Dag 22
zaterdag 29 juli

Geschreven door: Ruud en Jeanet

Want we gingen eerst naar het strand en daarna was de gelegenheid nog om te kunnen douchen. Een half uur met de bus naar het strand en ja hoor daar waren de golven. De jongeren plus Ruud renden de zee in. Het water was heerlijk. Lekker hoge golven, maar de stroming was heel sterk. De zon kwam ook nog om de hoek dus moest er ook nog even in de zon gelegen worden. Het was natuurlijk wel belangrijk om te smeren, maar ja er zijn er altijd bij die dat vergeten. We noemen geen namen. Met gevolg hier en daar een rode buik. Na het strand terug naar Cecosne om daar te douchen. Daar hadden we tot 13.00 uur de tijd voor. Toen iedereen opgefrist was gingen we lunchen. Hup met je bordje langs al het lekkers en wegen maar. Na de lunch gingen we naar het standbeeld van Dom Helder Camara het grote voorbeeld van Pater Gabriel. Bij het standbeeld heeft hij hele verhalen verteld, hij raakt daar nooit over uitverteld. Jammer dat we niet naar de kamer van Dom Helder Camara konden, dit was gesloten op zaterdag.  Hup de bus weer in en naar Olinda. We waren blij dat pater Gabriel erbij was want we gingen nu helemaal met de bus naar boven. Even in de kerk geweest waar Dom Helder begraven ligt. Buiten konden we mooi uitkijken over Recife. Ook hier weer de zoveelste groepsfoto gemaakt.

We hadden 1 ½ uur de tijd om alle winkeltjes te bekijken. Ook hier werd weer de nodige souvenirtjes gekocht. De bus weer in en naar beneden op zoek naar een restaurant voor de laatste maaltijd in Recife. Deze keer een Pizzeria. Hier kan je via een buffet salades enz. pakken en ze komen onbeperkt langs met stukken pizza die je kan kiezen.  Dit viel goed in de smaak bij iedereen. Ook Ana Paula en Andre aten gezellig met ons mee. Daarna gingen we naar het vliegveld om onze terug reis te maken. Eerst moesten er nog de nodige koffers herpakt worden. Weer opnieuw wegen. Gelukkig had Ilja een heel handig weegapparaatje mee. We namen afscheid van pater Gabriel, Hugo, Anna Paula en Andre. Pater Gabriel vroeg of we over twee jaar weer kwamen want hij heeft genoeg werk. En liefde nodig voor de kindertjes. Want zelf gelukkig zijn is anderen gelukkig maken. Hup door de douane, maar daar moesten sommige mensen de nodige potjes, flesjes en vloeistof inleveren. Om 23.35 uur vertrokken we via Lissabon naar Amsterdam. Het was een super ervaring met mooie herinneringen en belevenissen die we met ons mee naar huis nemen. David bedankt voor het geduld om alle dag verslagen op de site te krijgen met de veel te trage internet verbindingen TOP.  Dank voor alle leuke berichtjes in het gastenboek. En we zien ernaar uit om jullie te knuffelen bij thuis komst.

Liefs Ruud en Jeanet.

p.s. Jesse bedankt voor de lekkere chocola traktatie, en een goede terugreis!

Dag 21
Vrijdag 28 juli

Gechreven door: Ilja en Laraya

Vervolgens vertrokken we naar Recife. De busreis duurde ongeveer 4,5 uur inclusief tussenstop. De afstand van Garanhuns tot Recife is ongeveer 320 km, in Nederland zouden we hier ongeveer 3 uur over hebben gedaan. Jullie kunnen waarschijnlijk wel raden hoe slecht de weg moet zijn geweest.

We kwamen rond 1 uur aan in Recife en gingen gelijk lunchen. Na de lunch werden de kamers verdeeld en geïnspecteerd.

Na de (korte) siësta zijn we naar Casa de cultura gegaan. Dit is een voormalige gevangenis voor alleen donderen (arme) mensen. In de cellen zijn nu allerlei soorten winkeltjes gevestigd. Vooral souvenirs winkeltjes. Hier hebben we natuurlijk uitgebreid geshopt 😊.

Hierna zijn we naar het plein ‘marcozero’ geweest, hier ligt het nulpunt van Recife. Daar had je ook een winkel met alleen maar kunst en handgemaakte spullen. Hier moest natuurlijk ook even geshopt en gekeken worden.

De hele middag zijn wij rondgeleid door André en Ana Paula (Viva leden van Recife). Dit was erg leuk, zo leren we hun ook een beetje beter kennen.

Na dit alles was het tijd om te gaan eten. We zijn naar een restaurant geweest dichtbij ons verblijf. We hebben hier heerlijke kip, rijst en patat gegeten!

Morgen alweer de laatste dag hier in Brazilië. Wat is de tijd snel gegaan en wat hebben we genoten en veel geleerd van dit alles! We zouden hier zo nog wel een paar weken kunnen blijven, maar aan de andere kant hebben we ook erg veel zin om jullie allemaal weer te zien.

Tot zondag!

Heel veel liefs,

Laraya en Ilja

P.S. We hebben de zon in Recife nog niet gezien maar de temperatuur is wel al een stuk aangenamer. Onze vesten blijven lekker in onze tassen zitten en we zitten dit bericht (om half 10 s ’avonds) buiten te typen. Heerlijk! 😊 😊 😊

Dag 20
Donderdag 27 juli

Gechreven door: Annefleur en David

Ook zijn Anne, Celine en Lisa van Vamos 2015 gisteravond hier aangekomen. Ze hebben een rondreis gemaakt door Brazilie en wilde natuurlijk ook hun projecten bezoeken en een daagje met Vamos 2017 meelopen. Rebecca, Ilja, Huub en ik (Annefleur) zijn met hun meegegaan naar het huis waar Claudia woont. Anne spreekt portugees dus we konden met haar praten. De meiden vertelde aan haar dat ze het mooi vonden om te zien hoe het huis is die zij hebben opgeknapt en om te zien hoe gelukkig ze zijn en hoe goed het met ze gaat. Claudia werd erg emotioneel en ze vertelde dat ze zo dankbaar is dat Vamos in haar leven is gekomen en dat ze God erg dankbaar is.

Toen de ochtend voorbij was en we op het punt stonden de siësta te gaan houden hebben we het schildje overhandigd aan de familie waar we het huisje hebben gebouwd. Deze hebben we in de muur gemetseld en het project voor zover wij dit konden doen afgerond. Josef (de man van het huisje) heeft 2 nachten doorgewerkt om voor ons allemaal een vogelhuisje te maken en deze hebben we vandaag van hem gekocht.

Als middageten hadden we dit keer geen bonen, maar masterchef Ruud heeft vandaag gekookt en we aten heerlijke rodekool met appeltjes.

Na de siësta zijn we naar een kerk in Garanhuns geweest die door de stichting ‘Voortzetting’ van fam. Van der Voort uit Schipluiden is gesponsord. Nadat we deze kerk hebben bezocht zijn we naar een kinderdagopvang geweest. Het is nu vakantie hier dus er waren geen kinderen, maar we konden wel zien hoe zoiets hier gaat. De kinderen van de arme gezinnen mogen hier komen en worden gewassen, krijgen schone kleding, een maaltijd en leren zij basisonderdelen van de opvoeding.  Er waren bouwvakkers bezig met het maken van een nieuwe badkamer. Deze werd zo gemaakt dat de kinderen via een trapje omhoog kunnen en ze zo op de goede hoogte staan zodat de begeleiders ze staand kunnen wassen en ze hun werk zo goed kunnen doen.

Na dit gezien te hebben zijn we naar de kapel gegaan die we deze 3 weken hebben gebruikt voor de kinderopvang. Hier hadden we om 16.00 de mis om afscheid te nemen en de sleutel over te dragen.

De kapel zat helemaal vol en de mensen moesten achterin staan. Veel kindjes kwamen bij ons zitten, o.a. de kinderen van het gezin waar we hebben gewerkt en de kinderen van Claudia. Tijdens de mis kwamen de emoties al naar boven, zowel van de Vamos deelnemers als van de kinderen. Ook had de VIVA voor ons een film in elkaar gezet met allerlei foto’s/filmpjes die de afgelopen 3 weken zijn gemaakt. Dit was erg leuk om te zien en toen besefte we hoe leuk we het hebben gehad en hoe snel de tijd voorbij is gegaan. Einde van de viering werd dan officieel de sleutel en het Vamos schildje overhandigd en moesten we dan officieel afscheid gaan nemen van iedereen. We hadden het er allemaal erg moeilijk mee en niemand kon het droog houden. We zagen vooral hoe gelukkig en dankbaar de mensen waar we het huisje hebben gebouwd waren en dat had ons diep geraakt. De stoere jongetjes van het gezin hadden opeens tranen in hun ogen. Er werd veel geknuffeld onder het genot van een lekkere ‘bolo’ (cake). Hierna werden er nog wat cadeautjes aan ons gegeven van de VIVA jongeren en anderen die we hebben leren kennen en hebben meegeholpen deze 3 weken.

Maar daar kwam Joop met de mededeling dat we nu toch echt moesten gaan, nog even gauw knuffelen met iedereen en daarna de bus in. Gelukkig hoorde we dat de VIVA jongeren ons morgen ochtend vroeg nog komen uitzwaaien dus kunnen we van hun morgen nog beter afscheid nemen.

Nu na het avondeten gaan wij allemaal onze koffers inpakken en morgen ochtend vroeg vertrekken wij naar Recife om daar onze reis aan Brazilie af te sluiten en de laatste souvenirs te kopen (hopelijk vinden we nog een goeie slipper winkel want die hebben we nog niet kunnen scoren…. )

Groetjes Annefleur en David.

P.S. Wilthony, mijn agenda voor zondagavond staat al vol dus ik kan helaas je haren niet knippen. Zoek het lekker uit ☺. Willen jullie Nora een dikke kus geven van ons hopelijk gaat het allemaal goed met haar bij de dierenarts.

Mam, zijn onze bedden al opgemaakt? En denk je aan de perzik yoghurt?

Pap, of jij op de terugweg wilt rijden, we willen namelijk lang de mac drive 😊

Esra, ben je al op 1 ski uit het water gekomen, of ben je net zo’n prutser als dat ik ben en ga je er ook zo lang over doen?

Ciao en een dikke kus van ons XX

Dag 19
Woensdag 26 juli

Gechreven door: Joop en Kaja

Vandaag is het de laatste hele werkdag geweest. Wat is de tijd gevlogen. Bij alle projecten zijn we in de afrondingsfase.

Bij de bouw is het dak erop en zijn de mensen onder de “pannen”. Verder is er weer flink gegooid met cement en is het stucen begonnen. Alle muren worden glad gemaakt.

In de kinderopvang konden we lekker buiten touwtje springen en andere leuke dingen doen, want je gelooft het niet!!! Maar de hele dag heeft het zonnetje geschenen en heeft het niet geregend.

Dus ook in de tuin kon er hard gewerkt worden. De tweede bak is voorzien van plastic en de welbekende waterbuis. Daarna is de bak weer vol geschept en de paden geëgaliseerd.  In de hoek van de tuin is een plek om het zaad te laten ontkiemen, zodat de kleine plantjes later uitgepoot kunnen worden. Het is nogal bouwvallig en we hebben het plan opgevat om dit wat te verbeteren. Of dit lukt weten we nog niet. In ieder geval hebben Laraya en Kaja alvast het fundament van een onderstel voor een tafelblad gemetseld.

De tekeningen zijn voorzien van een vernislaag, zodat ze langer behouden kunnen blijven. (hopen we).

Vanavond is er een afscheid van de Viva groep. We worden verrast. Morgen kunnen jullie de verhalen lezen.

Morgen ook de laatste ochtend om op te ruimen en de laatste hand aan de projecten te leggen. We kijken ook wel uit naar komende zondag en maken elkaar lekker met allerlei sappige verhalen over wat we lekker vinden. Bijvoorbeeld die lekkere kipshoarma van de moeder van Ilja, of de knoflooksaus van Laraya ‘s  moeder, of de taarten met bokkenpootjes en marsepein van Luuks moeder. Het water loopt ons al in de mond. Gelukkig kan de boerenkool met worst van Jeanet niet geserveerd worden, want die komt immers mee terug. Toch?

Vanaf deze plek nog de felicitaties aan Eef en Leeanne (Vamos 2015) en alle andere kennissen en vrienden die ook in deze tijd jarig zijn. We hopen dat jullie een fijne dag hebben (gehad).

Hartelijke en lieve groeten van ons allemaal en tot zondag. En niet tot zaterdag, zoals we in het gastenboek lezen.

Ps Marjolein. Het is/was een hele operatie, maar als het goed is brengen we 4 albes mee terug voor de acolieten van de Jacobuskerk.

Dag 18
Dinsdag 25 juli

Gechreven door: Carla en Luuk

Wat een dag. Na een hele vroege ochtend in de kerk. Ja vroeg was het zeker. 6 uur mis. Dat hebben we in Nederland niet. Ondanks dat het niet druk was, was het toch een mooie viering. Dat is het hier zoiezo altijd. En zeker deze dag. Namelijk de dag van Heilige Jacobus. We nemen aan dat iedereen uit Schipluiden dat wel weten! Daarna tijd voor een goed ontbijt, want er stond een drukke dag op het programma.

In de ochtend gingen de twee toppertjes en hulptroep Ilja naar de tuin. Er hoefde nog maar een rand gemetseld te worden. Het weer was wel heel erg somber en de hoop zat er nog niet helemaal in. Maar toch zijn we er weer met volle moed naar toe gegaan. Het ging super snel. Voor de koffie pauze was het terras helemaal gemetseld. Helemaal top. Ilja super erg bedankt nog. En natuurlijk David en Jelle met het voorbereiden van de geul waar het terras in moest komen. Ja dat was een zware taak. Ook was onze grote vriendin Masha er weer. Onze live radio. Ze had heel erg interesse in onze Nederlandse taal en het woord WORTELTJES valt zeer in de smaak. De uitspraak is geweldig. Nu wil ze dat we morgen alle groenten die ze in de tuin verbouwd naar het Nederlands vertalen. Oftewel ons werk zit er nog niet op. Morgen krijgen we ook de kans om de tuin helemaal af te maken en afscheid te nemen van de werkplek en de mensen daar.

Vanmorgen bij de kinderopvang waren er zo’n twintig kinderen. Het was een heerlijk knutsel ochtendje. Er waren wat nieuwe materialen gehaald en de kinderen gingen helemaal los. Hun eigen naam schrijven door middel van rietje op papier te plakken. En de sticker vellen waren zeer in trek. Hele figuren kwamen tevoorschijn.

In de bouw is het laatste deel gemetseld van de muren. Het lijkt nu echt al een beetje op een mooi strak huis. Maar ja dat kan natuurlijk ook niet anders met onze professionele metselaars Ruud en Huub. Ook is de latei geplaatst. Voor de gene die niet weten wat dat is. Het is een soort balk die boven de deurpost zit waardoor deze makkelijker te plaatsen is. En dat de deurpost ook nog eens in balans blijft. Aan het einde van de ochtend is onze ontmoeting’ s plek nog even versierd in Hollandse stijl. Jaja, een Hollandse middag stond op de planning. En vol met spelletjes en die werden dus ook alvast klaar gezet. De verf is ook nog erg opgeschoten. De boom met de handjes is compleet gemaakt en ons VAMOS 2017 logo is ook helemaal af. Ziet er top uit. Daarnaast hebben we de meetlat afgerond.

Natuurlijk om twaalf uur was het weer eens tijd voor een heerlijke maaltijd. En daarna was er een siësta die volop werd gebruikt. Er werd hier en daar wat gerust, wat gelezen en natuurlijk moest er ook een hazen slaapje bij te pas komen. Voor sommigen van ons dan.

In de middag zijn bij de bouw de steun balken en het frame van de dak gemaakt. Dat was natuurlijk een zware klus. Oftewel, only strong man allowed! (Ruud en Huub natuurlijk.) Ze hun best gedaan. Voor alle thuis blijvers. Wees gewaarschuwd! Er komen  twee mega gespierde mannen mee terug 😉.

En dan natuurlijk de Hollandse middag. Gisteravond hebben we een planning gemaakt van wie, hoe en wat en de benodigde spullen gepakt. De kinderen waren dol enthousiast. Bij binnen komst kregen ze een oranje shirtje en Hollandse vlaggetjes op hun wangen. Ook de moeders deden heerlijk mee. Maar dat is hier een gewoonte. Toen de meeste kinderen binnen waren begonnen we met een top warming up onder leiding van David en Luuk. Iedereen deed mee, dus ook de moeders. Dat was al een mooi gezicht. Daarna werd het tijd voor de spelletjes ronde. Eerst even een uitleg door onze Braziliaanse vriendin Gabriëlla, want zo goed is ons Portugees nu ook weer niet. Nog even oefenen dus. Er waren zes spelletjes. Spijkerpoepen, touwtje springen, touw trekken, bowlen, blikken gooien en zaklopen. Toen het start sein werd gegeven gingen de kinderen helemaal los. Het verliep prima. Maar het viel op dat touwtje trekken toch wel zeer erg in de smaak viel. Mooi om te zien dat je met hele simpele spellen zoveel blijdschap kan opwekken. Geweldig! En zo’n geweldige middag vraagt om een pakkende afsluiter. En die was er. Heel de groep kinderen bij elkaar touwtje trekken tegen de VAMOS groep. En ja geloof het of niet ook Gabriël en Hugo deden mee, met volle overtuiging. Zonder hen hadden we niet gewonnen. Als allerlaatste was er nog tijd voor een paar klassieke dansjes. Onder leiding van Joop. Ook hier deden de moeders mee. Heerlijk om zulke blije gezichten te zien. Wat een top middag.

Dag 17
Maandag 24 juli

Gechreven door: Rebecca en Jelle

Gisteren was een mooie, indrukwekkende en ontroerende dag. Deze ochtend begon goed, we konden namelijk uitslapen tot kwart voor acht. Na het ontbijt vertrokken we naar de Fazenda, waar we verslaafde vrouwen hebben ontmoet. Ook hebben we een indrukwekkend en ontroerend verhaal  van een ex-verslaafde vrouw, die nu leidster is van de groep, gehoord. Hier hebben we na de viering van pater Gabriël de officieuze overdracht van de tuin gedaan. Het was mooi om te zien hoe dankbaar ze waren dat wij voor hun werken.

Na de lunch hadden we siësta van wel twee uur, wat erg lekker was. Na deze siësta kwam Bruno van VIVA5 ons ophalen om naar het staatsziekenhuis, het ziekenhuis voor de armen, te gaan. Hier stonden Gabriella en Lenilson ons op te wachten. Binnen hebben we voor de zieken gebeden. We waren allemaal erg onder de indruk van de staat van het ziekenhuis, de schimmel zat op de muren, het was er benauwd en niet erg schoon. Na deze indrukwekkende belevenis gingen we naar het Winterfestival, hier hebben we gezellig rondgelopen ook zocht Emilia, ook een deelneemster van VIVA5, ons op . Vlak voordat we vertrokken werden we door Bruno getrakteerd op heerlijke churros.

Hiermee was de dag nog niet ten einde, ‘s avonds was er speciaal voor ons een feest georganiseerd door de parochie Sagra Familia waar VAMOS twee jaar geleden heeft gewerkt. Ook dit was weer gezellig en we hebben een traditionele streekdans uitgevoerd.

Vandaag was het weer vroeg op om te gaan werken. Als vanouds kwam Huub de kamer weer luid roepend “Bom dia!” binnen lopen om ons te wekken, maar vandaag voor een warme zonnige dag! Vandaag waren er weer vier groepen, verven, bouwen, de tuin en de kinderopvang.

De verfgroep ging verder met de handjes voor de boom, ook de Nederlandse handen staan er nu op,  en het logo van VAMOS is ook al bijna af. In de bouw gaat het ook voorspoedig, de muren zijn bijna af, er liggen balken boven de ramen en de deuren en de golfplaten voor het dak zijn vlak voordat we vertrokken geleverd. In de tuin is er veel gedaan, zo zijn ze onder andere verder gegaan met het uitgraven van de tweede bak, de fundering en de eerste laag zijn ook gelegd. In de kinderopvang was het ook weer reuze gezellig. Er zijn veel nieuwe kindjes bijgekomen en in de middag werden er nagels gelakt en kettingen gemaakt.

Ook vanavond stonden er weer pannenkoeken op het menu, dit viel erg in de smaak. Op het moment dat we dit aan het schrijven zijn, zijn de voorbereidingen voor de Hollandse-dag morgen in volle gang, spelletjes bedenken en het programma maken.

Dag 16
Zondag 23 juli

Gechreven door: Iedereen

Hoi allemaal!

De tijd vliegt voorbij, nog maar een weekje en dan ben ik weer thuis! Ik kan niet wachten op de lekkere kaas van thuis. Ook zou een paar dagen zonder regen niet verkeerd zijn 😊

Ik heb jullie veel leuke verhalen vertellen.  Het bouwen van het huisje gaat voorspoedig, de schilderingen zijn bijna af en elke dag komen er weer meer kinderen naar de activiteiten!

Ik zie jullie snel weer!

Een dikke knuffel veel liefs van mij!

DAVID

Hoi allemaal!

Nog een week te gaan hier. De tijd vliegt voorbij. Ik heb wel zin in wat beter weer en hoop dat dat in Nederland het geval is, Dan kunnen we snel weer effe waterskiën. Maar eerst de week hier nog meemaken en de projecten afronden. Ondanks de vele regen schiet het aardig op en hopen we deze week zo veel mogelijk af te krijgen van het huisje wat we aanbouwen.

Succes dinsdag met Nora en ik zie jullie over een week weer. Tot dan!

ILJA

Hoi iedereen thuis. Jeetje wat gaat de tijd snel. Over een week zie ik jullie alweer! Ik heb erg veel zin om alle verhalen aan jullie te mogen gaan vertellen. Ik hoop ook dat als we weer terug zijn in Nederland, het lekker weer is. Hier regent het al dagen. Soms is het heel even droog maar dan begint het na een minuut of 10 alweer te regenen. Die korte broeken komen mijn koffer helaas niet uit. Pap; jouw regenpak is al volop gebruikt 😊. Deze week gaan we de projecten afronden. Ik hoop dat we nog veel aan het huisje kunnen doen voor het lieve gezin.

Tot zondag!!!! Dikke kus en knuffel van mij XXXXX

JOOP en JEANET

Hallo allemaal. Nog maar een weekje en dan zit het er weer op. Jammer hoor want we hebben het weer ontzettend naar ons zin. Hopelijk wordt het weer aankomende week iets beter zodat het bouw en tuinproject afgemaakt kunnen worden. Het regent hier nl heel veel. In de kinderopvang gaat het prima, lekker veel kinderen die we met eigenlijk niet veel heel blij kunnen maken. Of het nu de armbandjes, kleuren, Polly Pocket poppetjes zijn of springtouwen ze vinden alles even leuk en zijn er blij mee. Daar worden wij weer blij van. Ook met de muurschilderingen in het kleine zaaltje en in de kerk gaat het goed. Dit komt wel af. Gisterochtend en middag was wel weer speciaal. Kleding en soep uitdelen blijft iets bijzonders.

Er komen gezinnetjes binnen die bijna niets hebben. Er kwam een oma van 57 binnen (ze leek wel 80) die zei dat haar kleinkinderen, 6 stuks, niet naar buiten konden omdat ze geen droge kleding hadden. Ieder had maar 1 broek en 2 shirtjes en deze waren nat en werden met dit weer niet droog. Zij heeft de zorg voor deze kinderen omdat de vader en moeder er niet voor kunnen zorgen. Dit is maar 1 voorbeeld, maar zo hadden ze allemaal een bijzonder verhaal. Morgen maandag gaan we met de meiden van de opvang ’s middags nagelslakken. En dinsdag is de Hollandse dag.

Lieve groetjes van JenJ. En blijf maar berichtjes schrijven dat is leuk. Dikke kus voor Mats en mini Zuydgeest 😊

JELLE

Hoi allen. Nog even en ik ben weer thuis. Niet dat ik daar nu nog behoefte aan heb. Ik zou graag nog iets langer willen blijven om nog meer mensen vrolijk te maken. Maar ik verlang we al naar mijn beste bedje en een goede warme douche. Dat valt vies tegen hier in Brasil. Na een koude regenachtige dag heb je wel zin in een lekkere warme, met geen pisstraaltje, douche. Maar goed, ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin! Ik maak steeds meer vrienden hier in Brazilië, ik zie de kinderen in de kinderopvang steeds meer stralen en in de bouw schiet het ook al erg op. Ik heb al aardig wat verhalen over jullie gehoord, ik hoop dat jullie er nog een mooie tijd van maken. Ook hoop ik dat Eef het naar zijn zin heeft, of hebben jullie daar nog niet veel over gehoord? Fijne tijd nog op de boot en tot snel!

LARAYA

Hiii luitjes. Vermaak me prima hier, alleen het weer valt me vies tegen. Steeds maar weer regen en maar weinig een korte broek aan kunnen doen. Ook s’nachts mis ik mijn warme deken en mijn warme bedje. Heb aan de ene kant heel veel zin om naar huis te komen om alle verhalen te kunnen vertellen en aan de andere kant wil ik hier blijven om nog meer gezinnen te kunnen helpen.

Ik hoop dat er in de app een aantal leuke foto’s zijn verstuurd, zodat jullie goed op de hoogte blijven van dat wat we hier allemaal doen.

Nog minder dan 1 week en dan zijn we weer thuis. Tot dan! En een dikke knuffel voor de mensen die ik liefheb xxxx

HUGO

Beste allemaal

Al twee weken zijn ze hier en hebben al heel wat tot stand gebracht, dit weekend hadden we iets anders georganiseerd. Het begon met het inkopen doen van groenten om ‘s middags 140 liter soep te maken die daarna uitgedeeld werd aan de armste mensen van Jardim  Petrolpolis, ook werd er tegelijkertijd kleding uitgedeeld. Zondag werd er een bezoek gebracht aan de Fazenda da Esperança , een centrum waar vrouwen terecht kunnen om af te komen van hun drugs of alcoholverslaving,  daarna werd er een bezoek gebracht aan het openbare ziekenhuis van Garanhuns, een ziekenhuis dat erg vies en vervallenis  en waar een gebrek is aan alles , hier mogen de arme mensen naar toe

Zo heeft men in het afgelopen weekend kennis kunnen maken met de armoede hier en de tegenstellingen van dit land.

Helaas moeten we constateren dat de armoede weer aan het toenemen is, de politieke en economische situatie van het land verslechterd met de dag, helaas

RUUD EN CARLA

Lieve allemaal,

Vandaag weer een persoonlijk berichtje aan jullie allemaal. Wat speciaal en goed dat we hier zijn , we doen veel indrukken op en nu nog een weekje werken aan de projecten ( hopelijk een beetje droog) die we met elkaar gestart zijn.

Dank jullie wel voor de  lieve berichtjes die voorgelezen worden. Nog een weekje en dan zijn we weer thuis om jullie te knuffelen waar we ook naar uitkijken.

Lieve Nienke je Mickey mousse  knuffel hebben we aan Jefferson gegeven een jongetje van 2 jaar die afgelopen zaterdag gedoopt is en hij drukte hem stevig tegen hem aan en vandaag het hondje met de roze strik op z’n kopje aan Daviana een meisje die met haar moeder in de Fazenda woont, een opvanghuis voor verslaafde vrouwen,  en daar heel blij mee was. Ze bleef de hele tijd het hondje maar aaien.

Lieve Rik, Emma, Daan en Nienke een hele dikke zoen X X X X  van Oma Carla en Opa Ruud en alle andere veel liefs en tot thuis.

TCHAU

p.s.  Anja, je sokken worden dankbaar gedragen door de kokkin Hilda die het zo koud had 😊

KAJA

Hoi allemaal, nog een weekje en dan ben ik weer thuis. Deze week maken we hopelijk met een beetje zon (hopelijk) de projecten af. Gisteren hebben we kleding uitgedeeld. Marit, je kleding is goed terecht gekomen. We hadden veel meiden van een jaar of 12-14 die er heel blij mee waren.

Iedereen bedankt voor de berichtjes.

Pim en Christine: geniet van de vakantie!

Marit: ik heb geen idee wat je aan het doen bent met je kamer maar dat zal ik volgende week wel zien.

LUUK  

Boa tarde,

Het gaat hier allemaal bem. Het Portugees gaat ook steeds beter, maar het is echt difícil. Zoals jullie allemaal gelezen hebben is het eerste terras van de tuin af. We zijn begonnen aan de tweede maar het weer zit echt tegen. Segunda-feira maar eens kijken of we aan het metselen kunnen beginnen. Bedankt allemaal voor de leuke berichtjes. Maar volgens mij hadden we met de hele familie afgesproken allemaal een berichtje te sturen en als ik goed tel mis ik er nog een paar 😉. Oftewel schrijven maar. Ik ben wel een beetje verkouden geworden. Het is hier niet voor niets winter. 19 graus is ook best wel koud. Als je er aan gewend bent tenminste. Het is nog maar een weekje dus ik ga nog even volop genieten. Ik verwacht jullie natuurlijk allemaal bij onze chegada a Schipluiden.

Blijven schrijven dus nog even.

Gr. Luuk

PS: Oproep aan iedereen om alle berichtjes te beginnen met lieve Huub en allerliefste Luuk. Hij is dat aan het sparen omdat het zeldzaam is. Alvast bedankt.

Adeus!

ANNEFLEUR

Hoi allemaal, alles gaat hier goed zie David zijn verhaal maar !!

En vergeet de PERZIKyoghurt niet als ik terug kom!!!

XXX 

PATER GABRIEL

Wat vliegt de tijd! Nog maar een paar dagen en het feest  is weer voorbij. Dezer dagen was er ook een droef bericht. Veel van jullie hebben  op de Fazenda da Esperanca Beatriz

Leren kennen.  Ze is weer terug gevallen in de drugs en heeft met anderen weer een overval gepleegd. Ze is nu veroordeeld tot 8 jaar gevangenisstraf. Ze is nu 20 jaar. Arm kind.  Een leuk feit was de doop, zaterdag, van de twee jongste kinderen van Claudia, Johana en Jefferson.  Alles heeft zijn geschiedenis.  We zijn met de jongeren blij iets voor de armen te mogen betekenen.

Veel groeten. Gabriel!

HUUB

Op een moment als dit is het altijd de vraag: hebben we al twee weken gehad en is het nog maar één week of hebben we nog maar een weekje en zijn er twee weken voorbij……Hoe het ook mag zijn, het blijft hier bijzonder en heel goed om ook met deze zesde Vamos reis in Brazilië te zijn en een supergroep te mogen begeleiden. Dus ja, ik ga nog enorm genieten van de komende week en vind het minder leuk om straks weer afscheid te moeten nemen van zoveel lieve oude en nieuwe vrienden en vriendinnen. Het was super om ook deze ervaring op te doen en nu al wil graag Hugo en pater Gabriel onwijs bedanken voor alle goede zorgen en gastvrijheid.

Oja, de PS van Luuk is de moeite waard!!! 😉

Dag 15
Zaterdag 22 juli

Gechreven door: Laraya en Ruud

Samen met Ruud, Ilja, Hugo ben ik (Laraya) naar de markt geweest. Dit was totaal anders dan dat je in Nederland tegen zou kunnen komen. Je kon er levende kippen kopen en die werden in een plastic tas gedaan. Ook was er een ruime keuze uit groenten en fruit wat we nog nooit hadden gezien. Daarnaast was er ook een vleeshal waar het vlees aan spiezen hangt zonder koeling. Er wordt daar niks weggegooid en de varkenskoppen lagen je dus aan te staren. Ook de geur die daar hing is niet te beschrijven zo ranzig. Wij kwamen daar alleen voor het groente en fruit en het was zo veel dat we iemand achter ons aan lieten lopen met een kruiwagen. Hier stond de markt vol mee, allemaal (jonge) kinderen of mannen die de boodschappen voor je tillen naar je auto en over de hele markt. Hugo legde uit dat hij meestal de kruiwagenjongen 4 real geeft en omdat deze jongen een zware kruiwagen had gaf hij 6 real (omgerekend is dit nog minder dan 3 euro).

Rond 11.00 uur was de doop van de 2 jongste kinderen van Claudia, Jefferson en Joana. Hier zijn een aantal heen geweest van ons en pater Gabriel verzorgde deze plechtigheid. De kinderen hadden de kleding aan die we gisteren aan hun hadden gegeven.

Tijdens de lunch hadden we lekker lasagne!!!! Mmmmm…..

Huub had tijdens dit maal weer het heilig notebook voorgelezen, deze was wel heel karig. Wel 1 berichtje, dankjewel Marit (:  Natuurlijk verwachten we er voor morgen nog een paar extra, zodat we weer kunnen lachen.

’s Middags gingen Ruud, Luuk en Rebecca met de Sopào Solidário, dit is de groep die elke maand soep maakt en uitdeelt aan de mensen in de arme wijken, groente snijden en de soep klaarmaken. We stonden aan een veel te lage tafel groente te snijden, waardoor wij alle 3 zeker last van onze rug krijgen (Braziliaanse maten hé). De groenten was vlot gesneden en daarna met een grote houten pollepel wat leek op een peddel geroerd in de soeppannen. Voordat we de soep mee konden nemen werd er door de Diaken gelezen en gebeden. Dit is een ritueel die ze doen voor de zegening van de soep voor de arme mensen. De soep werd vervoerd in een aanhanger over onze natte, modderige en vooral hobbelige weg. We waren bang dat de pannen leeg zouden zijn voordat we aankwamen bij de uitdeelplek. Gelukkig was dit niet het geval.

Annefleur heeft de haren geknipt van de kinderen die dat wilden, terwijl de anderen kleding uitdeelden aan de gezinnen die waren uitgekozen. In totaal hebben we ongeveer 20 gezinnen blij gemaakt met nieuwe kledingstukken en/of schoenen. Om 16.30 uur kwam er in totaal 140 liter soep binnen en dit deelden we uit aan alle mensen die kwamen. Ze stonden in een lange rij geduldig te wachten met een plastic emmertje en alle soep is opgegaan. In totaal ongeveer 70 gezinnen die we de komende paar dagen hebben voorzien van eten, ook kreeg iedereen een paar broodjes erbij. Voordat iedereen soep krijgt wordt hij gezegend en iedereen deed hieraan mee.

Nog 1 week te gaan en dan kan iedereen ons weer in de armen vallen en alle leuke verhalen horen.

WE WILLEN NOG NIET NAAR HUIS!!

Deze dag gaf veel voldoening en we hebben super veel mensen gelukkig kunnen maken. Zoals pater Gabriel zegt: Zelf gelukkig zijn is anderen gelukkig maken.

Groetjes en knuffels,

Laraya en Ruud

Dag 14
Vrijdag 21 juli

Gechreven door: Ilja en Luuk

Vandaag in de tuin was het na twee dagen schijt weer. Eindelijk weer een beetje droog (nou eigenlijk op zijn Braziliaans droog) en heeft Luuk eindelijk het muurtje afgemaakt. En dat was wel weer de ochtend. Op de vierendertig bakken koffie na. Was het tijd om maar weer eens naar onze thuis basis te vertrekken. Want natuurlijk was het (zoals altijd hier in brasil) maar vijf minuten droog en na zon komt regen oftewel flinke stortbuien en wind. Oftewel, super hard gewerkt.

In de bouw zijn we s ’ochtends verder gegaan met het metselen van de muren. Doordat het super slecht weer was konden we om 10 uur niet meer verder met metselen. Wel hebben we gezellig met de metselaars een modder bad genomen. Na het heerlijke modder bad :0 werd het eens tijd om de agressie van het brakke weer eruit te gooien. Oftewel cement bij elkaar geraapt en smijten maar. Heel de muur netjes op zijn Braziliaans gestuukt.

In de kinderopvang was het weer een groot feest. In de ochtend waren er zo’n twintig kinderen (Braziliaans en twee HELE GROTE Nederlandse).

Dan de verfploeg. Daar hebben we niet zo veel van meegekregen. Behalve dat toen we allemaal weer bij de thuisbasis waren ze helemaal onder zaten en daar concluderen wij uit dat ze zich wel zeer goed vermaakt hebben. Het zijn ook net kinderen.

Toen iedereen weer op de thuisbasis was bleek dat onze boy Christiano (het manische van alles) weer goed aanwezig was met zijn grappen en grollen in het Portugees waar je ook echt haast niks van begrijpt, maar door zijn aanstekelijke lach toch helemaal aan stuk gaat. Er werd geluncht en voor sommigen werd het natuurlijk tijd voor een heerlijk siësta slaapje. En om twee uur precies vertrok iedereen weer naar zijn of haar werk gelegenheid.

In de middag bleven de groepen hetzelfde en ging iedereen weer verder met het geen waar hij in de ochtend mee bezig was.

De toppertjes van de tuin konden het eerste terras afronden, want het was (ja het is echt waar) heel eventjes droog. Het zeil en het irrigatie systeem konden worden geplaatst en daarna konden de toppertjes hun ruggetjes weer bezeren door de hele bak te vullen met aarde. PFFFF. En ze hadden zelfs nog even tijd voor een bakkie en om een begin te maken aan terras nummer twee. En zoals op de foto te zien waren ze er behoorlijk klaar mee. En dat klopt ook.

In de bouw konden we gelukkig ook weer verder met metselen. De muur is inmiddels al zo hoog dat we een Braziliaanse steiger moesten gaan gebruiken. Denk: bokken en planken op een enorme modderondergrond. Het wat totaal niet stabiel maar als je niet te veel bewoog, kon er niets gebeuren volgens onze Braziliaanse metselaar 😊. Die heel knusjes met Ilja op het steigertje van een meter breed stond. Gezellig!

Bij de kinderopvang kwam Gabriëlle (van de VIVA 5 groep). Zij ging met de kinderen allemaal spelletjes doen om de kinderen te leren samenspelen. De kinderopvangploeg en de verfploeg waren verkleed en deden ook mee. Roodkapje, Alice in wonderland en prinses op het droge (Jelle die een zeehond na deed (tenminste dat probeerde hij)). Vervolgens werden er spelletjes gedaan als; stoelen dans, welk dier beeld ik uit en een spelletjes waar bij je moet doen wat ze zegt en niet wat ze doet. Oftewel een spel waarbij je goed moet luisteren. Dit zijn allemaal pedagogische spelletjes.

De verfploeg ging in de middag eerst meedoen met de spelletjes die Gabriëlle organiseerde. Rond een uurtje of 4 ging de verfploeg nog even verder met het verven en het omlijnen van de al geverfde stukken.

Dag 13
Donderdag 20 juli

Geschreven door: Carla en David

Daardoor gingen veel mensen meehelpen bij de kinderopvang vandaag. Ook werd er veel geschilderd op de muren zodat iedereen toch nog aan de slag kon en de muurschilderingen alvast een grote sprong vooruit konden maken.

Tijdens de siësta werd er weer voorgelezen uit het heilige notebook en hier stond dit keer een opmerkelijk bericht in. Er werd een mysterieus bericht gestuurd aan Huub waar hij toch wel een beetje versteld van stond. We zijn nu allemaal aan het bedenken wie dit mysterieuze bericht heeft gestuurd

Na de siësta zijn we met z’n allen naar het kinderdagverblijf gegaan om hier te helpen omdat het weer nog steeds te slecht was. Dit vonden de kinderen niet erg, omdat zei met meer begeleiders konden spelen dan normaal

Ook hebben we gepland om a.s. zaterdag een Hollands feest te organiseren voor VIVAMOS. De VIVA groep die in januari naar Nederland komt is hiervoor uitgenodigd en we hopen hier een mooi feest voor ze te maken. Meer hierover volgt….

Voor vanavond staat er weer een evaluatiegesprek op het programma met iedereen van Vamos 2017.

Dag 12
Woensdag 19 juli

Gechreven door: Jelle en Joop

Ik (Jelle) zat dit keer in de kinderopvang. In de ochtend was het heerlijk rustig, niet heel veel kinderen. In de middag was dit anders. We begonnen met een poppenkast, gegeven door Gabriella en Ruth. De kinderen, nu ongeveer 40, zaten redelijk rustig te luisteren. Maar wanneer de poppenkast was afgelopen waren de kinderen extreem druk geworden. Vanzelf gaven veel mensen op om alles een beetje rustig te houden. We gingen ergens zitten en als kinderen ons nodig hadden dan kwamen ze wel. Aan het eind van de dag zag je toch wel veel vrolijke gezichtjes. Dan kan je toch weer tevreden naar de dag terugkijken.

Ik(Joop) ben met Luuk bezig in het tuinproject. Ondanks het regenachtige weer zijn we goed opgeschoten. De eerste bak ligt al op niveau en morgen kan het plastic erin als we het laatste stukje hebben gemetseld. Op de Facenda zijn we een bezienswaardigheid. De meiden komen regelmatig even kijken naar het “werk”.

De bouwploeg die naast Ruud, alleen uit dames bestond, heeft verder gemetseld aan de binnenmuren van de nieuwe kamertjes. Ook Bruno(VIVA 2018) kwam een handje helpen. Laraya had nog zoveel cement over dat ze met Bruno een cementgevecht hield met als gevolg vieze gezichten.

De verfgroep is ook al aardig opgeschoten. Aan het begin van de dag waren nog veel getekende vlakken leeg, maar aan het einde is er een waar kunstwerk ontstaan. Veel kleuren her en der. Het gras is aangelegd de hemel is al voor een groot gedeelte blauw, aldus een prachtig resultaat.

De dag hebben we afgesloten met het kopen van de welbekende overheerlijke chocolade in het winkeltje aan de overkant.

Bedankt voor alle lieve berichtjes in het gastenboek. Huub doet iedere keer weer zijn best om de spanning erin te houden.

Dag 11
Dinsdag 18 juli

Gechreven door: Kaja en Jeanet

In de kinderopvang was het vandaag super druk. We hebben vandaag meer dan 40 kinderen opgevangen. De scholen hebben hier nu 14 dagen vakantie dus het zal wel zo druk blijven de komende dagen.

Ook met de muurschilderingen gaat het goed. Er staan er al heel wat op de muur. Het wordt steeds beter zichtbaar hoe leuk die gaan worden.

Bij het huisje staan er al een paar muren. Deze muren zijn bedoeld voor de nieuwe kamertjes die er komen bij het huis. Ze hebben de muren afgemaakt tot zover kon, de stenen waren namelijk op. Eind van de middag kwamen er gelukkig weer nieuwe. In de tussentijd hebben ze de grond in de aanbouw geëgaliseerd zodat de vloer recht komt te liggen. Daarnaast hebben ze de muren die al af waren gestucte. Dit doen ze in Brazilië door cement tegen de muur te gooien. Haha, daar wordt je best wel vies van. Ook kwamen David en Jelle toen de bouw even stil lag met de kinderen spelen. Nou, dat was wel leuk! Vooral voor onze jongentjes. Vanmiddag tijdens het werken kwamen ook de Vivaleden uit Garanhuns ons even helpen. Nou… helpen…. Ze maakte eerder foto’s. Het maken van foto’s is voor hun namelijk ongeveer net zo belangrijk als eten, haha. Tussendoor werden we natuurlijk ook weer heerlijk verwend met BOLO (cake op zijn Braziliaans). Vanavond tijdens het eten kwamen Gabrielle, Bruno en Emilia ons uitnodigen om mee te helpen om  geld bij elkaar te krijgen voor hun reis naar Nederland. Zij moeten namelijk hun reis ook zelf betalen. Voor hen is het bedrag namelijk zo groot dat ze er echt voor moeten werken. Zo maken ze elke dinsdag maispap voor na de viering. Dit verkopen ze en halen daar geld mee op. Wij helpen ze vanavond even mee, gewoon omdat het dan nog gezelliger is.

Lieve groetjes,

Kaja & Jeanet

Dag 10
Maandag 17 juli

Gechreven door: Annefleur en Laraya

We werden hier spontaan erg vrolijk van en de kerk zat helemaal vol.

Aan het einde van de mis werden wij gevraagd of wij voor de kerk een liedje wilde zingen, stiekem hadden wij dit al een beetje verwacht dus konden we gelukkig van te voren nog even oefenen.

Tussen de dienst door riep hij iemand uit de kerk en na de dienst kwamen we er achter dat hij die jongen pizza had laten halen voor ons, deze smaakte erg goed!!

Na het pizza eten gingen we gezellig weerwolven van wakkerdam spelen en hebben we nog wat gedronken.

Vanmorgen konden wij erg moeilijk ons bed uitkomen en waren daardoor bijna te laat voor het ontbijt, we waren niet vooruit te branden. Gelukkig was David nog later waardoor het niet zo opviel.

Na het ontbijt hebben we onze spullen gepakt en zijn we vertrokken naar Garanhuns. Dit was een busreis van 4 uur. We hebben heerlijk een beetje bij kunnen slapen en er zijn prachtige foto’s gemaakt, zowel van de omgeving als van de slaapkoppen. Op een gegeven moment werd er hard geremd en stak er zomaar een ezel de snelweg over.

Aangekomen in Garanhuns waren onze bedden en kleding heerlijk gewassen en konden we gelijk beginnen met eten van een heerlijke (not…) Braziliaanse bonen schotel. Luuk had andere bezigheden, namelijk de wc. Die zat verstopt en dus moest hij met een zakje om zijn hand de inhoud eruit halen. Hier genoot iedereen van met volle teugen.

Na de lunch hebben we ons weer klaargemaakt om te gaan werken. Toen we daar aankwamen zagen we dat de muur veel verder was gebouwd en zo konden we weer fris aan de slag in het zonnetje die 1 minuut bleef en omsloeg in regen de hele middag.

Binnen in de kinderopvang zijn we begonnen met de muurtekeningen verven en morgen gaan we hiermee verder.

Er waren weer veel kinderen in de kinderopvang en Gabriella, Emilia en Lenilson van de VIVA groep kwamen ons vanmiddag een handje helpen. Dit was een stuk makkelijker om te communiceren met de kinderen.

Na de werkdag zijn we weer teruggereden naar het klooster in Garanhuns en ze zijn nu heerlijke frietjes en pannenkoeken voor ons aan het maken, dus onze dag kan niet meer stuk.

Groetjes Annefleur (de bekende actrice/zangeres) en Laraya (die eindelijk weer kan praten)

Dag 9
Zondag 16 juli

Gechreven door: Luuk en Ruud

Bij een feest hoort natuurlijk taart. De taart was gemaakt door een oud VIVA lid genaamd Leonardo De taart werd aangesneden door Anna Paula aangesneden en het eerste stukje ging natuurlijk naar Pater Gabriel. MMMMM. Dat heeft gesmaakt. Daarna was het tijd voor de loterij. Iedereen van VAMOS ging nog even snel loten kopen voor de VIVA loterij waarvan de winnaar 400 Real zou winnen. En daarnaast werden er ook al wat drankjes gedeeld. Caprinha!!! Toen mocht Huub de trekking doen. Hij deed er best lang over tot hij het lotje had getrokken van de winnaar en iedereen wachtte in spanning af. Nee trek die het lotje. Trekt die zichzelf. Nou hoe is het mogelijk. Geen idee of er fraude in het spel was. Maar daar denken wij niet aan. Maar Huub wist het goed gemaakt door met een mooi gebaar de 400 Real over te geven aan de VIVA 5 groep voor hun reis naar Nederland. Hier was iedereen natuurlijk super blij mee en zeker de VIVA groep. Door deze blijheid kon er eens lekker gefeest worden. Muziek aan en dansen maar. Voor details: aan het einde van de reis komt er een film en een fotoboek waar alles mooi gecensureerd in te bezichtigen is. Er zijn die avond vriendschappen ontstaan. Die we voorlopig niet loslaten. Het afscheid duurde dus ook op zijn Braziliaans lang. Met veel abraços. En toen was het tijd voor een zeer gewaarderde nachtrust. Na vijf minuten was het muistil. Ssst.

Na een zeer aangename nachtrust, waarin er veel muggen aanwezig waren en Hugo ( heel handig) door zijn bed gezakt is. Maar gelukkig waren er nog twee bedden en ja die waren nog heel de volgende dag. Maargoed. Het werd tijd voor ontbijt want er stond een vol programma gepland. Die tijdens het ontbijt plus minus tien keer werd veranderd. Ook een braziliaanse gewoonte. Toen het programma eindelijk ongeveer vast stond. Gingen we mee naar de derde VIVA 5 vergadering. Daar deden we nog even een voorstel rondje en hebben we meegeluisterd hoe zei hun reis voorbereiden. Dat gaat zeker anders dan in Nederland. Vooral omdat zei niet in Nederland komen om te werken maar om te ontdekken en te zien hoe een ver ontwikkelt land eruit ziet en wat de tradities zijn. Hierna hebben we nog even een foto gemaakt en hebben we afscheid genomen.

Daarna hebben nog wat uitleg gekregen over tuinproject van broeder Urbanes. Een project over water en tuinen. Genaamd Utopia. En nee niet overleven in een afgezet gebied. Hierna zijn we de bus ingestapt en gingen we kijken bij de projecten van VAMOS 2013. Daar stond het meeste er nog goed bij alleen de tuin. Daar was niet zoveel meer van over. Toen viel alweer de middag en werd het tijd voor de lunch met ondertussen weer een verandering in de planning. Super handig. En natuurlijk na de lunchen even een siesta houden. En ja daar wen je zeker aan. Je kan als je hier in Brazilië bent haast niet zonder. Na deze heerlijke middag rust kregen we een rondleiding door Campina Grande. Dit werd verzorgd door onze grote (nou ja in ieder geval onze) vried Aron. En zo eindigde de middag en werd het tijd voor een avond maal. Stipt zes uur. En wat er in de avond volgede dat kunnen jullie morgen lezen.

Bedankt voor de vele berichten. We horen ze met plezier aan en hopen dat er vele volgen.

Amanhã

Dag 8
Zaterdag 15 juli

Gechreven door: Ilja en Rebecca

Vrijdag 14 juli 2017:

Deze ochtend mochten we uitslapen (!) maar het ontbijt was helaas om half 10 gesloten dus het was maar wat je uitslapen noemt…. Sommigen doken het zwembad is aangezien het super lekker weer was!!! We konden voor het eerst onze korte broeken aan 😊.

Om 11.0 uur gingen we op weg naar het project transposição do rio são francisco. Dit project moet ervoor zorgen, dat doormiddel van een aftakking van een grote rivier die 280 km verderop ligt, het noordoosten van Brazilië voorzien wordt van water. Hierdoor zal de landbouw daar verbeteren en de economie groeien.

Hierna gingen we gelijk door naar hetzelfde restaurant waar we de avond ervoor ook waren. Voor onze lunch hadden ze speciaal patat gemaakt!!!!! Wij werden hier super gelukkig van. Na een week lang leven op rijst en pasta was dit een fijne afwisseling.

Vervolgens gingen we naar een natuurgebied die ze proberen om toeristisch te maken. We gingen als eerste naar een erg grote rots waar nog indianen tekeningen op te zien waren. Daarna zijn we naar een ander deel van het natuurgebied gegaan. We moesten een erg mooi klim maken naar boven om bij een rots aan te komen waar een vrouw een huisje van had gemaakt en daar 25 jaar heeft gewoond. Het verhaal over deze mevrouw was erg indrukwekkend net zoals het uitzicht.

Het diner was weer in hetzelfde restaurant als de voorgaande keren. Na het eten gingen we een heerlijk ijsje eten in een ijssalon. In de ijssalon moest je zelf je ijsje scheppen en er een topping op doen. Vervolgens werd je ijsje gewogen waaraan de prijs werd gekoppeld.

In de avond gingen we met een grote groep het spel weerwolven van wakkerdam spelen. Een super leuk spel en erg leuk dat we het met een grote groep kunnen / moeten spelen.

http://www.tribunadocariri.com.br/2017/07/holandeses-se-esbaldam-e-se-deliciam-na.html

Zaterdag 15 juli 2017:

Vanochtend kwam Rafael langs in Monteiro. Rafael is een jongen met spasme. De Sint Josefschool in Schipluiden sponsort deze jongen. Hierdoor kan hij toch naar een regulieren school. Hij heeft dan wel een aantal aanpassingen nodig maar dat weerhoudt hem niet.

Nadat Rafael was geweest gingen wij onze tassen / koffers inpakken om te kunnen vertrekken. Maar eerst moest er natuurlijk even gewinkeld worden op de markt. De markt hier is heel anders dan bij ons. Hier staan alle kraampjes / kleedjes door elkaar heen en erg dicht op elkaar. Je liep gewoon door een kraampje heen om naar een andere toe te kunnen. Ook waren er hier jongens van een jaar of 10-12 met kruiwagens. Zij liepen (als je dat wilt) achter je aan. Je legde dat je boodschappen in hun kruiwagen en zij brachten dan je boodschappen naar huis. Na de markt gingen wij bij de moeder van Anna-Alies eten. Anna-Alies is een vriend(in) van pater Gabriel en Hugo. Wij vonden het heel erg lief dat zij een hele lunch voor ons had gemaakt en dat zij haar huis beschikbaar stelde.

Vervolgens stapte we in de bus om naar Campina Grande te vertrekken. De bus rit duurde ongeveer 2,5 uur en tijdens de rit kwamen we langs een plein wat in het midden van de wereld ligt.

Vanavond gaan wij de Viva groep van dit jaar ontmoeten en dit gaat natuurlijk gevierd worden met een feestje 😊.

Heel veel liefs Rebecca en Ilja XXXXX

Dag 7
Vrijdag 14 juli

Gechreven door: iedereen

LUUK

Dag sukkeltjes. 😉Nee, hoor. We mogen een stukje schrijven voor het thuis front. Dus vandaar. Aan alle lieverds thuis. Het is hier top. De reis verliep goed en vliegen is echt geweldig. Het is hier in Garanhuns echt super arm. En er is genoeg te doen dus ik vermaak me wel. De natuur en cultuur is geweldig. Echt wat voor papa. S’avonds vroeg naar bed en s’ochtends 5 uur eruit. Is de beste optie dus pap. Misschien hierheen verhuizen. Hahaha. Neejoh laten we dat maar niet doen. Super veel wilde honden en katten en dode dieren langs de weg. We zijn nu in Monteiro. Het is hier geweldig we zitten in een Pousade en het weer is top strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Ik kan al een beetje Portugees. Is wel pittig. Bon dia. Boa tarde. Boa noite. Zoek maar op. Sin, por favor. En nee niet porren van voren meneertjes. Ik ga gouw weer verder hier. Ff genieten van de zon en van het heerlijk zwembad. Tot over twee weken. 😉 Sol, est muite bom.

ANNEFLEUR

Hoi allemaal, hier in Brazilie gaat het heel goed! We zijn nu een paar dagen in Monteiro en het weer is fantastisch. Wilthony, ik kreeg de opdracht van Huub om speciaal voor jou iets te schrijven, maar het bericht van 2 jaar terug overtreffen kan ik helaas niet. Ik hoop dat je lekker weer hebt daar op scoutingkamp en dat alles goed gaat!! Ben erg benieuwd naar je verhalen 😊.

Pap en mam, jullie vakantie zit er alweer bijna op daar in Luxemburg. Hopelijk hebben jullie het leuk gehad. Geven jullie Nora en Esra een heeeeeeele dikke kus van mij, en willen jullie yoghurt in huis halen voor als we terug zijn 😊. Tot over 2 weekjes (Wat gaat het snel!!)

JEANET EN JOOP

Je zou denken dat je alles al ervaren hebt, maar het blijft een mooie belevenis om weer terug in Brazilië te zijn. Iedere groep heeft zijn eigen kwaliteiten en deze groep ook. Met veel enthousiasme wordt er aan de projecten gewerkt. Door het natte weer gaat het niet zo hard als we zouden willen. We zijn wel benieuwd hoe ver het gevorderd is na ons weekendje weg. Jullie kunnen het allemaal lezen op de website in de dagverslagen. Ma hartelijk bedankt voor het bericht in het gastenboek. Was leuk om te horen. Met ons gaat alles goed. Het weer is erg wisselvallig, maar ja ook dat is Brasil. Vandaag in Monteiro een stralende dag. We zijn de binnenlanden in gegaan en hebben lokale bezienswaardigheden bezocht. Morgen, zaterdag, gaan we naar Campina Grande om de VIVA groep te zien. Ook oud leden zullen aanwezig zijn. Dat worden weer heel wat knuffels. Ook een knuffel van ons aan jullie allemaal en voor Mats in het bijzonder. Wouter en Lisette nog bedankt voor het uitzwaaien vanuit het slaapkamerraam. We hebben het niet gezien, maar het wordt gewaardeerd.  Telefonisch niet bereikbaar, maar via Eef Klok eventueel wel. We hopen dat alles goed gaat bij jullie. Tot over twee weken.  

HUGO

Beste mensen, sinds een week zitten we hier met een zeer gemotiveerde groep van vamos 2017. Het is niet te geloven dat er alweer een week erop zit, de tijd vliegt hier voorbij.

De groep heeft afgelopen maandag kennis gemaakt met alle voorafgaande projecten van Vamos . zoals daar zijn, Christo Redentor, Vila do Jubileu, São Clemente, en Santa Quiteria. Maandagmiddag was er een warm welkom georganiseerd door de gemeenschap van Santa Madre Teresa de Calcuta alwaar het project van vamos 2017 gaat plaats vinden en dinsdag is men daadwerkelijk aan de slag gegaan .

Het werk , de bouw het schilderen en het spelen met de kinderen uit de wijk gaat voortvarend. Nu zijn we in het weekend en maken we een kennismakingstour langs Monteiro en Campina Grande en maandag weer aan de slag in Garanhuns.

KAJA

Hoi allemaal, het gaat super goed hier in Brazilië. Het weer valt alleen vies tegen. Mijn truien en lange broeken zijn al zo’n beetje op. Vandaag ben ik een beetje verliefd geworden op een lief klein meisje. Helaas mag ze van haar oma niet met me mee, al had ze makkelijk in mijn koffer gepast 😊

RUUD en CARLA

Ola Queridos  Filhos e Netos, Het is hier heel speciaal om hier te kunnen zijn om ons steentje bij te dragen. Wat zijn ze dankbaar en blij dat we voor hun iets kunnen betekenen.  Ook voor het gezin waar we aan het bouwen zijn heel mooi om te zien.

We hebben het erg naar ons zin met de hele groep en  we genieten van al die kindertjes die we de gelegenheid bieden  te komen spelen. Lieve Nienke, Rik, Emma  en Daan hebben jullie onze vliegkus ontvangen?? We gaan ze iedere dag wegblazen. We gaan er nog een hele fijne tijd van maken en

Voor allemaal heel veel liefs en een dikke kus.

JELLE

Pa, Ma en de rest. Ik heb het heel erg naar mijn zin in Brazilië. Het weer valt alleen vies tegen, het regent heel vaak. Gelukkig zit ik nu in Monteiro dit te schrijven. Hier schijnt namelijk heerlijk het zonnetje en is het lekker warm. Ook is hier een zwembad tot onze beschikking. Dat wordt heerlijk genieten!! Is Eef al weg?

LARAYA

Hii Mama, Sanne, Cyara en Elon. Heb het heel erg naar m’n zin hierzo. Super leuke ervaring en ik ben erg dankbaar om hier te mogen zijn. Ik zie met mijn eigen ogen hoe de mensen hier leven en hoe goed wij het allemaal hebben. Toch mis ik wel mijn hete douche en de leuke opmerkingen die Cyara kan maken. Ik geniet hier met volle teugen van alles en hoop dat iedereen het thuis uithoudt zonder mij😉.  Op dit moment ben ik al 2 dagen helemaal schor, omdat ik te hard gezongen heb. Vond jullie berichtje super leuk om te krijgen en kijk uit naar de volgende.

Mis jullie toch wel en ben over 2 weken terug om jullie dood te knuffelen.

Xxx Laraya

PATER GABRIEL

Hallo  familie en vrienden. Ik moet zeggen dat ik een enorm leuke tijd meemaak.  Alleen heb ik soms medelijden met de groep omdat ik het nog nooit zo koud heb meegemaakt in Garanhuns. Vamos 2017 heeft een prachtig project aangepakt en daar wordt met veel enthousiasme aan gewerkt.En  dan wil alleen nog dit zeggen: het is voor mij een leuke tijd omdat Vamos 2017 zo’n enorm leuke groep is! Klein maar fijn.

REBECCA

Heey allemaal, hier in Brazilië gaat alles goed! Het is gezellig en ook met de viva groep uit Garunhuns is alles gezellig, eentje heeft zelfs Civiele techniek gestudeerd dus dat is sowieso een goed begin 😉 Het eten valt reuze mee, tot nu toe geen bonen 😊

Het weer is in Garunhuns wat minder dan verwacht, maar nu we in Monteiro zitten kan de korte broek en een hempje aan door de lekkere zon. En zo nu en dan lekker het zwembad in! Is bij jullie thuis ook alles goed? Zie jullie (alweer, het gaat zo snel!) over twee weekjes.

Liefs Rebecca

DAVID

Tot nu toe gaat alles goed hier in Brazilië. Zeker nu we zijn aangekomen in Monteiro en we een zwembad tot onze beschikking hebben. Vanmorgen werd ik wakker en zag ik door het raam de strak blauwe lucht al! Na te hebben ontbeten hier gaan we hier genieten van deze paar dagen en spring ik zo nog even het zwembad in!!

ILJA

Hoi pap, mam, Danique en de rest! Ik mag een berichtje sturen naar jullie thuis. Ik heb het erg naar mijn zin in Brazilië. Het is zo mooi om te zien dat de mensen ondanks ze (bijna) niets hebben toch altijd vrolijk en blij zijn. Het weer in Garanhuns is niet zo goed. Denk; veel regen, lange broek en trui. Maar nu zitten we in Monteiro en daar is het weer top! Veel zon, korte broek en goed insmeren. En we hebben hier een zwembad!!!!!

Ik vind het erg leuk om berichtjes van jullie te krijgen en ik vind het erg leuk dat jullie ons volgen!!!!

Heel veel liefs van mij XXXXXXX Ilja

HUUB

Hoi lieve allemaal, het is weer helemaal tof om met een nieuwe enthousiaste groep Vamosjongeren in Brazilië te zijn. Er mag weer heel wat moois tot stand gebracht worden. Niet alleen in Brazilië, niet alleen voor lieve Brazilianen, niet alleen voor het werk van Pater Gabriel en Hugo, maar zeker ook in de harten van ons Vamosdeelnemers. De groep werkt super samen en is gemotiveerd. Dat doet goed. Allen die ons volgen en het afgelopen jaar hebben ondersteund, heel veel dank.

Weet je, Joop en Toos, na 2006 zijn er met zes Vamosreizen hele bijzondere dingen mogen gebeuren!!! Velen die zo verbonden zijn met het mooie werk van Gabriel. Daarom allemaal dankjewel

Dag 6
Donderdag 13 juli

Gechreven door: Ruud en David

Na het ontbijt zijn we weer in de bus gestapt om nog een ochtend te werken aan het huisje en bij de kinderopvang. Na de hobbelige weg waren we weer op bestemming aangekomen en zijn we meteen aan de slag gegaan. Een aantal zijn verder gegaan met metselen en de rest ging helpen bij de kinderopvang. Het wordt elke dag drukker voor de kinderopvang doordat steeds meer kinderen enthousiast hierheen komen om met ons te spelen. Ook zijn de muurtekeningen met potlood getekend op de muur en zijn ze klaar om geverfd te worden als we na het weekend weer verder gaan in Garanhuns.

Rond 10 uur ging het wat harder miezeren dan normaal en werd het cement te nat. De stenen begonnen makkelijk te verschuiven en we konden geen stenen meer op de muur plaatsen, want anders zakte de laag eronder nog in van het natte cement. Hierdoor moesten we vroegtijdig stoppen met metselen en zijn we naar binnen gegaan bij de kinderopvang voor de koffie met cake. Hierna is iedereen gebleven bij de kinderopvang en werden we zo fanatiek dat we allemaal mee gingen doen met touwtje springen.

We gingen weer richting huis voor de siësta en de lunch. Daarna onze rugtassen ingepakt voor onze reis naar Monteiro. Om 14:00 uur vertrokken we met een busje en een auto naar Monteiro en om 17:30 waren we aangekomen bij Pousade dos Poemas waar we verblijven voor 2 dagen.

Eenmaal aangekomen hebben we onze spullen in onze kamers gelegd en zijn er een aantal meteen het zwembad ingesprongen die speciaal voor onze komst was gevuld. Aan de kant stonden ook Brazilianen te kijken en te lachen hoe wij aan het zwemmen waren met voor hen koude omstandigheden.

Na het zwemmen zijn we meteen gaan douchen in een heerlijke warme douche en daarna met het busje naar een restaurant in de stad gegaan. Hier hebben we lekker gegeten en voor onze termen onwijs goedkoop (3 tot 4 euro p.p.)!

Nu zijn we terug in Pousade dos Poemas en sluiten we de avond af met een lekkere borrel en een spel kaarten.

Dag 5
Woensdag 12 juli

Gechreven door: Annefleur en Carla

Binnen bij de kinderopvang zijn we begonnen met het bedenken en schetsen van de muurtekeningen die we gaan maken in de ruimte achter de kapel. De eerste schetsen zijn al op de muur gezet en de kinderen vinden het erg leuk om te zien.

’S Middags na de siësta gingen we weer verder, de kinderen stonden al te springen toen ze ons aan zagen komen en hadden erg zin om te spelen. We hebben armbandjes met ze gemaakt en touwtje springen kunnen ze uren doen.

het beton was al wat harder geworden dus de bouwploeg kon verder met het metselen van de muur.

Het regende vandaag wel, dus het cement werd wat dunner waardoor het wat lastiger werd. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben we weer een flink stukje kunnen bouwen van de muur.  Na het werken zijn we terug gegaan naar het klooster en hebben we met zijn allen gegeten.

Na het eten is een groep naar de supermarkt gegaan en Laraya, Luuk, Jelle, David, Rebecca en Annefleur zijn weer gaan sporten (jaja mam en pap, ik ging sporten Xx Annefleur).

Dag 4
Dinsdag 11 juli

Gechreven door: Rebecca en Joop

Om goed te kunnen bouwen moeten er eerst verschillende bouwmaterialen gekocht worden. Denk aan scheppen, bouwpotloden, werkhandschoenen, touw en dergelijke. Het winkelen in Brazilië is weer eens wat anders. De eerste winkel waar Luuk, Hugo en ik (Rebecca) binnenstapte was op één ding na groot genoeg voor onze boodschappenlijst. Blijkbaar is een spade nog best lastig verkrijgbaar. Uiteindelijk zijn we voor de spade wel vier verschillende winkels in gegaan zonder resultaat. Het afrekenen is een heel gedoe, eerst laat je bij de ene balie een bon maken van wat je verzameld hebt, dan loop je naar een andere balie om te betalen om vervolgens bij de laatste balie je spullen op te halen. Daarna roepen ze nog een mannetje om je spullen naar je auto te brengen en in te laden.

Rond half negen waren we op de bouw. Het laatste stukje hobbelend en wiebelend over de zandwegen waarin diepe greppels zaten door de overvloedige regen. De metselaar Evandro  en Junior de man van Claudia waren met de bewoner Josè Edmilson al druk in de weer om de oude omheining af te breken. Onze ploeg begon meteen mee te helpen en  dit ging erg snel. Daarna greppels graven voor het fundament. Er was nog te weinig gereedschap, maar toen Luuk en Rebecca terug waren van het winkelen, konden er meer mensen aan het werk.

De kinderopvang ging ook meteen van start. In het begin nog de kinderen van de bewoner, maar er kwamen al gauw meer kinderen bij. Er werd gekleurd en getekend en gespeeld met het meegebrachte speelgoed. Touwtje springen was ook bij de ouders erg in trek.

Tegen half twaalf gingen we terug voor het middageten en de siësta

Rond twee uur gingen we weer terug naar de werkplaats. Daar aangekomen zagen we dat de metselaar al kolommen had gemetseld die we als hulpmiddel konden gebruiken om recht te metselen.

In groepjes van twee gingen we aan de slag. Nadat het cement maken was voorgedaan konden ook wij het gaan proberen. Toen de metselaar het voordeed zag het er erg soepel en gemakkelijk uit, maar het tegendeel is waar. Al doende leert. Aan het einde van de middag was er zo’n 10 meter gemetseld van vijf lagen stenen. Dit is de basis van de rest van de muur, die uiteindelijk twee meter hoog moet worden.

Bij de kinderopvang liep het gesmeerd. Het was drukker dan vanmorgen. Er waren 19 kinderen. Ook nu werd er weer druk gespeeld en vooral de strandballen waren populair. Net zoals vanmorgen kregen we cake met koffie, thee of vruchtensap. We worden verwend.

Rond kwart voor vijf maakten we het gereedschap schoon en ruimden het speelgoed op. Om aan deze werkdag een einde te maken. Het was een mooie, productieve dag ondanks de regen

Maar voor sommigen onder ons zit het er nog niet in om te gaan zitten en niks te doen. Gisteravond werd er in het zaaltje boven de eetzaal een sportles gegeven. Toen we gingen kijken werden we uitgenodigd om mee te sporten. In onze spijkerbroek en polo hebben we enthousiast mee gedaan. Na afloop hebben we nog met de trainer gesproken en die vertelde dat vandaag en morgen weer een sportles is. Aangezien we nu amigo’s zijn hebben we beloofd vandaag weer mee te doen.

Dag 3
Maandag 10 juli

Gechreven door: Ilja en Laraya

Vandaag was een drukke dag. We werden om 6.15 uur gewekt door Huub en om 7.00 uur zaten we aan het ontbijt. De hele ochtend zijn we de projecten gaan bezoeken van 2007, 2009 en 2011. Het opvallende was dat de moestuin die in 2007 was aangelegd er mooi bij lag en volop in gebruik is. Na de bezoeken gingen we warm lunchen, waar de meeste van ons overigens nog steeds aan moeten wennen.

Na de lunch hadden we siësta tot 14.15 uur. Vervolgens gingen we het project van 2015 bezoeken. Vlak daarbij ligt ons project van dit jaar. Dankzij alle acties en donaties die wij het afgelopen jaar hebben mogen ontvangen is er een gebouw gerealiseerd die de gemeenschap o.a. gaat gebruiken voor kerkelijke bijeenkomsten en kinderopvang. Toen we aankwamen stonden mensen uit de gemeenschap te wachten met allemaal hapjes en drankjes. We werden welkom geheten in Garanhuns door 4 vrouwen die erg betrokken zijn bij de kerk en gemeenschap. Na dit welkom heten namen we een kijkje bij ons bouwproject wat naast het gemeenschapshuis ligt. Dit bouwproject is een huis van een gezin met 5 kinderen (de kinderen zijn 6, 7, 9, 11 en 13 jaar oud). Het huisje heeft een tuin en om die tuin staat een muur van afval. Ook hangt er door de tuin overal prikkeldraad waar je makkelijk je hoofd aan kan stoten/prikken. Ook binnen kan er een hoop gebeuren. Het is klein, er zijn maar 3 slaapkamers. Er ligt geen vloer in de slaapkamers, er is geen keuken en de vloer die er wel lag was totaal ongelijk. Het huisje heeft diepe indruk op ons gemaakt en de man vertelde dat hij er al 5 jaar op die manier in woonde. We hadden direct zin om aan de slag te gaan en geen tijd te verspillen. Helaas kon dit niet en werd er van ons verwacht dat we terug naar de gemeenschapsruimte gingen om het lekkers wat de mensen zelf hadden gemaakt te nuttigen. Wat hier opvallend was was dat de wij als eerste moesten pakken en daarna pas de andere aanwezigen mochten pakken. Dat is hier een gewoonte in Brazilië, omdat wij hier als gast zijn.

Wat ons vandaag opviel was dat de mensen hier graag dingen willen geven die ze zelf beter kunnen gebruiken, omdat ze zelf al zo weinig hebben. Een voorbeeld hiervan is dat we bij de groentetuin van de groep van 2007 eten meekregen, terwijl zij zelf niet zoveel hebben. Een aantal vroegen hierover uitleg aan Huub en die zei: ‘Degene die niet kunnen ontvangen kunnen ook niks geven.’ Dit is iets waar we aan zullen moeten gaan wennen.

We kijken erg uit om te starten met de projecten en om onze handen echt uit de mouwen te gaan steken.

Bedankt voor alle berichtjes op het gastenboek, dit is erg leuk om te lezen.

Groetjes, Laraya en Ilja

p.s. pap, mam en Danique bedankt voor het leuke kaartje xx Ilja

Dag 2
Zondag 9 juli

Gechreven door: Kaja en Jelle

Om de middag een beetje op te vullen hebben we een stadswandeling gemaakt. In Garanhuns kun je naar het park Ruber van der Linden waar hele schattige aapjes rond lopen. (niet zo heel schattig, ze bijten!)

Verder stonden ook nog kooien met verschillende soorten vogels, konijnen en cavia’s in één hok. Toen we even verder liepen kwamen we ook nog bij Relógio de Flores . Hier hebben we een paar groepsfoto’s gemaakt. Daarna liepen we via de supermarkt terug naar het klooster. Toen we onze boodschappen in het klooster hadden ondergebracht liepen we naar de overkant….. en wat zit daar? Een heel leuk, klein chocoladewinkeltje. Van de ervarene onder ons hoorde wij dat de chocolademelk hier fantastisch was, nou… dat willen wij dan wel even proeven. En ja, hij was lekker. Omdat we in de middag onze warme maaltijd kregen stond er bij het avondeten brood met soep van de dag op het menu. Soep van de dag betekend alles wat overblijft van de lunch bij elkaar gegooid.

Na het avondeten hadden we een Braziliaanse viering in de kerk. Alles was in het Portugees, dus we snapte er niet veel van. Tevens hadden we een boekje van de viering gekregen in het Portugees. Ook dit was onmogelijk te volgen.

Pater Gabriël vroeg ons op het podium dit keer gelukkig wel in Nederlands, we snapte dit :D.

Hij stelde ons voor aan de kerkgangers, die vervolgens voor ons gingen klappen. Dit voelt best wel speciaal. Omdat wat niks snapte van de viering ga je op allerlei dingen letten. Ten eerste was de kerk koud, ten tweede liep er ineens een zwerfhond door de kerk die opzoek was naar eten.

Na de viering kwam een deel van de VIVA-groep met taart en hapjes om ons te verwelkomen. Daarna gingen we in een kringetje zitten en leerde we elkaar beter kennen dankzij een voorstelrondje. Nu zitten we nog gezellig na te kletsen en zo is het weer tijd om naar bed te gaan.

Dag 1
Zaterdag 8 juli

Gechreven door: Luuk en Jeanet

Zaterdag ochtend 8 juli. Iedereen verzameld in de Schelp in Schipluiden. Familie vrienden en kennissen. Iedereen was aanwezig. De dagen ervoor nog even afscheid genomen van alle andere geliefden. Dat waren twee moeilijke dagen. En dat zal de eerst volgende dagen ook nog wel even blijven. Maar we slepen elkaar er wel doorheen. Oké even terug naar zaterdag ochtend. Half negen. Afscheid genomen van alle aanwezig. De meeste hebben even een traantje weg gepikt. Vooral de ouders. Nog even een kaarsje gebrand bij Maria in de kerk voor een goede reis.

En dat heeft zeker geholpen. Negen uur vertrokken met de Bus richting Schiphol. Dat verliep allemaal zeer goed. Aangekomen  op Schiphol. Toen begon de reis voor ons gevoel echt. We waren veelte vroeg. Ohohoh. Wat een top planning. We hadden dus eigenlijk twee uur later kunnen vertrekken. Maar ach. He, te vroeg is beter dan te laat. Zo hebben we daar twee uur en een beetje zitten wachten tot we mochten boarden. Maar we hebben ons prima vermaakt in de rij. Huub had er nog even voor gezorgd dat we vooraan in de rij konden en toen de balie dus open ging konden we gelijk door. Dat verliep prima en na tien minuten was iedereen door de poort. Yes, dat ging best snel. Maar eigenlijk begint het dan pas. Eerst nog even door de douane en toen konden we eindelijk Schiphol zelf in. Wat bleek nou uit de planning. Hadden er mensen een film camera mee moeten nemen. Maar je raad het al. Dat was dus niet gebeurt. Oftewel de mannen op zoek naar een goeie camera de vrouwen even rustig bijkletsen, inclusief Luuk dan. Na een klein uurtje wachten konden we naar de gate. Dat ging ook heerlijk snel en we zaten zo. We hadden ruime plekken wat een voordeel was voor de lange onder ons. Voor drie van ons was het voor het eerst. En het was ook nog eens de eerste keer voor onze piloot. Nou fijne combinatie. Maar het ging eigenlijk best vlekkeloos. Niemand had last van misselijkheid tijdens de vlucht. Voor mij zelf was het ook de eerste keer. En het was super gaaf. Het moment dat je boven de wolken komt is fantastisch. Een uitgestrekt veld van witte golven. Een super ervaring. Na twee en half uur kwamen we aan in Lissabon. Hier was het tot tegenstelling van Schiphol best rustig en dus konden we zo door. Klein uurtje later zaten we al in het vliegtuig richting Recife. De langste trip van maar liefst 7 uur vliegen. En ik kan je vertellen voor je eerste keer vliegen in je leven en dan gelijk zo lang. Nou dat is wat. We zaten deze keer in een wat groter vliegtuig en dus was het best druk. Maar we konden prima zitten en we konden ons zeker vermaken tijdens de trip doordat iedereen een eigen beeldscherm had waar je films op kon kijken en muziek kon luisteren en daarnaast kon bijhouden hoe ver we van onze eindbestemming af waren. Na vijf uur werd het wel langdradig. Het was nog best rumoerig dus slapen was niet de makkelijkste optie. We kregen wel zeer goed te eten en te drinken en je kon wanneer je wilde even een stukje lopen om je benen los te gooien en even het kleinste kamertje op te zoeken. Na negen uur en twintig minuten was het zo ver. Rond acht uur Braziliaanse tijd waren we geland. Heerlijk eindelijk even goed staan. We kunnen namens de hele groep spreken dat we blij waren dat we eruit konden. De eerste stappen op Braziliaanse grond. Dat was een hele ervaring. Je komt gelijk in een tropisch klimaat terecht en dat kon je ruiken voelen en zien. Want het regende pijpen stelen. Nog even door de douane en onze koffers gepakt. En toen konden we eindelijk goed begroet worden zoals het hoort met een knuffel door pater Gabriël, Hugo en pater Francisco. Daarna gingen we gelijk de bus in. Nog even wat zingen en toen werd het stil. Ondanks dat het een lange trip was met ontzettend veel hobbels en putten in de weg was iedereen in een zeer diepe slaap. En wij vinden dat we dat wel verdiend hadden.

Na ongeveer vijf uur waren we gearriveerd. Snel de koffers naar binnen en naar de kamers. Nog even een heerlijke Braziliaanse chocomel en een taaitaai. Even opfrissen en toen de lichtjes uit en de snuitjes toe. Sssstt.