huisje nu de achterdeur erin gehangen, het voordeur slot gemonteerd, en de jongens zijn bijna klaar met de elektriciteit. Dus dit kunnen we vanavond afsluiten. De luiken van de ramen moet ik regelmatig een stukje afzagen en op een gegeven moment stond er een klein meisje(6jaar) te kijken. En begon tegen mij te vertellen en te wijzen. Ik begreep het eerst niet. Maar toen ik haar een stukje hout gaf, was ze hartstikke blij. Daarna heb ik haar duidelijk gemaakt dat ze alle afvalstukjes mocht hebben. Even later zat ze aan de overkant op het stoep van het huis met een deksel van het doosje van de scharnieren en de stukjes hout te spelen. Joladi hebben we vandaag per ongeluk aan het werk gezien. Normaal loopt hij alleen maar te regelen en te delegeren. Daar zullen Marja, Jeanet, Willem en Theo wel van opkijken. Het komt misschien wel door de dropjes van Marga.In de middag zijn we verder gegaan met het schilderen. Het werk vordert gestaag en als we zo door kunnen gaan, gaan we het zeker redden. Het bouwteam wordt volop geholpen door Christiano, bij de Alegriagroep is hij wel bekend. Het is namelijk de jongen die in het voorste huisje woont van Vila do Jubileu. En daarnaast is er door Pater Gabriel een metselaar geregeld, genaamd Regienaldo zij die lange dagen maken voor Braziliaanse begrippen. Bij de manier van aanpak krijg ik al echt een zomerfeest gevoel.Bij terugkomst toen we voor het eten snel wilden gaan douchen, vroegen we (Ron, Joost en Nico) aan Simon de kamersleutel. Hij begon zijn zakken na te voelen en moest bekennen dat hij tot tweemaal toe in één week tijd, de sleutel kwijt was geraakt. Uiteindelijk kregen we vlak voor het eten een reservesleutel die we niet mochten houden, maar konden ons gelukkig wel in schone kleren hijsen. We gaan er nu snel een eind aan breien om ons in het feestgedruis te storten. Chao Nico en Minh Thu! p.s. Nico: Met mij gaat alles goed. Zelfs mijn talenknobbel komt uit zijn winterslaap. Minh Thu: Ook met mij gaat alles goed. Deze toeristische attractie krijgt zoveel aandacht, ik zou best wel eens met een verrassing thuis kunnen komen.

	Dag 6 Donderdag 16 juli *Gechreven door:* Alice en Lotte (Loeloe)

Bom Dia!!!Wat hebben we lekker geslapen na dat slaapmutsje van gister avond, een heerlijk koud Antartica’tje (Braziliaans bier) of wijntje. We zijn het vroege opstaan inmiddels al een beetje gewend, net zoals de Braziliaanse manieren. Want… wisten jullie al dat we het toiletpapier niet door het toilet mogen spoelen maar in het open prullenbakje ernaast moeten deponeren??? Het prullenbakje begint nu ook eindelijk vol te raken met poeplappies want de eerste dagen hadden de meeste daar een beetje moeite mee en dat ondanks de vele bonen die we hier iedere dag wel een keer eten.Nu even de orde van de dag.. Na het ontbijt vertrokken we met veel zin naar Villa do Jubileu. Het bouwteam kon niet wachten want de nieuwe materialen zouden vandaag afgeleverd worden, wat een hilarisch tafereel werd omdat de Brazilianen een ander soort logica hebben als ons. Naar Huub wilden ze niet luisteren (waarschijnlijk door die hoed) maar toen heeft Marga even haar charmes in de strijd gegooid (sorry Marius) dus de mannen deden meteen wat ze vroeg en reden de vrachtwagen voor de ingang van de wijk in plaats van 50 meter verderop. Niet voor niks is de uitspraak tijd kost geld want door deze slimme aanpak is er vandaag nog veel meer werk verzet. Zo hebben ze al 7 raamluiken gemaakt en 2 deuren gehangen. Omdat het stenen huisjes zijn zonder deurposten worden de scharnieren door de metselaar gewoon effe ingemetseld en dit werkt heel goed. Ook zijn er al wat sleuven ingehakt voor de elektriciteit en heeft Marga (van 1.85 m) de huisjes veegschoon gemaakt waarbij ze nog even een puppy (van 10 cm) op haar slof nam. Oeps… maar wees niet bang, hij leeft nog en anders lopen er hier nog 23784 andere puppy’s rond ;). Ook vandaag leek het wel weer ‘klussen met kijkers’, de hele wijk keek toe hoe ons bouwteam hard aan het werk was! Op een aantal mannen na, die wel graag mee bouwen aan de welvaart van hun wijk. Zelfs Josias (onze buschauffeur) heeft zijn oude kleding aangetrokken en assisteerde het bouwteam.Het kinderteam waar wij in zitten (hoe kan het ook anders met Alice) had erg veel zin om de nieuwe vriendjes en vriendinnetjes weer een dikke abraço (knuffel) te geven. Door het slechte weer deden we de ochtendgymnastiek even binnen. Nu hadden we ook een stereo en hoefde we niet meer zelf (VALS) te zingen. De kinderen genieten heel erg van dit ritueel ondanks de Nederlandse liedjes. Vooral bij het liedje ‘Chichiwa’ omdat we daar lekker gek bij doen. Vandaag waren tot onze verbazing de meeste kinderen gewassen. Wat wel goed is om te zien want ze lopen gewoon in volgeplaste broekjes rond omdat ze geen luiers kunnen betalen, zelfs niet voor de kleinste baby’s. We dachten trouwens dat we het kinderteam waren maar we vangen ook volwassenen op die maar al te benieuwd zijn naar wat we daar allemaal aan het doen zijn. We hebben vanmorgen met de kinderen gekleurd, erg gezellig met zijn alle rond een grote tafel, hierbij sloten zich dus ook de volwassenen aan die ook een tekening wilde maken. Alle tekeningen zijn opgehangen aan de muur wat een vrolijk gezicht is.Ondertussen is de helft van het team begonnen met het opknappen van het eerste zaaltje (keuken en toiletten). Wil en Minh waren de gelukkigen om de toiletten even flink te schrobben. Wil zat tussendoor nog even tegen het plafond door een enorme sprinkhaan die het toilet bezet hield. Gelukkig zijn de kids niet bang en hebben de sprinkhaan verwijderd zodat ze weer vrolijk verder kon. Daarnaast hebben we alle deuren en ramen geschuurd en konden we beginnen met het sauzen van de muren. Tip van de dag kwam van Ria die precies wist hoe we het aan moesten pakken. Het hing er nog even om of de verf zou pakken want we moeten namelijk de vochtige muren van geel naar wit omtoveren. Na de lunch zouden we verder kijken…Omdat we alle 3 de zaaltjes mooi willen maken, moesten we s’middags de kinderen weigeren en het hek dicht doen. Maar alle kids stonden ons al op te wachten en waren zo blij ons weer te zien waardoor het ontzettend moeilijk was ze buiten te sluiten. Om eerlijk te zeggen zijn er wel wat traantjes gelaten.. Je kunt je bijna niet voorstellen wat voor band we al hebben in anderhalve dag. We zijn er achter gekomen dat ze gewoon heel veel behoefte hebben aan knuffels, liefde en aandacht wat ze waarschijnlijk thuis niet krijgen omdat ze ongeveer met 8 kinderen in 1 huis wonen en sommige zelfs zonder vader. Ze vinden de spelletjes erg leuk maar het liefst willen ze de hele dag knuffelen, kusjes geven en bij je op schoot zitten. De flesjes antibacteriële handcrème blijven steeds vaker weg omdat het ons nu niet meer uit maakt hoe vies zij zijn en wij worden. Jullie zijn nu vast ook nieuwsgierig naar het resultaat van de muren. Ria, bijdeze een schouderklopje want het zag er echt heel mooi uit. Daardoor werden we nog fanatieker en vlogen de kwasten, verfrollers en verf om je oren. Gelukkig zijn we allemaal erg flexibel want het zit niet altijd mee. De grondverf die we eerst kochten bleek olie te zijn en het opnieuw gekochte grondverf bleek alleen voor metaal. Daar kwamen we achter toen het al op de houten deuren en ramen zat en het er een beetje vreemd uit begon te zien. Uiteindelijk beschikken we toch over meer vakmanschap dan we dachten en zag het er goed uit. Ineens was het al weer kwart over 5 en stond de bus klaar, maar wij hadden de smaak te pakken en wilde eigenlijk nog wel een paar uur door gaan, we kijken dus alweer erg uit naar morgen!!!! Liefs, Alice & Lott (tegenwoordig ook wel Loeloe genoemd want ze kunnen mijn naam niet zo goed uitspreken) Hier komen nog even onze zwijmelende persoonlijke berichtjes: Pap, mam, Sven en Kel, hier jullie fruitetende dochter/zus (meloen en ananas kunnen weer op mijn lijstje). Ondanks ik het echt super super super naar mijn zin heb hier mis ik jullie wel en moet ik vaak aan jullie denken (Pap vooral aan de kaplaarzen ;)). Ruub, lieve schattebout, ik mis je en denk vaak aan je en ik neem een leuk braziliaans kindje voor ons mee:P Wil je een kroeskoppie, stijle haren of krullen? Grapjuhhh..Hihihi.. LAFJOE! Oop en Inez en de rest, een hele dikke knuffel!!! Lott Lieve allemaal, Het is echt zo`n mooie ervaring om hier te zijn! Ik geniet heel bewust van elk moment. Soms is het wel moeilijk om al deze armoede die we zien te blijven relativeren. Maar wat een energie krijg je van alle blije kindergezichtjes! Blijf vooral allemaal berichtjes sturen in het gastenboek want het doet heel goed om te weten dat jullie aan me denken en hoe het in NL vergaat. Lieve Miesje als ik terug ben stop ik een zakcentje en een paar mooie strandslippers in je gouden collectebusje 😉 Paul, Wilma, Sam, John en David een hele dikke kus voor jullie en ook voor Frans, Yvonne en me schatjes. Bob fijne vakantie! Veel liefs en ook een kus voor al mijn trouwe collega`s en vrienden. Alice

	Dag 5 Woensdag 15 juli *Gechreven door:* Marga en Daisy

Gisteravond hadden we voor het eerst een vrije avond, nou ja, een vrije avond? Na het avondeten hadden we een groepsoverleg in de Chinese Zaal. Huub had nog een aantal huishoudelijke mededelingen en daarna hebben we gepraat over de projecten die we gaan uitvoeren. We hebben de groep in 2 teams verdeeld: een bouwteam (Nico, Ron, Joost en Marga) en een kinderteam (Daisy, Alice, Marloes, Lotte, Simon, Dorien, Minh Thu, Patricia, Carolien, Wil en Ria). Huub is de vliegende keep en dus overal inzetbaar. Beide projecten liggen naast elkaar, dus we kunnen gemakkelijk over en weer een helpende hand bieden.Pas om 21.30 uur begon onze vrije avond. Er werden spelletjes gespeeld en Minh Thu heeft leren klaverjassen.Vanmorgen was het alweer vroeg dag (6 uur) omdat we nu eindelijk aan de slag konden gaan: onze eerst werkdag in Brasil. Om 7 uur stond het ontbijt klaar. Alle meiden waren klokslag om 7 uur in de ontbijtzaal en op wie moesten we weer wachten….?Het ontbijt smaakte ons weer goed, veel fruit en lekkere verse broodjes en cake. Om 8 uur stonden wij allemaal klaar om te vertrekken naar het werkterrein. Nu was de bus weer te laat…. Even een nieuwtje: Marga kon het niet meer aanhoren : dat gezeur over die hoed, dat zij haar eigen hoed heeft afgestaan aan Huub. Zo blij als een kind kon hij weer vrolijk de deur uit. Op weg naar ons werkterrein haalden we nog even wat gereedschap op uit Schelp II, zodat we meteen aan de slag konden. Met vijf man sterk werden de emmer met inhoud en bezem in de bus getakeld. Heel goed bezig dus….Daarna gingen we direct door naar ons werkterrein. De kinderen kwamen gelijk al enthousiast naar ons toe. Het bouwteam ging meteen aan de slag met het sjouwen van de balken en dakplaten van het ene terrein naar het bouwterrein. Toen we daar aan kwamen, zagen we dat de Brazilianen al druk bezig waren met het tweede huisje. Het eerste huisje hadden ze al van dakplaten voorzien. Wij begonnen met het derde huisje. Het was even wennen hoe we dit zouden aanpakken, maar dat hadden we snel door. We gingen als een speer. Voor de lunch hadden we al het derde en vierde huisje voorzien van gordingen. Joost had zich ontfermd over de scheuren in de muren. Even uithakken om dit later weer mooi dicht te smeren. Onder leiding van Nico ging het helemaal super. Wat waren we trots op het resultaat.Ondertussen waren de anderen bezig met het vermaken van de kinderen. De leeftijd van de kinderen varieerde van 1 tot 15 jaar. We hadden strandballen meegenomen en hiermee gooiden we over en deden we spelletjes. Ongelofelijk dat de kinderen meteen begrepen wat wij bedoelden toen wij het een aantal keren hadden voorgedaan. Ze vermaakten zich al snel met weinig middelen. Wel moeilijk om te zien dat de kinderen met kapotte, versleten en te kleine kleren rondlopen. Ook liepen ze op blote voeten over het zand/modder/puin. Ze zien er daardoor niet erg verzorgd en schoon uit. De meegenomen kleding komt hier echt heel goed van pas. Het viel ons op dat er veel honden aanwezig waren, die ook veel puppies hadden. De puppies waren nog maar een paar weken oud, maar liepen al over het terrein.Op maandag, woensdag en vrijdag wordt op deze plaats ook melk uitgedeeld voor de baby’s uit de omliggende wijken. Moeders komen daar dan hun melk in zakken ophalen. Rond 12 uur gingen we naar huis om heerlijk te lunchen. ’s Middags gingen een aantal met Pater Gabriel mee naar een kleine doe-het-zelf-zaak om materialen te kopen. Het kinderteam zal ook in deze weken het verfwerk oppakken van de bijgebouwen. Vanmiddag is hier al een begin mee gemaakt en kinderen hebben ook goed meegeholpen met schuren. Verder hebben we liedjes aangeleerd in het Nederlands (hoofd, schouders, knie en teen) en andersom hebben de kinderen ons dit liedje in het Portugees geleerd. Bij het afscheid van de dag kwamen alle kinderen naar ons toe rennen om ons een knuffel te geven. Ze keken al uit naar de dag van morgen. Het bouwteam heeft vanmiddag de gordingen van het vijfde huisje gemaakt, zodat we op 1 dag 3 huisjes van gordingen hebben voorzien. Morgen kunnen dus de dakplaten erop en Nico en Huub hebben al een begin gemaakt met de deuren. Ja, Nico had Huub flink aan het werk gezet, want hij zou ons vandaag helpen in het bouwteam. Moe, maar heel erg voldaan en met een goed gevoel gingen we terug naar ons verblijf. We dachten dat we nu een vrije avond hadden, maar Pater Gabriel had weer een leuke avond voor ons in petto. We gingen naar Schelp II en zagen een aantal optredens. Aan het einde mochten wij ook meedoen en uiteraard hebben wij dat ook gedaan. Rond 21.00 uur gingen we in polonaise de deur uit, nadat we iedereen een knuffel hadden gegeven. We deden nog een spelletje en gingen daarna lekker slapen….. Daisy: lieve pap en mam, als ik terugkom heb ik een hoop te vertellen wat ik heb meegemaakt in Brazilie. Ik vind het heel leuk om de berichten van iedereen te lezen. Groetjes aan iedereen, liefs, Daisy. Marga: Lilian, hartstikke goed van je dat je de herkansing van Maatschappijleer hebt gehaald. Ik ben trots op je. Ik ben benieuwd naar je vakantieverhalen. Verder mis ik jullie wel uiteraard, maar de tijd gaat heel snel. Dikke kus….

	Dag 4 Dinsdag 14 juli *Gechreven door:* Wil en Carolien

Hallo allemaal,Gisteren zijn wij uitgenodigd door een aantal studenten (deVIVA-groep) die in januari 2010 naar Nederland toe komt, om een feest op hun college mee te maken. Iedereen zag er stralend uit en we waren dus duidelijk in voor een feestje. Bij binnenkomst stond er meteen een cameraploeg van de plaatselijke televisie klaar, om Pater Gabriel en ons te interviewen. Na een hapje en een drankje, Caipirinha, werd het toch echt tijd voor een Braziliaans dansje. Gelukkig werden wij hierbij geholpen door de Brazilianen, zodat wij het daarna lekker mee konden doen. Het was een leuk gezicht: Alle stijve Hollanders tussen de heupwiegende Brazilianen.Voor de studenten hadden we een oer-Hollands lied ingestampt, zodat zij ook bekend werden met onze zangtalenten,…………………….. Hierna het beroemde duo JoSi (alom bekend als Joost en Simon), die hun eigen geschreven nummer hebben gezongen. Als eindknaller van de avond vond er een echt Braziliaans dansje plaats. Dit bleek achteraf een DANS te zijn van ongeveer 30 minuten.Dit zorgde ervoor dat er geen verschil meer was tussen de heupjes. Na dit grote feest gingen we moe, maar voldaan naar huis (gastenverblijf) en zorgden we dat we snel in ons mandje kwamen. Voordat dit echt zo ver was, hadden we nog een aantal gillende (keuken) meiden, die in het donker onder de douche kwamen te staan (stroom!!!) en een op hol geslagen hagedis zagen vliegen.De volgende ochtend moesten wij vroeg in de bus zitten, omdat we Campina Grande met zijn fijne ‘huisdieren’ gingen verlaten. De beloofde 3 uur naar Garanhuns werden echter 4 uur, daarom zongen wij uit volle borst Nederlandse meezingers. Ook Pater Gabriel deed een duit in het zakje met het nummer: ‘Ik zweer bij de knop van de deur, ik zal nooit meer een meisje zoenen’. Waarschijnlijk een oude topper die wij niet meegekregen hebben.Uiteindelijk waren we blij dat we er waren, daar stond ons alweer een lekkere maaltijd te wachten en daarna konden we eindelijk alle 32 koffers uitladen. Het was nu eindelijk tijd om de uitgevoerde veelbesproken, veelgeroemde projecten van VAMOS 2007 te gaan bekijken. De groentetuin was als eerste aan de beurt en zag er dan ook picobello uit. De mevrouw, die het daar allemaal groen houdt, liep apetrots rond en vertelde ons er graag van alles over. Bij de groentetuin staan een aantal zalen voor de kinderopvang die twee jaar geleden in een nieuw jasje zijn gestoken, met schilderingen die vast helpen bij onze teken- en verfkunsten. Het gebouw dat de vamosgroep heeft gemaakt, hebben wij helaas nog niet gezien, dat komt vast nog. Toen op naar Villa do Jubileu dat in 1999 gerealiseerd was. Dit was een cadeau van de parochie bij hun 50 jarig bestaan. Helaas zijn een aantal van deze huisjes onbewoonbaar geworden de afgelopen jaren. Vijf van de twaalf huisjes hebben een flinke opknapbeurt nodig en daarom zijn wij ook zo enorm blij met Nico. Onder zijn leiding gaan wij deze klus klaren. De afgelopen maanden hebben wij veel te horen gekregen over dit project, maar we zijn toch knap geschrokken van hoe alles eruit zag. Het is dus niet voor niets dat wij in Garanhuns onze verzamelde euro’s gaan besteden. Ook zijn er 2 zalen, die een lik verf goed kunnen gebruiken. Dit wordt niet zomaar een lik verf, maar hier kunnen wij onze creatieve kanten vertonen (als we die hebben). Vandaag was onze eerste kennismaking met de lokale bevolking in Garanhuns. Wat we daar zagen, hadden wij niet van te voren in kunnen schatten, ondanks de vele informatie, die wij kregen van te voren, werden wij alsnog met onze neus op de feiten gedrukt. Thuis kennen we de beelden van armoede van de televisie: Dikke buikjes bij kinderen door eiwittekort, volwassenen en kinderen in versleten kleding, onverzorgd wonend in te kleine huisjes enz. Vandaag kwamen we erachter, dat er hier een hoop werk te doen is. Hier zetten wij dan ook graag onze schouders onder. Groetjes Carolien en Wil (P.S. Een persoonlijk berichtje voor het thuisfront: Met jullie Ca gaat het goed hoor. Ik eet veel groente en nog veel meer fruit ! Tchau en ate logo ! xxjes Caatje Voor Henk, Bernice, Jos, Tim, Hugo, Wendy, Emiel en Lodi, met mij gaat ’t goed, ik mis jullie en tot gauw xxxx Wil)

	Dag 3 Maandag 13 juli *Gechreven door:* Ria en Patricia

Hallo fanatieke Vamos-lezersWe beginnen nog even met gisteren. Het weer is hier erg wisselend, het ene moment schijnt de zon vervolgens regent het weer.Jullie hadden al begrepen dat we naar Campina Grande gingen, we zijn daar goed aangekomen en er hing aan het hek een vlag WELKOM VAMOS 2009.’s Avonds gingen we naar de kerk, daar hebben we een viering bijgewoond. Het was een hele andere viering dan in Nederland, het was uitbundig. Ze stonden zelfs met vlaggetjes te zwaaien. Na de viering hebben we de studenten van VIVA groep ontmoet, zij komen in Januari naar Nederland om kennis te maken met het leven in ons land.We zijn met z’n allen en de studenten pizza wezen eten, het was een gezellige en dolle boel! Een aantal mensen waren wel erg moe, omdat het erg vroeg dag was (04.30 uur), misschien tot teleurstelling van sommige anderen die nog wel iets langer hadden willen blijven. Eenmaal weer thuisgekomen met een volle blaas, zijn er wel een aantal geschrokken, omdat er kikkers in de w.c en douche rondliepen. Ook vanochtend moesten een aantal de kikkers trotseren, voordat zij onder de douche stapten, er klonk dan ook een hoop gegil en er werd goed nagedacht over welke douche je zou nemen.Na het ontbijt gingen we naar ETER oftewel Escole Technica Redentorista dus een technische hogeschool. We hebben daar het een en ander gezien en gehoord, waaronder een presentatie van een groepje studenten die examen moesten doen. Petje af voor de studenten die daar stonden te presenteren. Zij werden continu gestoord door studenten die nog binnen kwamen en Pater Gabriël die regelmatig onderbrak om het voor ons te vertalen. Uiteindelijk zijn ze voor de presentatie geslaagd! Na afloop zijn we nog even naar de tuin van broeder Urbanus gaan kijken. Broeder Urbanus heeft ons ook interessante dingen verteld over zijn uitvindingen in de tuin. Na een heerlijke lunch stapte wij in de bus op weg naar Juliana. We hebben naar de uitbouw van het huis gekeken en het is erg mooi geworden. Het is onvoorstelbaar dat ze in dat huisje met 7 kinderen woonden, voordat het werd uitgebouwd. Het was een heel warm ontvangst, ze waren erg blij dat we kwamen en ze vonden de door Toos geselecteerde kleding erg mooi. Luana was erg blij met de witte schoentjes die we haar gegeven hebben en trok ze gelijk aan. Toen we een rondleiding door het huisje kregen vingen we een aantal verliefde blikken van Luana op naar Simon. Ze is helemaal in love! Ze zei dat het wel een droom leek en was erg blij om samen met Simon op 1 stoel te zitten en om samen op te foto te gaan. Ze was niet erg verlegen en betaste Simon ook op verschillende plekken… Toen het weer tijd was om naar huis te gaan was dan ook een knuffel op zijn plaats, en het bleef niet bij 1 knuffel. Simon stapte zelfs nog de bus uit om voor de laatste keer een dikke knuffel aan haar te geven. Op weg naar huis bezochten we de kinderopvang waar ooit Robert en Lucas vandaan gekomen zijn. We hebben ook erg leuke foto’s van hen gezien. Op het moment dat we bij de kinderopvang aankwamen, werden er kinderen opgehaald, maar gelukkig waren er nog een paar kleine, lieve kindjes die wij even konden knuffelen. Gaan jullie vooral allemaal door met het achterlaten van berichten, wij vinden dit heel leuk vooral op de wijze waarop Huub dit voorleest. Voor mijn kanjers Frank, Rob en Ben een dikke kus terug, maar dan alleen van jullie lieve moedertje! Ik heb het super naar mijn zin! Bij deze wil ik mijn zus nog even feliciteren met haar 30e verjaardag (sorry Yvonne dat iedereen nu weet dat je 30 bent geworden J) Groetjes aan iedereen Ria en Patricia

	Dag 2 Zondag 12 juli *Gechreven door:* Iedereen

Hallo familie en vriendjes ! Hier is het zelfs na 1 dag al helemaal geweldig, de (minimale) Braziliaanse taal komt al goed van pas. De eerste nacht was een korte nacht, maar toch geweldig fris opgestaan ! We zijn nu onderweg naar Campina Grande en hebben net bij een chorrascaria, en jullie zullen het wel begrijpen een heerlijk stukje picanha ging er wel in ! Nu op naar de rest van de reis. Ik zou zeggen heel veel plezier thuis en genieten jullie maar van de rust, want binnen 3 weken ben ik weer thuis ! Beijos Carolien e ate logoHallo allemaal We hebben de eerste dag en nacht overleeft, het was een zeer kort maar gezellige nacht, we waren namelijk al rond 04.00 uur wakker :S, dus we zaten om 05.00 uur al lekker op het balkon. Ik hoorde dat het bij jullie vanochtend regende, nou dat deed het bij ons ook. We zijn nu onderweg naar Campina Grande en hebben net in een gezellig restaurantje gegeten en ik heb zelfs sla gegeten J. Ondertussen dat ik dit schrijf zitten we in een wiebelige bus, dus het typen gaat niet erg goed. Ik ga stoppen met typen en ik zie jullie weer over 3 weken! XXX PatriciaHallo allemaal Hier een berichtje vanuit de bus. Alles prima hier erg relaxed zoals verwacht..Nu op weg naar Campina Granda. Vannacht prima geslapen ondanks de warmte. Ik kijk ernaar uit om echt te gaan werken, daar komen we uiteindelijk voor. Allemaal de groetjes en veel lefs. xxxRia.Hoi thuisfront “WELKOM VAMOS 2009” zo werden we gisteravond op de luchthaven van Recife verwelkomd door Pater Gabriel met een brede lach en zijn Brazilaanse vrienden. Na 2 goeie vluchten kwamen we daar aan, lekker warm, gelukkig is er airco ook op de kamer. Best geslapen, daar was ik echt wel aan toe, en de volgende morgen heeft Gabriel ons verteld wat er allemaal op t program staat. Wordt helemaal leuk. We hebben een gezellige groep en hebben er allemaal zin in, vooral als t eenmaal woensdag is en we aan t werk gaan. Groetjes xx W i lHallo allemaal, Gisteren was het dan eindelijk zo ver mijn eerste vliegreis naar Brazilië. De vliegreis verliep erg goed,mooi weer en mooi uitzicht. De eerste landing bij Lissabon was minder, maar de tweede landing in Recife ging helemaal goed. Het viel allemaal erg mee. Vanochtend al om 5 uur wakker, maar voor de rest gaat het hier hellemaal goed, we zitten nu in een hobbelige bus naar Campina Grande, we vermaken ons hier wel. Mam en pap prettige vakantie, en tot snel. Veel liefs en groetjes DaisyLieve mama,pap, Job, Bart en Tommie Na een afscheid met krokodillentranen ben ik dan eindelijk begonnen aan een prachtige reis. De vliegreis is goed verlopen op wat turbulentie en landingsproblemen na. Ik moet wel zeggen dat ik blij ben dat ik de Braziliaanse grond onder mijn voeten voel. Op het vliegveld zijn we heel warm ontvangen door pater Gabriel en zijn kleine naamgenoot. Na een lange reis hebben we redelijk snel ons bed opgezocht. Hoewel ik de eerste uurtjes goed geslapen heb was ik toch redelijk snel wakker, maar samen met Carolien en Patricia heb ik mij goed vermaakt. Ik mis jullie een beetje maar wordt opgeslokt door al de nieuwe indrukken. Tot gauw! xxx MarloesLief thuisfront, Na een korte nacht, we waren al om 4 uur klaar wakker, zijn we op weg gegaan vanuit Recife naar Campina Grande. We hebben een hele gezellige groep, iedereen kan goed met elkaar overweg. We gaan er een paar mooie weken van maken met elkaar. Tuurlijk missen we jullie, maar voor je het weet staan we weer op Schiphol. Dikke kus.. Marga Hallo allemaal, Alles gaat goed hier, de sfeer is goed en ik voel me hier alweer helemaal thuis J. Ik wil iedereen thuis de groeten doen, en in het speciaal mijn collega Raymond (snel al hae 😉 ) Tot over 3 weken, al hoop ik dat die niet al te snel gaan…. Ciao e uma abraço Joost Hallo Familie, Schipluiden en omwonenden, Even een berichtje uit Brazilie. Het is hier niet hetzelfde weer als in Nederland. Temperatuur is rond de 25 graden en met windkrant 1-2, maar wel met een zonnetje erbij!!! ….wel heerlijk. De vliegreis (2 keer) zijn uitstekend verlopen. De tweede reis was beter, want bij de eerste reis was er veel turbulentie bij het opstijgen voor een lange tijd. De reis is voorspoedig verlopen, en nu op naar de projecten in Gahanruns. Groetjes daar in Nederland… en groetjes uit Brazilie….. Gr. Dorien Hallo!!!! Hier een ff een berichtje en speciaal voor mijn ouders die morgen 25 jaar getrouwd zijn! Gefeliciteerd! Ik hoop dat jullie morgen een gezellig avondje hebben maar dat zal wel lukken.. alhoewel.. ik ben er natuurlijk niet bij :P..Hier gaat voor de rest alles goed met me, het is super gezellig en we hebben al heel wat gezien van Brasil, vandaag zijn we namelijk van Recife naar Campina Grande gereden (3 uur in de bus).. Ik ben ook benieuwd hoe het bij jullie thuis gaat en of Rupie het ook nog volhoud zonder mij:P.. Nou heel veel liefs, Lotte Lieve allemaal, Even een kort berichtje vanuit (inmiddels) Campina Grande. We hebben een goede reis gehad, Thanx Sam dat heb je allemaal heel goed geregeld 😉 Vannacht geslapen in een soort Motel in Recife. Lekker rustig aan gedaan vanmorgen en toen de busreis naar Campina Grande. De natuur is hier nu zo mooi!!! Verder wil ik even kwijt dat ik al heel veel indrukken heb opgedaan dus jullie kunnen je alvast voorbereiden op mijn terug komst, want dan ga ik waarschijnlijk de oren van je hoofd kletsen 😀 haha.. Paul en Wilma ik zal het stiekem toch wel erg jammer vinden dat ik op de 25e niet bij jullie ben, maar ik denk eraan!!! Heel veel liefs Alice Eindelijk. Na lang hier naar toe te hebben geleefd, gaat het avontuur eindelijk beginnen. Ik ben er klaar voor! Liefs, Minh Thu Gegroet beste thuisblijf vrienden, Het eerste vliegreisje is overleeft maar was voor siempiejjj niet bepaald een pretje. Zwetende handjes, licht in het hoofd en een hart dat in de keel zat. Gelukkig waren daar de wonder pilletjes die reistabletjes worden genoemd. Al snel voelde ik me stukken beter en werd het vliegen leuk. Onze piloot was vast een beste man, maar hield volgens mij van opschieten en schoot als een raket richting landingsbaan. Al snel kwam ik er achter dat in niet de enige was die het broekje moest verschonen:P Verder ging de reis TOP. Vandaag zijn we van Recife naar Campina Grande gereden met de bus waar we twee dagen zullen verblijven. Onderweg hebben we een stop gemaakt om lekker een hapje te eten, en eerlijk waar de Brazilianen weten hoe ze een tasty voertje klaar moeten maken. Verder gaat alles prima en wordt het steeds leuker. Word vervolgd…….. Liefs siempiejjj. Ik zit hier naast Ron, die voor mij het tikwerk doet. Want anders zijn we bang dat de laptop drie weken niet meer vrij komt. Ik denk dat er een aantal mensen verast zijn om nu al wat van mij te lezen. Ik houd het voor de rest kort, de reis is goed verlopen, het eten is goed voor de rest wat mij betreft, geen grote verassingen. Groeten Nico Heey lief thuisfront, Jaja, het overkomt er altijd maar één… het staat in mijn paspoort geschreven, ik zie er namelijk uit als heel onbetrouwbaar. Als ik door de douane moet, dan moet ik namelijk altijd, maar dan ook echt ALTIJD gefouilleerd worden. Dit wilde ik eigenlijk gewoon ff kwijt, voor de rest heeft dit niks uitgemaakt voor de sfeer van de hele reis. Het is echt weer een geweldige reis. Supergezellig. Iedereen: tot over drie weken. Massol, Ron Hoi allemaal, Als hekkensluiter ook een groet van mij. En dat is super gemeend, maar het is heerlijk ‘thuiskomen’ en de groep is een echte Vamosgroep. Ze zijn namelijk allemaal superaardig en ‘bezorgd’ om mij. Vanmorgen kwam ik mijn kamer uit (had mijn bril nog niet op), op het balkon een heel groepje meisjes: “Hé Huub ik mis iets bij jou!!!” “Dat weet ik” zei ik “mijn bril.” “NEE joh, je hoed!!!” Tja die is dus in het vliegtuig in Lissabon blijven liggen. Dat is heel jammer!! Maar allemaal komen ze om beurten om mij een beetje te troosten. “Wat heb je toch een mooi kaal bolletje.” Goed, maar verder gaat het helemaal geweldig. De sfeer zit er goed in, Gabriel heeft al veel verhalen verteld en iedereen is super gemotiveerd. We gaan dus met veel vertrouwen verder en ik hoop dat het bij jullie allemaal ook goed mag gaan. Wij redden ons hier wel…….. Shaloom en mazzeltov, abraços Huub.

	Dag 1 Zaterdag 11 juli *Gechreven door:* Ron en Joost

Lieve kijkbuiskindertjes,Onze reis is begonnen! Na een lekker bakkie koffie, en een lang afscheid, zijn wij vanuit Den Hoorn naar Schiphol vertrokken. Eenmaal op Schiphol aangekomen, begon het lange wachten (speciaal voor jou Joop). Eenmaal ingecheckt moesten we langs de douane, iedereen mocht gewoon doorlopen, behalve ondertekende (Ron). Hij had namelijk een levensgevaarlijk stekkerblok in zijn rugtas, en de rest van de kabels (die we in de rest van Nederland wel hebben, maar in Amsterdam blijkbaar niet) moesten nog twee maal door de scanner. Na een flinke massage (lees fouilleren), mocht ik mijn schoenen weer aantrekken en weer naar de rest van de groep gaan. Na een tweede bak koffie zijn we richting de gate gerend (althans, de dames dan…). Wij wisten dat het vliegtuig toch wel op ons zou wachten. De eerste reis richting Lissabon verliep soepel….(spanning)…. totdat…. wij een stuntvlieger als piloot bleken te hebben. Al een kwartier voor de landing begon de stuntvlieger met een paar mooie bochten richting de luchthaven, in het rechte stuk is hij nog zeker 38x omhoog en omlaag gegaan, en niet zo zachtjes ook. De Goliath is er niets bij. Ondanks het gegil van een paar achtergrondkindertjes zijn we toch allemaal veilig geland.Op Lissabon airport is onze Huub erachter gekomen dat zijn hoed nog in het vliegtuig lag. Meer kunnen we er eigenlijk niet over vertellen. Echt niet.Na gehaast naar de volgende gate, omdat we wel een heel kwartier hadden om over te stappen, werden we in de bus gezet, naar een, volgens Marga: achenebbisj vliegveldje. In de bus hebben we dit mooie woord meteen in heel veel andere zinnen gezet, en was alles dus achenebbisj. Een geniaal woord. Hier gaan jullie nog veel van horen, lieve kijkbuiskindertjes.De vlucht naar Recife hoorde wel 7 uur te duren, maar door het windje mee, de mooie TV schermen in iedere stoel, en de gezelligheid van de hele groep duurde het veel korter. Toen we eenmaal het vliegveld van Recife opliepen leek het wel China tijdens de SARS periode. Het personeel liep namelijk allemaal met mondkapjes en handschoenen. We hebben allemaal netjes gezegd dat we nergens last van hadden, en mochten zonder problemen doorlopen. Gelukkig. Een mooi ontvangst van Pater Gabriël met een ontvangstcomité met bijbehorend spandoek. We zijn vervolgens met de bus naar ons verblijf gegaan, waar we nu met de hele groep gezellig een glaasje water drinken. En jah, we zitten op het balkon omdat het hier echt kneiterhard regent.