U bent in het dagboek van de Vamos Brazilie reis 2019. Iedere dag schrijven twee van de deelnemers een bericht, wat vervolgens op de site wordt gezet. Klik op de dag die je wilt lezen en je wordt hier automatisch gebracht.



Week 1Week 2Week 3Week 4
Dag 1Dag 8Dag 14Dag 21
Dag 2 Dag 9Dag 15Dag 22
Dag 3 Dag 10Dag 16Afsluiting
Dag 4Dag 11Dag 17
Dag 5Dag 12Dag 18
Dag 6 GabrielDag 19
Dag 7 Dag 13Dag 20

Dag 22

De dag begon vandaag voor een groot deel van de groep al voordat we gewekt werden. Er was namelijk een heerlijk zwembad in het hotel waar een frisse duik in genomen kon worden. Bij het zwembad had je een prachtig uitzicht over het strand en de zee. De rest werd om 07.30 gewekt voor een gezamenlijk ontbijt. Het ontbijt bestond uit een heerlijk groot buffet waar we konden genieten van een oud vertrouwd bakje yoghurt naast het traditioneel Braziliaanse ontbijt.

Na het ontbijt gingen we op pad naar het strand. We begonnen met het vieren van de verjaardag van Axel, waarbij we natuurlijk zongen en genoten van een kleine bolo de rolo. We hadden ons neergeploft op de strandstoelen, waartussen de slingers voor de jarige job hingen. We genoten van heerlijke drankjes als bier of melk uit een kokosnoot terwijl we een beetje konden bij bruinen. Ondertussen kregen we veel gezelschap van verkopers die bij ons van alles aansmeerden. Dit ging van een simpel armbandje naar een hoed met als klap op de vuurpijl een vlieger.

De tijd vloog voorbij en het was alweer tijd om onze koffers te pakken en uit te checken. Ondertussen was het ook tijd om te gaan lunchen. We kwamen aan bij een buffet wat ging van het standaard Braziliaanse rijst en bonen tot een heel sushibuffet.

In Recife is er ook een gevangenis waar de cellen zijn omgetoverd tot souvenirwinkeltjes. Met onze laatste Braziliaanse reais op zak leefden wij ons hier helemaal uit. De lege plekken van de gedoneerde spullen zijn nu weer aangevuld met van alles en nog wat. Dit liep uiteen van een klein beeldje tot een gigantische hangmat.

Hierna zijn we naar het nulpunt van Recife geweest. Dit is een plein waarvandaan alle afstanden van Recife tot een andere plek worden gemeten. Op dit plein stonden ook leuk beschilderde letters van Recife, waar wij natuurlijk als typische toeristen een groepsfoto moesten maken. Daarnaast hebben we ook nog kunst bezocht van Braziliaanse kunstenaars en een Nederlandse kunstenaar.

Aangezien we nog niet genoeg gegeten hadden, gingen we weer een eettentje opzoeken. Wederom was dit een buffet, alleen nu met broodjes en soep. Voordat we de bus in stapten richting het vliegveld konden we nog een laatste keer genieten van het mooie strand en de hoge gebouwen langs de kust. Eenmaal op het vliegveld namen we afscheid van Hugo en nog wat VIVA-leden. Met een prachtig uitzicht over de verlichte stad, begon onze reis terug naar het vertrouwde Holland.

Liefs,

Tessa & Renate


Dag 21

Zoals elke ochtend begonnen wij met het ontbijt. Na het ontbijt moesten wij snel onze koffers pakken, zodat wij om 08:00 uur in de bus konden gaan zitten en vertrekken richting Recife. toen iedereen zijn koffers had gepakt was het tijd om afscheid te nemen van de kokkinnen en van onze chauffeur van de afgelopen 3 weken Zè. De kokkinnen en Zè hebben allemaal een presentje gehad van ons allemaal om hun te bedanken voor deze mooie tijd met elkaar. Hugo, onze rechterhand werd ook bedankt door ons allemaal met een presentje. Datzelfde geldt voor Cristiano die alles achter de schermen ook een beetje geregeld heeft. Na een mooi afscheid met een klein traantje vertrokken wij dan toch naar Recife. na een lange reis kwamen wij dan eindelijk aan in Recife. het was in het begin heel lastig om Recife binnen te komen, omdat het heel erg druk was. Wij zijn eerst naar ons hotel gereden en hebben daar 2 meiden opgehaald van de Viva groep (Anna-Paula en Keanya). Die begeleidden ons naar een restaurant waar wij ons middageten konden op eten. Hierna zijn wij naar het plaatsje Olinda gegaan. Hier staat een oude Kathedraal waar Don Helder ligt begraven, dat was ook 1 van de voorbeelden voor Pater Gabriël. Ook kon je vanuit de oude kathedraal mooi uit kijken over de Oceaan. Hier hebben wij gebruik van gemaakt en hebben gelijk een groepsfoto laten maken. Hierna zijn wij naar een klein marktje geweest buiten de kathedraal waar je allemaal souvenirs kon kopen. Rond 17:00 uur zaten wij weer in de bus richting het hotel en konden daar even opfrissen en onze koffers afzetten in onze kamers, zodat wij daarna konden gaan eten in een soort all you can eat restaurant. Ze kwamen hier om de minuut met pizzapunten aangelopen, zodat je ook na 15 min al weer stampvol zat. Raquel en Renate vonden de ober ook wel heel interessant 😉. Nadat wij lekker gegeten hadden met z’n allen gingen wij terug naar het hotel en hebben daar nog met een paar mensen wat gedronken buiten op het terras van het hotel. Axel werd natuurlijk jarig om 24:00 uur dus hebben wij daar ook voor gezongen. Dit keer alleen in het Nederlands omdat er geen Brazilianen waren 😉. Hierna zijn wij lekker naar ons bedje gegaan en gingen wij met z’n allen een heerlijke nachtrust tegemoet in een vrij luxe hotel ! 😊.

Ruud en Dave


Dag 20

Vandaag was een dag van afsluiten en afscheid nemen. Een moeilijke maar mooie dag. We begonnen
onze dag met een bezoekje aan het graf van Pater Gabriël. Hier zagen we dat het graf nu was
dichtgemaakt met cement en zijn geboorte en sterfdatum er in stonden gegrafeerd. We namen daar
afscheid van Pater Gabriël en hebben daar samen gebeden.
Vanaf hier vervolgde we onze wereld reis die we vandaag gingen maken naar de tuin. Axel en ik
(Manon) hebben hier vanaf het begin gewerkt en het was heel raar om daar voor de laatste keer te
komen. We lieten de rest van de groep zien wat we in de 3 weken hadden bereikt. Iedereen was zeer
enthousiast over wat we gedaan hadden. We hebben uiteindelijk een moestuin gemaakt van 18
bedden, een sinaasappelplantage aangelegd en een irrigatiesysteem aangelegd. We hebben een
bordje overhandigd met al onze namen en daarbij de groepsfoto. Na mooie woorden van Joop en dat
hij zijn handschoenen voor in de tuin had gegeven aan de landeigenaar moesten we afscheid nemen.
Dit was heel zwaar, vooral het afscheid nemen van Paulo de kleinzoon van de eigenaar was zwaar.
Hij hielp ons elke dag wanneer hij kon en wilde ons altijd Portugees leren. Nadat we van iedereen
een goede Braziliaanse knuffel hadden gehad reden we weg. We kunnen niet ontkennen dat er
tranen zijn gelaten.
Onze volgende stop was het kindertehuis van Hugo. De helft van onze groep was hier al een middag
geweest, maar het is altijd leuk om daar terug te komen. We mochten bij de groepen naar binnen om
daar te kijken wat ze aan het doen waren. We liepen met een grote groep het lokaal van de groep 3-
4 jaar binnen. De kinderen waren heel enthousiast. Ze werden opgetild en in de rondte geslingerd.
Ook hebben we samen met hun “hoofd schouders knie en teen” gezongen. Na voor ons fysieke
inspanning kregen we wat te drinken en wat fruit. Huub kreeg van de directie een foto van Pater
Gabriel als dank voor de hulp.
We vervolgden onze reis na de lunch naar het project van 2017. Hier was alles nog wat ze daar
gebouwd en geschilderd hadden. Ook waren de kinderen er van de man van het bouwproject van
2017 en daar hebben we mee gespeeld. We gingen lopend verder naar ons eigen bouwproject want
dat lag om de hoek. Hier heeft de bouwploeg fantastisch werk geleverd. Het huis is in kamers
verdubbeld. Ze hebben een slaapkamer een keuken en een badkamer gemaakt. De vrouw van wie
het huis is was ook heel erg blij dat wij waren gekomen. Wij waren als engelen voor haar. Ook hier
hebben we het bordje gegeven + de foto zodat we een mooi plekje zouden krijgen in het huis.
Ondertussen hadden veel kinderen zich verzameld voor het huis omdat ze wisten dat wij daar waren.
Dus gingen we naar onze laatste stop in onze reis naar het buurtcentrum in optocht met de
kinderen. Veel van ons hadden een kind op hun rug terwijl ze de hele tijd Cavallo riepen (paard in het
Portugees). We kwamen aan en in de grote hal zaten al heel veel mensen op ons te wachten. Er
werden officiële papieren getekend en de sleutel werd overhandigd. Wij kregen van het bestuur
allemaal een sleutel hanger met aandenken aan Garanhuns. Toen kwam het moeilijke gedeelte, het
afscheid nemen. Dit gebeurde na dat we bijna allemaal
onze Vamos shirts aan de kinderen gegeven hadden. Dus daar stonden we in onze hemden, of vesten zonder shirt,
maar heel veel kinderen waren blij. Het afscheid nemen was ook hier heel zwaar en ook hier kunnen
we het niet ontkennen dat er tranen zijn geweest. We reden weg en ook dit was een raar gevoel. We
reden weg van het huis waar we heel hard aan hadden gewerkt en wat echt van ons was en nu geef
je dat aan de Brazilianen wat het beste is wat je ze kan geven. Wij zijn trots op wat we hier bereikt
hebben en hoeveel vrienden wij hier hebben gemaakt.
Liefs Axel en Manon K
P.S. Mam 2 ballonen zou ook nice zijn xxx Mon


Dag 19

Vandaag was soepdag! We zouden eigenlijk vorige week vrijdag soep gaan maken, maar in verband met het overlijden van Pater Gabriël is het verplaatst naar vandaag. 

’s Ochtends is er een ploeg groenten gaan snijden voor de soep, wat 3 keer 70 liter zou worden. Dat is dus behoorlijk wat groenten, bestaande uit wortel, (zoete) aardappel, majok, kool, pompoen en diverse andere groenten. En ongeveer een hele koe in de pan. Het werk was erg snel klaar, dus zijn ze maar lekker vroeg in het chocoladewinkeltje gaan zitten, met (volgens Tim) een heerlijke milkshake crème. 

De overige gingen naar het buurthuis om kleding uit te delen. Er was een lijst gemaakt met gezinnen die langs mochten komen, en dan zouden ze per persoon een setje kleding krijgen. Maar al gauw was het vrij chaotisch en kwamen er mensen die niet op de lijst stonden en gingen ze zelf kijken wat ze wilde hebben. Gelukkig waren er nog wel gezinnen die op de lijst stonden die we heel blij hebben kunnen maken met “nieuwe” setjes kleding. 

Na de lunch werden de groepen gewisseld. Er ging weer een ploeg weer naar het buurthuis, maar deze keer waren er niet zo veel gezinnen die kleding kwamen halen, dit ook omdat er in eerste instantie een andere dag was gecommuniceerd. Gelukkig weet Hugo voor de overige kleding een goede bestemming en hebben we de buurtkinderen ook nog blij kunnen maken met overig speelgoed en sieraden. Zo ook hebben we een oudere man (de bingo legend) kunnen voorzien van mooie kleding. 

De andere groep ging nu naar de soep om daar de laatste groenten te snijden. Alles werd samen met nog kilo’s rijst en spaghetti in de grote pannen gegooid en toen was het tijd om alles te roeren. De mannen die er bij waren om te helpen deden het heel makkelijk voor, maar toen wij het zelf gingen proberen bleek het toch wel flink zwaar te zijn (of wij hebben gewoon kippenkracht, en zijn die mannetjes heel sterk). Daarna gingen we de soep naar het buurthuis vervoeren om het daar verder uit te delen. 

De groepen kwamen daar weer samen, om met z’n allen de soep uit te delen. Er was weer een lijst met namen die uitgenodigd waren om soep te komen halen. Sommige mensen hebben toen ook voor andere gezinnen, die niet aanwezig konden zijn, soep gehaald.  De mensen liepen dan eerst langs onze mensen die brood aan het uitdelen waren, en kregen 6 broodjes. Daarna liepen ze door en kregen ze een liter soep in het bakje die ze mee hadden. Ook hier was weer niet iedereen die op de lijst stonden langsgekomen en hadden we nog wat soep over. Hierdoor konden we de mensen die niet op de lijst stonden wat soep geven en kregen de kinderen nog broodjes met soep erin. Daarbij hebben we ook nog het gezin waar we hebben gebouwd en het gezin er tegenover opgehaald om soep te halen, en waren hier erg dankbaar voor. Zij waren eigenlijk ook uitgenodigd maar omdat het een andere dag was dan gecommuniceerd, waren ze hiervan niet op de hoogte. Eind goed, al goed. 

Toen we klaar waren hebben we alles snel opgeruimd om op tijd te zijn voor de zeven daagse mis voor pater Gabriël. We waren vroeg in de kerk waardoor we een mooi plekje hadden. De hele dienst was in het Portugees, maar ze bedankten ons ook voor onze aanwezigheid en heeft Hugo ook nog namens Joop en Toos gesproken. Op het einde hebben we gezamenlijk met de VIVA groep “1 miljoen vrienden” gezongen en heeft Huub nog een praatje gehouden ter ere van pater Gabriël. Vervolgens hebben we de avond afgesloten met een spelletje en een drankje. 

Groet, Tim en Renee

P.S. Mike, wens je je ouders even veel plezier op hun vakantie van mij? Dan zie ik jullie weer over 4 daagjes op Schiphol (wel met een leuke ballon eh?) 


Dag 18

Vanochtend werden we verrassend gewekt door een vrolijke koekoeksklok in plaats van de gebruikelijke “BOM DIA!!”. We zeurden namelijk al zo lang om een klok, dat Huub om precies 6 uur vanochtend een koekoeksklok nadeed. De meesten hadden hier echter flink de pest in en bleven nog 55 minuten langer liggen, oeps.

Na een redelijk vlot ontbijt begonnen we allemaal aan onze laatste werkdag in Brazilië. De powergirls (Renee en Tessa) vertrokken met RRRuud mee naar de bouw. Hier kregen we de opdracht om de buitenmuren (voor zover die stonden) te stuken. In het begin was het makkelijker om elkaar en de grond onder te gooien met cement dan de muren. Het gezegde oefening baart kunst is echter wel bewezen vandaag, aangezien na een tijdje stuken er een mooi kunstwerk uitkwam. Ps. Sorry Renee voor al het cement in je haar.

Axel, Joop, Renate, Manon en Manon zijn de tuin in gegaan. Renate en ik zijn begonnen met het planten van bietjes met hulp van Paulo, de kleinzoon van de bewoners. Halverwege werden we gestoord door Joop die aandacht wilde: hij stond met een soort kameleon in zijn handen die hij bij zijn staart vast had. Tijdens het weghalen van onkruid kwam het beestje bewusteloos tevoorschijn. Eerst dachten we dat hij dood was, maar na even bij komen kon hij toch weer bewegen. Zé, onze chauffeur, heeft hem daarna een plekje gegeven waar het diertje nog even bij kon komen. Na een kopje ontzettend zoete thee zijn we nog even hard aan het werk gegaan met onkruid weghalen en Axel en Manon K zijn bezig geweest met het snoeien van bomen.

’s Ochtends was er in het gemeenschapshuis een bingo voor de ouderen. Er waren maar liefst 9 rondes met leuke prijsjes, waaronder Raquel’s gewonnen strijkijzer (Sorry Miranda, ze is nog niet van plan je te helpen met het huishouden).

In de Siësta besloten wij + Raquel en Renate nog eventjes het oh zo bekende chocoladewinkeltje te bezoeken. Dit keer kozen we niet voor de heerlijke warme chocomel, maar voor ijskoffie, milkshake, cappuccino’s en een lekkernij (toevallig iets met chocolade).

Na dit korte geluksmomentje was het weer tijd voor een middag werken. De tuin was deze middag gesloten. De powergirl Manon V verving deze middag topper Renee en ging dus met Ruud en Tessa mee naar de bouw. Hier ging het stuken door, alleen nu aan de binnenkant gezellig knus op een iets wat wankele steiger. Ondertussen heeft Ruud nog even verder gebouwd aan de muren. Het Project is helaas nog niet helemaal afgemaakt, maar we hebben het grote vertrouwen dat dit goed wordt afgehandeld. Ps. Renee ik denk dat Tessa mij ietsje aardiger vindt, want ik verliet het project zonder cement in mijn haren.

De rest van ons team was verdeeld onder kinderopvangen bij het gemeenschapshuis en die van Hugo.

Kortom, een geslaagde laatste werkdag!

Kusjes en knuffels van ons uit Brazilië!!

Manon v. V. & Tessa

Ps. Iedereen bedankt voor de leuke berichtjes, nog maar een paar daagjes rust dus geniet hier van! %


Dag 17

“Bom dia” Goedemorgen! Zo beginnen de meeste dagen hier in Garanhuns. Ook vandaag maandag 5 augustus 2019 is dat het geval. Vandaag begon onze laatste week in Brazilië. Na het ontbijt ging iedereen naar zijn/haar project toe. 

Tuin:

Axel, Manon k, Manon v en Joop gingen de ochtend van start met het planten van sla in de bedden. Uiteindelijk kon Manon k niet meer uit elkaar houden wat nou precies sla was en wat onkruid was met een hoop gelach als gevolg. In de middag is de tuin naar de kinderopvang gegaan.

Kinderopvang:

Raquel, Renate, Stefan, Jeanet, Dani, Kiki en Uiteindelijk Dave en Tim ging vandaag weer verder met het schilderen en opfleuren van het gemeenschapshuis. Nadat de tekeningen op de muren omlijnd waren met zwarte stift ging er lak overheen (vernis). Ook zijn de rest van de muren in de grondverf gezet. Bij het binnenkomen van het gemeenschapshuis was Kiki bezig met het schilderen van het Vamos logo op de muur. In de middag was de opkomst van kinderen te danken aan het getoeter van onze chauffeur Zè. Met andere woorden er waren niet veel kinderen aanwezig in de middag maar des al niet te min is er niet minder gelachen en plezier gemaakt.

Bouw project 2.0:

Vandaag zijn we begonnen met een nieuw bouwproject niet ver van het vorige bouwproject af. Hier moet er een badkamer gerealiseerd worden, omdat die er momenteel nog niet is. Ruud had vandaag hulp van echte girlpower, namelijk Renee en Tessa. De dames waren als jonge herten bezig met het metselen van de muren van de badkamer, wat ze goed afging. Trots op hun! In de middag zijn ze hier mee verder gegaan.

Kinderdagverblijf (leeftijd van 0 t/m 5):

Vanaf vandaag is er ook de mogelijkheid om met Hugo mee te gaan naar het kinderdagverblijf waarvan hij directeur is. Ik (Dani) ben hier naartoe gegaan samen met Renate, Raquel, Axel en Carla. De klassen zijn op leeftijd ingedeeld. Groep 0 tot  1 jaar, 1 tot 2, 2 tot 3, 3 tot 4, 4 tot 5. Ik ging naar de groep 1 tot 2. Na een korte rondleiding ben ik aangesloten bij het programma van de klas. Ik kwam gelukkig net op tijd binnen, want het badderen en verschonen was net afgelopen. Het was tijd om te gaan spelen. Voor mij was het even de aapjes uit de boom kijken en observeren hoe dat hier in z’n werk gaat. Uiteindelijk had ik door hoe het ging helaas wel iets te laat, want het was alweer tijd om terug naar binnen te gaan. Het was tijd om de kinderen te eten te geven. Ik kreeg vier kindjes die ik te eten moest geven, Twee dames twee heren. De heren aten goed door en mochten weer gaan spelen. De meiden hadden er niet zoveel zin in en spuugde het dus maar over mij heen. Na mijn idee zag ik er niet heel hongerig uit, maar daar dachten de kinderen blijkbaar anders over. Al met al een nieuwe ervaring rijker. Uiteindelijk had iedereen te eten gekregen en gingen we weer buitenspelen en voor dat ik het wist was het alweer tijd om terug te gaan naar ons verblijf.

Weer een geslaagde dag !

Vanavond vieren we ook nog de verjaardag van David en Annefleur.

Groetjes van Dani & Kiki

P.s. ome Cos gefeliciteerd met je #34ste 😉 verjaardag. Drink er één voor ons daar in dat warme Spanje.

Paps en mams heel veel plezier nog in Spanje. Dikke kus en knuffels van ons!

Angelina ik hou van jou en tot snel ! <3 xx

Ps2. Een hele lieve knuffel aan S, B, E, P, J, D, M, L, V en Moeders niet te vergeten plus het thuisfront in Geleen! xxx


Dag 15 & 16

Dit weekend gaan wij samenvoegen in 1 verslag.

Zaterdag:

Vandaag mochten we uitslapen wel tot 7:00! Om 8:00 ontbijt en om 9:00 moeten we in de bus zitten voor vertrek naar Campina Grande. De tocht is 4 uur lang en we maken een tussenstop na 2.5 uur. dan moeten we nog 1.5 uur rijden op bij bestemming aan te komen. We worden bij Eter voormalige middelbare school door leden van de Viva groep opgewacht. We gaan even lunchen bij een soort Burger King “Bob’s”. Daarna bezoeken we het project van 2013 in een bijzondere wijk Mutirão het is bijzonder omdat, het een wijk is waar partners/familie van gevangenen wonen om zo dichtbij de gevangenis te wonen. Het project bestaat uit een gemeenschapshuis naast de kerk. De muren zijn ook daar mooi beschilderd en de kerk diende als kinderopvang. Alles is nog steeds in goede staat. Na het bekijken van een huisje van een oude vrouw die zij in 2013 ook hebben geholpen gaan we naar het verblijf. Het is een mooi modern verblijf met zwembad waar alle jongeren meteen een duik in nemen. De kamers zijn netjes en praktisch ingedeeld. De nieuwe Viva groep kwam rond 19.30 aan na het avond eten om kennis te maken. Sommige van de groep hebben we al mogen ontmoeten. We doen een kennismakingsspel om elkaar wat beter te leren kennen. We vieren tevens ook de verjaardag van Carla. Natuurlijk met een taart die gemaakt is door Leonardo, een voormalig Viva groepslid. Daarna hebben we een vrije avond waarin we spellen spelen en het gezellig hebben met elkaar. Daarna is de avond snel afgelopen.  

Zondag:

Vandaag mocht iedereen bepalen hoe laat ze gingen opstaan. Sommige hebben daardoor het ontbijt gemist, oeps. Een paar jongeren hebben in de ochtend nog gezwommen.

Op deze morgen was er een Viva reünie. Veel jongeren die in het verleden naar Nederland zijn gekomen, kwamen bij elkaar om elkaar te zien, maar ook om met elkaar belangrijke besluiten te nemen.  Er wordt een stichting Viva opgericht die zelfstandig kan opereren. Het reglement werd met elkaar doorgenomen en besproken. Daarna werd er onder luid applaus een bestuur en een adviescommissie geïnstalleerd.  Een mijlpaal voor Viva. Ook zijn er Vamos leden van 2017 aanwezig die een rondreis maken door Brazilië heen. Ook was er een tv ploeg aanwezig voor de lokale tv zender. Je kan het vergelijken met RTV Utrecht. Ze interviewde de Viva leden. Maar wij als Vamos leden moesten ook even met ze dansen en zo voor de tv. Zo kunnen ze zien dat de groep van Nederland en de groep van Brazilië super goed samen gaan. Het was onwijs leuk om te zien dat Viva wat bekendheid krijgt voor de bevolking. Celine (Vamos 2015) werd ook geïnterviewd dat is een Nederlandse vrouw die nu voor een langere periode stage loopt in Brazilië. Zij spreekt nu Portugees dus kon makkelijk met de Tv ploeg in gesprek over de vragen die zij hadden. Nadat de ploeg weg was hebben we een lunch gehad met alle leden van Viva en Vamos samen. Daarna hebben we nog tijd voor onszelf gehad en veel foto’s gemaakt samen. Om 14:00 begon onze reis weer terug naar Garahuns. Ook nu hadden we tussendoor een tussenstop gemaakt om even wat te drinken en een ijsje te eten. Om 18:00 ongeveer waren we weer terug bij het klooster samen met de oud Vamos leden (Jelle, Anne-Fleur, Rebecca en David). En zij deden de afwas!! Waarvoor onze dank!

Zo was de avond toch wel tot zijn einde gekomen.

Groetjes Joop en Raquel. ە


Dag 14

Vandaag was de planning om soep en kleding uit te delen in het gebouw van de kinderopvang/schilders plek. Dit hebben wij uitgesteld naar een andere dag, omdat wij natuurlijk het slechte nieuws hebben gehoord over pater Gabriel. Wij begonnen vandaag heel rustig. Wij mochten wat langer in bed blijven liggen en mochten zelf aanschuiven bij het eten wanneer dat voor ons zelf goed uit kwam. Na het ontbijt gingen wij met de groep het centrum in van Garanhuns. Hier kregen de mensen die nog wat zakgeld nodig hadden van Huub hun geld. Op vrijdag is er hier een klein marktje, waar wij met z’n allen spulletjes hebben gekocht, zoals slippers en petjes. Hierna zijn wij met een paar mensen van de groep nog naar de milkshake bar geweest en hebben daar een milkshake gedronken. Niet alle mensen van de groep hebben de milkshake gekregen die zij wilden, omdat de medewerkers ons niet echt begrepen😊.

Het middag eten hebben wij samen met een paar Brazilianen gedaan. Na het eten zijn wij naar de kerk gegaan, omdat vandaag de begrafenis was van pater Gabriel. Het was een bijzondere dienst om mee te maken en er waren zoveel mensen. Geschat rond de 1000 mensen. Dit vonden wij heel erg mooi en bijzonder om te zien. Pater Gabriel lag open in zijn kist helemaal mooi gemaakt midden in de kerk. Veel mensen stonden er om heen en troosten elkaar. Wij moesten zelf ook allemaal even een traantje weg pinken. Pater Gabriel heeft echt heel veel betekend voor de mensen hier in Brazilië. Je voelde het verdriet van de mensen om je heen, terwijl je de taal niet eens spreekt. Na de dienst hebben wij veel knuffels uitgedeeld en veel knuffels mogen ontvangen van de lokale mensen hier, omdat zij wisten dat wij hier waren voor pater Gabriel zijn projecten.  

Na de kerkdienst gingen er een hele stoet naar de begraafplaats waar pater Gabriel begraven ging worden. Er waren 3 bussen geregeld voor de arme mensen die zelf geen vervoer hadden om daar te komen. Wij werden er heen gebracht uiteraard door onze eigen chauffeur Zè. Het was een bijzondere begraafplaats. Het was namelijk niet een begraafplaats zoals wij die in Nederland kennen. Allemaal aparte huisjes of kleine kerkjes voor personen die overleden zijn. Toen Pater Gabriel aan kwam op de begraafplaats was het al helemaal vol gelopen met mensen. Er waren veel bloemen meegenomen die op het graf werden neer gelegd. Bijzonder was om te zien dat pater Gabriel in het graf gelegd werd en dat daarna een man de opening aan het voeteinde van zijn graf ging dicht metselen. Ook hier hebben we veel knuffels gekregen en uitgedeeld aan lokale Brazilianen. Het gevoel dat wij vandaag hebben gehad is eigenlijk moeilijk te beschrijven. Het is heel verdrietig dat dit gebeurd is, maar ook heel mooi dat hij thuis is en dat hij zoveel mensen geholpen heeft en weten te bereiken met zijn woorden. Hierna hebben wij de begraafplaats verlaten en zijn weer terug gegaan naar ons thuis (het klooster).

We hebben met z’n allen avond gegeten en deden zoals elke avond gewoon wat wij elke avond doen en dat is gezellig spelletjes spelen en wat gedronken.

Ps. Fam Ivens, Robin gefeliciteerd met je verjaardag en wat is jullie schoenmaat ! xx Dani

Ps. Josje is bij ons weg gegaan. Hij heeft een nieuw baasje gekregen. Hij vertrekt naar Recife.

Ps. Hoi Aline. Ik hou van jou en kan niet wachten om jou weer te zien. Xx Axel

De foto’s komen er nog aan !


Dag 13

Vandaag was alweer de laatste werkdag van deze week. Bij de bouw was het zelfs de laatste dag van het project. Het begon allemaal met het aanbouwen van een slaapkamer, maar het is inmiddels een hele verbouwing geworden. Het toilet, de riolering en de nieuwe beerput waren al af en vandaag moest de laatste hand gelegd worden aan de vloer in de slaapkamer, stucwerk in de keuken en het plaatsen van de dakgoot. Iedereen heeft weer keihard gewerkt en met grote trots kan ik vertellen dat ik (Tim) de vloer heb ingegoten en het redelijk egaal is😊. Ruud heeft de keuken gemetseld en nog een muur eruit gebeukt en Dani en Stefan hebben gestukt. Niet alles is helemaal af, maar toch zijn we trots dat we dit project op deze manier hebben afgesloten en door kunnen gaan  naar het volgende bouwproject. Luciana, de vrouw van de huiseigenaar Helenildo was erg emotioneel bij het afscheid nemen en dat laat zien dat we dankbaar werk hebben gedaan. Uiteraard was het afscheid nemen van de kids in de buurt heel mooi maar ook wel jammer.

Bij de tuin hadden we gister alle fruit bomen gezaaid en vandaag zetten we daar de puntjes op de i. Ik (Manon) was samen met de kleinzoon (Paulo) van de boer onkruid aan het weghalen toen onze landbouw specialist Renato heel hard SNAKE riep. Ik ben echt heel erg bang voor slangen en liep ook heel snel weg. Zeker  toen ik hoorde dat er 2 slangen waren. Toen  kwam Paulo naar me toe en die vond toch dat ik de slangen moest zien. Ja en je laat je niet kennen aan een jongen van 10. Dus ik aan zijn hand naar de slangen en zag dat er al een dood was. Deze slang hing over de hark die wij gebruiken in de tuin. Ik ben nog nooit zo hard weggerend van iets. Nadat beide slangen waren gedood en ze in een gat in de grond waren gelegd durfde ik weer naar de tuin te lopen. Axel had alleen het briljante idee om Paulo het woord slang te leren dus om de 10 minuten hoorde ik Mano slang! (ze kunnen de naam Manon niet uitspreken). Ik schrok elke keer. Verder schieten we heel erg op in de tuin en ziet het er erg goed uit.

Bij het schilderen zijn beide muurschilderingen afgeschilderd en is er een begin gemaakt met het omlijnen met stiften. Renate heeft al onze namen in de palmboom gezet. Alle namen van de kinderen worden in een andere boom gezet. Hier heeft Raquel ook al een begin aan gemaakt.

Om 18:00 uur kwam iedereen aan bij het klooster voor het avondmaal. Inmiddels weten de meeste lezers wat voor mededeling we hebben gekregen. Het nieuws dat Pater Gabriel is overleden kwam hard aan. Zeker voor de mensen die Pater Gabriel al een langere tijd kennen. Desondanks was het voor degenen die hem minder lang kenden ook impactvol. Pater Gabriel is toch de grondlegger van Vamos en de reden dat wij in Brazilië zijn. Daarbij komt kijken dat hij met ons is meegereisd naar zijn geliefde Brazilië. Iedereen gaat dus anders om met dit verlies. Het is wel duidelijk dat we een hechte groep zijn, omdat iedereen waar kan elkaar steunt.

Om 21:00 uur is zijn lichaam naar de koepelkerk gebracht en daar konden we gezamenlijk met de VIVA groep gaan kijken. In Brazilië wordt iemand binnen 24 uur begraven dus alles ging erg snel. Het was wel mooi en indrukwekkend om te zien hoe vol de kerk al was met mensen die Pater Gabriel wilde zien. Zo zie je maar weer hoe veel Pater Gabriel heeft betekent voor de mensen hier in Garanhuns. Veel knuffels gedeeld met iedereen die er was ook al kende je degene niet. Het is mooi hoe intens alles hier wordt beleefd. Iedereen van onze groep heeft deze avond op zijn eigen manier ingevuld en uiteindelijk lag iedereen vroeg op bed. Om dit verslag positief af te sluiten is het mooi om te zeggen dat het ook goed voelt dat Pater Gabriel in Brazilië is komen te overlijden. Dit is duidelijk zijn thuis. Het blijft bijzonder dat dit allemaal gebeurd tijdens deze 7e Vamos reis…

Liefs,

Manon & Tim  

De foto’s komen er nog aan !


Ter nagedachtenis aan Pater Gabriel


Dag 12

We begonnen vandaag natuurlijk met het zingen voor onze jarige in het midden. Stefan is vandaag 21 geworden en daarvoor was de hele ruimte beneden versierd. Vanavond word het nog gevierd met ook nog leden van de Viva groep.

Na het ontbijt vertrokken we weer naar de werkplekken. Tessa, Renate, Raquel, Kiki, Carla, Jeanet en ik (Renee) gingen naar het buurthuis om verder te verven. We zijn heel ver gekomen vandaag, we hebben bijna de hele onderwaterwereld op 1 muur af, waar er vanmorgen vooral nog maar veel schetsen maar door flink door te werken is bijna alles al geschilderd. Ook de andere muur is bijna klaar, waar Raquel heel hard aan gewerkt heeft. Doordat onze klusjesmannen de deurposten er in wilde zetten, konden Jeanet en Carla helaas niet door met het witten en hebben ons daarna geholpen met het schilderen van de tekeningen.

Dani, Dave, Stefan, Tim en Ruud vertrokken vandaag weer naar de bouw. Ze hebben hier de slaapkamer gestuct en de laatste muur in de keuken gesloopt. Verder hebben ze de septietank gedicht waar ze nog hun namen en Vamos 2019 op hebben gezet, en zelfs nog de oude beerput geleegd waardoor ze de hele dag in een “aangename” geur hebben mogen werken.

In de tuin vordert het werk ook gestaag. In de afgelopen dagen is er veel werk verzet door Manon K., Axel en Joop. Gelukkig krijgen we hulp van Sicero de beheerder van de groep en advies van Renato een landbouw engineer. Om een idee te krijgen wat er allemaal gebeurd is. Grofweg is er 2000 vierkante meter onkruid gewied. Dan praten we over echt verwaarloosde stukken grond. Daar zijn nu zo ‘n 10 bedden klaargemaakt om groente te zaaien en of te planten. En dat hebben we ook gedaan. Tijdens de eerste dagen hebben Tessa en Manon v. V.   verschillende soorten groentes gezaaid. In de afgelopen dagen hebben Manon K., Axel en Joop  16 sinaasappelboompjes, 6 mangobomen, 2 avocado-, 2 petanga- en 6 coiabasplanten geplant. Daarvoor werden eerste gaten gegraven van 40×40. Op de bodem kunstmest in de vorm van fosfor en daarbovenop aarde en uiteindelijke de plant. Daarom heen een soort dijkje om het water naar de plant te leiden. Daar komt nog kippenmest rondom bij en het wordt afgedekt met afgestorven planten om de grond te beschermen tegen uitdroging.  Vandaag maakt Manon v. V. ook weer deel uit van de groep. Een heel werk wat op 1 boom bijna klaar is.

Na de lunch hebben Manon K. en ik onze laatste voorbereidingen getroffen voor de sportmiddag die wij zouden organiseren en hebben onder andere alle bierblikjes voor blikgooien beplakt. Met een fantastische voorbereiding gingen wij met alle jongeren (behalve Dani en Stefan, want die gingen bouwen) naar het kinderdagverblijf om de sportdag te houden. Maar toen we er aan kwamen werd ons verteld dat het sportveld tot 16:00 uur in gebruik zou zijn, dus daar ging ons plan, en helaas geen sportdag. Met de kinderen die er waren hebben we dan maar weer gewoon heel veel armbandjes gemaakt, lekker gevoetbald, hebben we touwtje gesprongen en met de ballen gespeeld. Door het heerlijke zonnetje konden we dit bijna allemaal buiten doen en was het lekker warm! Al met al hadden de kinderen (en wij ook natuurlijk) alsnog een hele leuke middag, en de sportdag word verplaatst naar de Hollandse Dag en kunnen we dan alsnog onze sporten doen.

Groetjes,

Joop en Renee

p.s. Mam en Mike, ik zal mijn rust nemen, ik heb al afgesproken dat ik binnenkort een keer een middagje of ochtendje thuis mag blijven om goed bij te tanken. Heel veel kusjes, en ik mis jullie wel!


Dag 11

De dag begon vandaag weer om 06.00 uur, want het is alweer de 2e werkdag van de  2e week. Na een warme douche en lekker ontbijt bespraken we de groepsindeling voor vandaag. Dani, Dave, Stefan, Tim & Ruud gingen verder met het bouwproject. Joop, Manon K. & Axel hebben in de tuin gewerkt. Tessa, Manon, Renee, Kiki, Jeanet, Carla & Renate zijn verder gegaan in het gemeenschapshuis met schilderen. Het is van belang om te rouleren, zodat iedereen aan alle projecten werkt en een duidelijk beeld krijgt van de omstandigheden waar de mensen in leven.

In het gemeenschapshuis is de schilderploeg verder gegaan met het witten van de muren, zodat het er fris en mooi uitziet. Naast het witten van de muren zijn Manon, Renee & Raquel verder gegaan met het schilderen van de muurschildering ‘Landdieren’. Tessa, Kiki & ik (Renate) zijn vandaag begonnen met het schetsen van de ‘Onderwaterwereld’ op een andere muur. Daarna zijn wij kleuren gaan mengen en begonnen met het inschilderen van deze muurschildering.

Bij de bouw moesten we een hechtlaag van cement aanbrengen, zodat we op een later moment kunnen gaan stuccen. Vandaag zou ook het dak erop gemaakt worden. Het dak is gemaakt van golfplaten en moest op maat gezaagd worden. Dit deed Lenildo (eigenaar huis) in de woonkamer. Dit deed bij ons de belletjes rinkelen, omdat er asbest in de golfplaten zou kunnen zitten. Na een aantal woordenboeken tevergeefs ingeschakeld te hebben, belden we Hugo, onze redder in nood! Hij vertaalde alles voor ons via de telefoon en er werd besloten dat wij ons werk neer zouden leggen i.v.m. onze veiligheid. Wij zijn vandaag niet meer terug geweest. Morgen weer een dag.

Voor de lunch werd ik (Dani) verrast met een romantisch diner voor 2 met mijn vriendin, waarmee ik vandaag 30-07-2019  één jaar een relatie heb. Het duurde even voordat ik het doorhad, maar het was een mooie en lieve verrassing <3. Als kers op de taart mocht ik ook nog even met haar bellen. Dit even werd iets langer en zorgde voor een mooie telefoonrekening. Angelina nogmaals gefeliciteerd en ik hou onwijs veel van jou! Xxx <3

In de middag zijn alle groepen naar de kinderopvang gegaan, omdat de projecten voorspoedig lopen. Een deel van de groep is naar buiten gegaan met de kinderen om te voetballen en springtouwen op het veldje vlakbij het gemeenschapshuis. Een ander deel van de groep is verder gegaan met het schilderen van de muurschildering en de rest heeft binnen gespeeld met de kinderen.

Tijdens het avondeten stond ons een verassing te wachten, want naast brood en soep waren er ook hamburgers gebakken. Na het eten zijn een aantal naar de kerk gegaan om naar het gebed te luisteren voor Pater Gabriel, wat 2 uur lang duurde. Dit was een mooie en indrukwekkende ervaring. De avond werd voortgezet met het spelen van spelletjes en het voorbereiden van de sportdag voor morgen. De vermoeidheid begint bij veel op te spelen, dus de bedden worden steeds eerder opgezocht om te genieten van een goede nachtrust 😊.

Liefs, Dani & Renate


Dag 10

Lieve vrienden & familie van Vamos !

Wat blijft het toch ontzettend gaaf dat jullie met ons meeleven tijdens deze bijzondere reis. Zo kijken jullie veel naar het dagboek en alle daarbij horende dagverslagen en foto’s. We krijgen zoveel lieve, handige en mooie berichtjes van jullie dat het vandaag onze beurt is ! We waarderen ontzettend jullie steun zowel vanuit Nederland als uit andere plekken over de hele wereld. Daarom vragen wij jullie om dit zeker te blijven doen 🙂 Veel leesplezieren liefs uit Garanhuns !!!

Axel

Lieve Paps, Mams, Sanny, Nina, Robin en natuurlijk Aline <3. Dankjewel voor alle lieve berichtjes en steun vanuit Nederland. Met mij gaat het ontzettend goed en heb al veel mee mogen maken. Gave landschappen, kleurrijke omgeving, harde werkers, veel cultuurverschillen, nieuwe vrienden, maar vooral lieve & gastvrije mensen met goede bedoelingen en indrukwekkende verhalen. Dit allemaal is zo ontzettend mooi en confronterend dat ik jullie hier graag meer over zou willen vertellen. Alleen raak je hier nooit uitgesproken over. Ik zou hier alleen al willen blijven om zoveel te kunnen betekenen voor de mensen hier in Garanhuns. Zo zijn de mensen hier zo erg blij met de kleinste dingen in het leven en voelt het zo snel als een nieuwe familie en een nieuw thuis. Maar toch mis ik jullie lieve vrienden & familie dat ik heb besloten om 11 daagjes dan toch maar weer naar Nederland te vertrekken. Dit blijft een hele toffe reis vol met hard werken, een toffe reisgroep, nieuwe indrukken en inspirerende verhalen. Trots dat ik hiervan een onderdeel van mag uitmaken!!! Hebben jullie nog voorkeuren voor een tof souvenirtje ?

Ik zie jullie hopelijk snel weer !

p.s. Aline ik houd van je en ik mis je heel erg! <3

Dani

Hoiiistt pap en mam. Dank jullie wel voor alle leuke berichten. Ik heb het erg naar m’n zin hier in Garanhuns. De mensen zijn heel aardig en onze chauffeur is echt een legend. We hebben al heel veel leuke dingen gedaan maar daar ga ik meer over vertellen als ik terug ben in NL. Hoe is jullie vakantie? Tot snel !!!

Lieve Angelina (ans)

Morgen zijn we 1 jaar samen. Dat smaakt naar meer hahaha. Alvast gefeliciteerd en ik hou onwijs veel van jou <3. Als ik terug ben dan gaan we het zeker vieren en dan neem ik je lekker mee uiteten. Wil je ook je ouders bedanken voor hun berichtje. Alvast bedankt. Hoe is werk en hoe was je vakantie? Heb je al wat kunnen regelen voor 11 augustus??

Ik hou van Jou en ik zie je snel weer xxxx

Dave

Hoi pap en mam. Heb het hier naar mijn zin. Leuk dat jullie berichtjes sturen, maar kan ook niet wachten om jullie weer te zien !. Familie ook leuk dat jullie zo nu en dan berichtjes sturen. Ik mis jullie ook hoor !. Pap en Mam doe ook even de groeten aan mijn vrienden als jullie ze tegen komen 😉. Wij hebben hier al een paar mooie en bijzondere momenten mee gemaakt, als ik thuis ben zal ik wel wat vertellen, want jullie kennen mij heh ! man van veel woorden thuis 😉. Met de projecten gaat het ook goed. Lekker met de kinderen spelen en vanaf morgen ga ik de bouw in !! Ik zie jullie snel weer !

Manon Kwakkenbos

Heey gevadert en gemoedert. Het is hier heel gezellig. We hebben al goed contact met de Brazilianen en heb ook al met ze gedanst. Ik heb muggen bulten zo groot als dam stenen en de jeuk is niet te doen. Mam over die moestuin mag je blijven dromen ik verplant de aardbeiden wel. Mam kan je 2 dingen voor me doen?? Het OKT voor de lange mannen is bezig zou je de uitslagen kunnen doorgeven, en ik ben  vergeten te vertellen aan de hockey hoe ze de dagverslagen kunnen lezen. Kan je een berichtje op Facebook plaatsten zodat ook zij het kunnen lezen. Als je mij tagt zullen ze m zien. Ik mis jullie en de warme douche. Jullie oudste dochter Mon

Manon van Vliet

Bom dia pap en mam, het gaat goed hier hoor. Helaas dat mijn tekening nu van papa’s gips is verdwenen, maar gelukkig heelt het dus goed. Ook fijn om te horen dat het met de meneer van de Lekdijk goed gaat. Weet oma trouwens ook al hoe ze deze verslagen kan lezen? Het werken hier is soms wel zwaar, maar het geeft wel een goed gevoel, dit is natuurlijk wel waarom ik hier gekomen ben. Ik heb bijna aan alle projecten gewerkt, alleen het bouwen (nog) niet. Sanne, hoe gaat het met je kamertje, heb je het er druk mee? Als ik terug ben kom ik zo snel mogelijk even kijken. We maken hier heel bijzondere dingen mee, dus ik zou wel met veel verhalen terug komen. Willen jullie nog teenslippers? Havaianas zijn hier maar een paar euro 😉. Tot snel! Groetjesss!

Raquel

Hoi hoii

Even laten weten hoe het hier is. Ik heb het onwijs naar mijn zin, de mensen hier zijn echt zo lief. Allemaal ook onwijs gastvrij ze geven gewoon wat ze hebben. Ook al hebben ze niet veel willen ze het altijd aan ons geven echt super lief. Ik mis thuis wel gewoon het even op de bank liggen of ff knuffelen met mam en pap ook niet te vergeten xx. Verder gaat alles goed hier we hebben het erg gezellig met elkaar. Ook veel mooie dingen meegemaakt. Het is hier erg mooi en groen aangezien wij nu in het regenseizoen zitten. Maar we hebben ook een paar dagen zon gekregen nu. Ongeveer 3 dagen maar die waardeer je dan het meest! Tot snel xxx

Renate

Hallo lieve allemaal😊,

Het is inmiddels al dag 10 en we hebben al een hele hoop indrukwekkende dingen gezien en gedaan! Elke ochtend worden we gewekt door Huub met de groet ‘Bom dia’ om 6 uur. Gelukkig gaat het vroege opstaan mij steeds beter af en ben ik af en toe zelfs de eerste die uit bed is😉. We hebben al een aantal VIVA-leden ontmoet waar we veel leuke activiteiten mee doen om elkaar beter te leren kennen.  Natuurlijk ben ik van alle markten thuis en heb dus al verschillende dingen gedaan als een muur metselen, een kuil hakken, schilderen en in de kinderopvang werken. Het is erg gezellig met de groep en ik heb het hier erg naar mijn zin! 😊 Heel fijn dat het versturen van de berichtjes nu wel lukt, want ik voelde me al een beetje vergeten. Ik zie jullie over 11 daagjes! Xxx Renate

p.s. Wie wilde er nog havaiianas en welke kleur? 😊

Renee

Hola papa, mama en Mike. De afgelopen weken heb ik erg veel hoofdpijn gehad (en nog steeds) maar al met al is het wel heel leuk. Het eten vind ik wel lastig, ze koken met heel veel zout en suiker waardoor ik me de eerste dagen niet goed voelde. Nu is het dus lekker puzzelen met wat ik eet, wat vooral rijst, soep en fruit is. Het werk met de kinderen en het schilderen vind ik echt heel leuk, en het is heel mooi om die blije koppies te zien wanneer je met ze speelt of ze gewoon al heel even aandacht kan geven.
Ik mis jullie wel hoor, zeker dat ik nu niet even (aan tafel) mijn verhaal kwijt kan, of even mijn energie bij jullie kan uiten. Ik vind het echt heel leuk dat ik zo veel berichtjes van jullie krijg, en ik hoop nog veel meer van jullie te horen!
Mike; ik kan niet wachten om je over 2 weekjes weer te zien, en ik hou van je!

Heel veel kusjes van het kleine Kwakkie

Stefan

Olaa paps en mams. Hoe bevallen jullie vrije weken? Vast goed te doen met dat warme weer in Hollandia. Ik heb het hier onwijs naar mijn zin. We zijn een leuke groep samen. En gaan nog veel dingen doen/ervaren. En pap bedankt voor de berichtjes over Max en Ajax. 2x feest dit weekend 😊. Doe opa en de oma’s de groeten. xx

Hey Myrth. Nog 1 weekje en dan naar je nieuwe werkplek. Spannenddd. Je gaat het daar vast net zo leuk hebben als op deze camping. Kan niet wachten om je weer te zien. Hou van jou! Xx  
Woensdag natuurlijk nog een groot feest 😉 en voor de rest nog hard aan de bak.
Groetjess uit Brazilië. Kus

Tessa

Hoi Hoi paps, mams en de beestenbende! Genieten jullie nog een beetje van jullie rust? Ook al slaapt het bed hier goed, hebben we een prima douche en hebben we huiskat Josje, mis ik thuis wel hoor! Het is heel leuk om alle berichtjes te lezen over hoe het thuis gaat 😊. Het is een hele mooie ervaring om dit allemaal mee te maken en ik heb zat te vertellen als we thuiskomen! Groetjes aan iedereen en een dikke knuffel x

Ps. Mam we hebben dit keer wel een cadeautje voor je hoor!

Heee Tris, het is ook heel leuk om jouw berichtjes te lezen! Wat voor auto is het geworden? En is het leuk in fryslãn? Ook alvast heel veel plezier op de bbq woensdag 😉 Ik mis je heel erg en kan niet wachten om over twee weken je weer te zien <3 kusjes!!

Ps. Ik ben stiekem toch wel blij dat ik je t-shirt heb meegenomen 🙂

Kiki

Olá lief thuisfront,

Bedankt voor alle lieve berichtjes tot nu toe! Hier in het mooie Brazilië gaat alles goed. Uiteraard mis ik jullie (Luca, Venna, Elize, Pieter en Juliëtte) knuffels wel….maar hier zijn ook veel lieve kinderen die die wel even van jullie overnemen, maar uiteraard bewaar ik er wel een paar voor jullie 😉.

Het weer is hier wisselend, maar zeker niet verkeerd….het is echt vakantieweer zullen we maar zeggen 😉
Allen….ik hou van jullie van hier (Garanhuns)….naar Zoetermeer…en Geleen…en weer terug!
Moeders, een extra dikke knuffel speciaal voor jou….die komt vrijdag vast aan!
Liefs en een hele warme groet,
(Tante) Kiki -xxx-

PS neefjes en nichtjes…zullen we vanavond naar dezelfde maan kijken…? Jullie in NL en ik in het verre Brazilië…hoe leuk! 😊

Tim

Hoi lieve familie, vrienden en in het bijzonder degene die al een berichtje hebben achtergelaten in het gastenboek,

Naast de verslagen die jullie kunnen terugvinden in het dagboek, schrijf ik jullie nu een persoonlijk berichtje via hetzelfde dagboek. Brazilië is echt super gaaf! In een korte tijd maak ik echt van alles mee. Van indrukwekkende verhalen tot aan hele gezellige en leuke momenten toe. Daarnaast hebben we een directe bijdrage voor een aantal arme Brazilianen via onze projecten. Ik zelf zit in de bouw en dat is wel heel bijzonder. We bouwen een slaapkamer aan een bestaand huis van een gezin met 5 kinderen. Dit gezin wilt uiteraard optimaal gebruik maken van onze steun en daarom is het niet alleen een slaapkamer, maar inmiddels een hele verbouwing geworden. We hebben de riolering inmiddels omgebouwd en er komt een nieuw dak op het huis. Jullie weten dat ik 2 linker handen heb maar in Brazilië kom ik daar een heel eind mee. De regeltjes zijn toch wat anders dan bij ons in Nederland 😊. De indrukwekkende verhalen van mensen kan ik niet allemaal in dit berichtje kwijt en zal ik uitgebreid vertellen als ik terug ben. Ik hoop dat jullie ook allemaal een fijne vakantie of gewoon fijne dagen hebben en Ma als je dit leest, vraag even aan Kaat of Joep hoe je een bericht schrijft in ons gastenboek 😉. Alle anderen die dit lezen. De berichten zijn erg fijn om te ontvangen, want die worden hier elke avond opgelezen in de groep. Blijf ook vooral sport gerelateerd nieuws doorsturen.

Liefs -xxx- Tim

Carla

Hoi Lieverds,  zoals jullie hebben kunnen lezen is de vliegreis met Pater Gabriel wel goed gegaan. Zoals jullie weten vond ik het best spannend. Toen hij weer thuis op z’n eigen woonplek kwam en in z’n eigen bed ging liggen gaf hij een tevreden reactie. en ach daar deed ik het voor. Hij heeft nog 2 dagen met alle mensen die voor hem zorgen contact kunnen maken. Waardevol ! Nu pater Gabriel in het ziekenhuis ligt heb ik mij bij de groep aangesloten. Ik vond het mooi te ervaren dat ze erg betrokken waren.

Nu weer met elkaar op pad naar de projecten. Erg gezellig!

Tchau en lieve groet Carla

Ruud

Lieve allemaal, en in het bijzonder onze kids en de kleinkids.

Wat is het weer mooi om hier in brazilie te zijn en het gezin van Josè en Adriana te ontmoeten.  Ik ben tegenover hen weer aan het bouwen gegaan. Het schiet al aardig op met een leuke bouwploeg en het gezin waar voor we het doen helpen ook erg goed mee. We hebben een leuke groep jongeren met elkaar.

De tweede week zijn we alweer ingegaan en de tijd gaat erg snel. Heel veel liefs en dikke knuffels (o)pa Ruud xxxxxxxxxx x

Joop

Hallo thuisfront. Op mijn vierde Vamos reis is het altijd weer bijzonder om te zien hoe iedereen zich houdt in deze bijzondere situatie. Iedere reis is dat toch weer anders. Logisch omdat de deelnemers verschillend zijn.  Ik heb voornamelijk in de tuin gewerkt. Het is een bestaande tuin van een familie die daar mag wonen en tuinieren, mits ze de helft van de oogst aan het kindertehuis Santa Maria geven. In het bestuur van dit kindertehuis zit Hugo v.d. Broek. Het is een grote tuin. De bewoner werkt vooral in zijn eentje en omdat hij al op leeftijd is, zijn sommige delen erg verwaarloost. Nu geven we hem extra handjes. Grote delen hebben we onkruid vrij gemaakt. Je kunt al goed de verschillen zien. Vandaag hebben we(Manon K. en Axel) de beregeningsinstallatie helpen aanleggen. Hij doet het prima. Zo krijgen de gewiede en ingezaaide bedden  gemakkelijk water. In de komende dagen gaan we fruitbomen planten. Een ding weet ik inmiddels zeker: ik ga nu ik gepensioneerd ben, geen moestuin beginnen. Veel liefs voor iedereen en tot gauw.  

Jeanet

Lieve allemaal, ik heb het ontzettend naar mijn zin. Het is super leuk in de kinderopvang. ’s Morgens wordt er geverfd en ’s middags komen de kinderen. We hebben leuke, rustige kinderen in vergelijk met andere jaren. Vandaag was het zulk lekker weer dat de jongeren met de kinderen naar het voetbalveld zijn gegaan en daar gespeeld hebben. Met 3 vrouw begeleiding bleven we achter om met de kinderen wat de doen die niet meegingen naar het voetbalveld. Eindelijk is het weer is beter hier, hopelijk blijft dat ook zo. De regen worden we een beetje zat nl. haha. Nog bijna 2 weken en dan zit het er weer op. Hopelijk krijgen we alles wat we willen af, we gaan het zien.

Lieve groetjes en kusjes voor Jeroen, Wendy, Zara, Esther, Chris, Mats, Kate, Wouter, Lisette en Jur. Bedankt voor de lieve berichtjes. Altijd leuk om iets van het thuisfront te horen.

Huub.

Hoi allemaal, ik mag als hekkensluiter schrijven. We hebben het onwijs naar ons zin. En het is fantastisch met deze groep op reis te zijn. En dat is zo!!! We maken heel wat mee en kunnen dat goed delen met elkaar. Ik ben trots op onze zevende Vamosreis met deze jongeren. Heel fijn dat er steeds zoveel reacties zijn in het gastenboek. Misschien wat moeilijker te vinden, maar de volhouder wint. En wij kunnen ook daarvan genieten. Dankjewel voor alle support, dat doet ons goed


Dag 9

Vandaag mochten wij 1 uurtje langer blijven liggen. Om 7 uur zijn wij gewekt om met z’n alle te ontbijten en vervolgens richting de Fazenda de Esperança te gaan. Dit is een opvanghuis voor vrouwen die verslaafd zijn geweest aan o.a. alcohol en drugs. Die hier een traject van 12 maanden volgen. Om weer in het voor hun dagelijkse ritme te komen. Hier hebben wij als eerst een rondleiding gehad. En zijn vervolgens naar de kapel gegaan die bij dit opvanghuis hoort. Hier hebben wij gezamenlijk met de vrouwen uit de Fazenda een mooie viering beleefd waarbij Huub voorging. Hugo heeft dit voor de vrouwen naar de Portugese taal vertaald. 1  van de vrouwen heeft na de dienst haar levens verhaal verteld. Ze was 24 jaar en is al 12 jaar verslaafd aan drugs. Hierdoor zijn haar kinderen door de kinderbescherming afgenomen en is ze door haar familie afgestoten. Nu zit zij al 11 maanden in dit traject en dit gaat erg goed. Nog 1 maand te gaan en ze heeft nu haar jongste kind weer bij haar. Ook hebben wij de groente tuin uit het project 2017 bekeken die bij deze Fazenda hoort. Dit zag er top uit. Voor ons een extra uitdaging om ook zo’n project af te kunnen ronden.

Om 12 uur zijn wij weer richting het klooster gegaan, voor een benefit diner die georganiseerd is door de Braziliaanse Viva 6 jongeren. Dit diner is muzikaal begeleid door Braziliaanse muzikanten. Het diner was een groot succes met Braziliaanse specialiteiten. Als afsluiter van het benefit diner hadden de Brazilianen een bingo wedstrijd georganiseerd. De nummers strepen ze hier niet door met een pen, maar ze bedekken de nummers met bonen. 😊 Uit onze groep was Raquel de gelukkige winnaar van een strijkijzer.

Om 4 uur zijn wij op pad gegaan naar een plaatselijke voetbalclub. Hier zijn wij de uitdaging aan gegaan tegen de Brazilianen. Op dit mooi gelegen veld met mooi uitzicht over 1 van de heuvels van Garanhuns. Na de opening met beide volksliederen, hebben wij een leuke pot voetbal gespeeld die eindigde in een gelijk spel. Hierna hebben wij nog een gemixte wedstrijd gespeeld. Dit was erg leuk. En zorgt een goeie band tussen ons en de Brazilianen.

De avond hebben wij met onze eigen groep doorgebracht. Dit doormiddel van een evaluatie gesprek. Een dag van te voren hadden wij per persoon de tops en de tips over deze reis op papier gezet. En hebben deze gezamenlijk besproken.

Al met al een productieve gezellige dag 😊

Tchau

Stefan & Ruud


Dag 8

Vanochtend was er tijd om uit te slapen, maar voor een enkeling was een verfrissende duik een betere optie. Een voor een schoof iedereen aan tafel voor het ontbijt. Na uit te zijn gecheckt bij Joop en Jeanet zijn er groepjes gemaakt voor een leuke uitdaging. Op pad met vier boodschappenlijstjes en 50 real per groep zijn we richting de markt in Monteiro gegaan. Hier was het de bedoeling dat ieder groepje de boodschappen van de komende week ging inslaan. Voor sommigen bleek dit een grotere uitdaging dan gedacht. Oeps… het bananenvrouwtje had een mooie dag en het groepje van Stefan

Tim en Kiki kwam hierdoor in de knoop met de rest van hun boodschappen. De locals waren vriendelijk en behulpzaam, maar vonden het ook amusant hoe een stel Hollanders zich probeerde te mengen. De rij in de supermarkt duurde wat langer dan verwacht, de zelfscan is hier nog niet uitgevonden. Na dus even te hebben gewacht konden alle boodschappen in de auto van Hugo en hadden we tijd voor onszelf.

Verspreid door Monteiro gingen de vamosgangers hun eigen weg. In de grote vleeshal kon je van varkenskop tot geitenstaart alles krijgen. Er zijn in de stad veel winkeltjes met souvenirs waar verschillende mensen hun slag geslagen hebben. Voetbalshirtjes en nep merkkleding waren voor sommigen ook heel interessant. Ons meeting punt was voor een mooie kerk midden in de stad, die vanaf overal zichtbaar was. Om half een schoven we weer aan tafel bij hetzelfde restaurant als de avond ervoor. Na de lunch zijn we weer vertrokken richting Garanhuns.

De rit van een paar uur met tussenstop is prachtig. De wegen lijken af toe op een achtbaan. In de weg zitten op sommige stukken veel gaten. Deze worden soms door locals opgevuld met zand, voorbijgangers geven hen een fooitje als dank. Eenmaal thuis was het tijd voor een maaltijd gevolgd door tijd voor vertier.  Tijdens het schrijven van dit verslag worden we even onderbroken om verschillende Brazilianen een knuffel te geven. Wij gaan nu weer verder met genieten van deze prachtige avond in ons thuis, zo voelt het echt wel na een volle week.

Liefs en een warme groet aan het thuisfront (als het nog niet warm genoeg was in Nederland).

Manon van Vliet & Kiki Stevenhagen

Ps. Ans, we hebben al even niet meer van je gehoord, Dani begint ongerust te worden :p

Ps2. We zijn ons mentaal aan het voorbereiden op de competitie tegen Brazilië morgen, voetballen of volleyballen blijft nog een verrassing.

Ps3. Moeders…laat het kaarsje maar branden! Ook voor vrijdag, in gedachte bij je…kus!


Dag 7

Na een gezellige avond met de VIVA-groep op het Winterfestival, mochten we ein-de-lijk een keer uitslapen tot wel 07.00 uur. Maar aangezien een paar sportievelingen, we noemen geen namen

(Tim, Manon, Renate en Tessa), eerder wakker wilden worden dan de dagelijkse wekgroet ‘Bom dia!’ van Huub, stond hun wekker al om 06.45 uur. Deze echte diehards gingen planken op de koude vloer, sprintjes trekken in de feestzaal en minuten lang touwtjespringen met welgeteld één springtouw. Het resultaat: één extra broodje bij het ontbijt 😉. Het sporten duurde langer dan gedacht, dus het inpakken van de koffers voor onze trip naar Monteiro moest in een vogelvlucht.

Vandaag stond op de planning het bezoeken van twee projecten uit 2011 en 2015. Als eerste gingen wij naar het gebouwde project uit 2011. Dit was een mooi gemeenschapsgebouw met hierin een kinderopvang voor de buurtkinderen. Hieraan gelegen was er een uitgebreide moestuin met verschillende terrassen aangelegd. De tuin was een paar jaar verwaarloosd, maar gelukkig hebben buurtbewoners het tuinieren weer opgepakt en de tuin opgeknapt.

Daarna reden we door naar het project van 2015. Ook de groep van 2015 heeft een gemeenschapshuis gebouwd. Hierin heeft “Het pastoraat van het kind” zich gevestigd, die zich richten op kinderen van 0 tot 3 jaar om kindersterfte te voorkomen. Zij wegen de kinderen, controleren de vaccinaties en zorgen voor een maaltijd voor moeder en kind. Bij het project was ook onze VIVA-vriend Emanuel en zijn moeder aanwezig, aangezien zijn moeder voor het pastoraat van het kind werkt.

Na weer een goed verzorgde lunch was het nog even tijd voor een siësta. Niet alleen wij genieten van onze rust, maar ook onze huiskat Josje had zich weer genesteld in Renate haar bed. Toen de siësta weer over was, stapten wij in de bus voor een 4 uur lange reis naar Monteiro. Tijdens de busreis hebben wij kunnen genieten van wat extra slaap en het prachtige landschap van Brazilië. Met Zé aan het stuur, die goed wist waar het gaspedaal zat, vreesden we af en toe voor ons leven, maar zijn we gelukkig heelhuids bij ons verblijf in Monteiro aangekomen in een B&B. Deze B&B had als luxe een zwembad, waar wij natuurlijk nog even snel een duik hadden genomen.

Even snel opfrissen en de mooiste kleding aan voor een keer lekker eten buiten de deur. Het bijzondere aan het restaurant was dat je betaalde voor het aantal gram wat je eet. Je moest namelijk je opgeschepte eten wegen op een weegschaal. Renate (natuurlijk weer een van Schaik) had per ongeluk haar bestek meegewogen, dus werd even teruggeroepen op het matje. Toen de buikjes vol waren gegeten, besloten we de stad een beetje te verkennen door een avondwandeling te maken terug naar onze B&B. Aangezien wij zo goed bevriend zijn met dieren deze reis, liep hond Jos gezellig met ons mee naar huis. Dave vond dit iets minder gezellig en zette opeens de vaart erachter.

Aangekomen bij de B&B hebben we de avond gevuld met ouderwets spelletjes spelen, oftewel: weerwolven. Omdat het weer hier stukken beter was, hebben we de hele avond buiten gezeten. Na een leuke maar vermoeiende dag hebben we rond 00.00 uur ons warme bedje opgezocht.

Liefs, Renate & Tessa

p.s.  Door al jullie lieve berichtjes over de hitte in NL, genieten wij nog meer van de regen hier in Garanhuns 😊.

Tris ik mis jou ook hoor! <3 Pap en Mam dikke knuffel van mij, ook naar Dunya en miss Lucky. Xx Tess

Papa en Mama, ik ontvang steeds meer berichtjes van jullie, maar blijf nog even oefenen, want oefening baart kunst. Xxx Renate 


Dag 6

Laten wij eerst even een kleine terugblik geven van gisteravond. Stefan en ik hebben al 3 dagen last van een zeurende kat die waarschijnlijk vast zat in de boom. Stefan en ik wilden graag de kat uit de boom halen, maar het kwam er steeds niet van. Gisteravond na het avondeten kwamen wij op het terrein een kleine kat tegen die hetzelfde koppie had. Al snel waren we dikke vrienden met de kat. Deze kat hebben we gelijk een naam gegeven: Josje. Josje bleef maar achter Dave aan lopen om hem kopjes te geven en Dave kwam maar niet van Josje af. Dit is uiteindelijk toch gelukt vlak voor het slapen gaan. Toen wij vanochtend wakker werden hoorden wij dat Josje lekker bij Renate op bed heeft geslapen. Renate schrok zich namelijk kapot toen ze wakker werd en Josje opeens naast haar op bed lag. 😊

Het ontbijt begon vandaag weer om 7 uur. Iedereen was weer vroeg uit de veren. De groepen zijn een beetje veranderd, zodat iedereen ook bij andere projecten bezig kan zijn.

Bij de bouw hebben we vandaag weer flink progressie geboekt. De muren zijn zo goed als af. We zijn al flink de hoogte in gegaan. Renate, Tim en Ruud hebben hier hard werk verricht. Het gat (2m lang/1,5m breed/1,5m diep) voor de septietank is bijna klaar. Zelfs de kinderen uit de buurt hebben mij (Stefan) en Dani geholpen bij deze klus. Dit is zwaarder dan dat wij gedacht hadden. Vandaag was het gelukkig droog en zonnig, dus hebben wij lekker door kunnen werken.

Bij de tuin hebben Manon K, Axel en Joop de hele tuin geploegd en overal planten gezaaid. Hier moet nu nog een water installatie ingebouwd worden. Deze is helaas vandaag niet geleverd. Deze wordt nu maandag geleverd. Tenminste dat hopen wij. 😉

Bij de schilderploeg/kinderopvang is in de ochtend hard gewerkt. Manon, Tessa, Raquel, Jeanet, Renee, Kiki en ik (Dave) hebben bijna alle muren bedekt met de 2e laag verf. Een paar muren moeten na het weekend nog een keer geverfd worden, omdat er veel vochtige plekken zijn. De vochtige plekken die er zitten komen daar door het weer, als je hier verf over heen doet dan trek je het met de 2e laag er weer van af. Hierna zijn de dames begonnen met de 1ste muur die wel helemaal af was. Zij hebben hier een schets getekend van hoe zij de muur mooi kunnen schilderen met verschillende kleuren en met mooie tekeningen.

In de middag hebben wij weer alle kinderen vermaakt. Wij hebben met de kinderen armbandjes gemaakt en zijn gaan touwtjespringen, tekenen, voetballen, darten en bellenblazen. De kinderen zijn elke dag heel blij als wij er aan komen om met ze te spelen.

Al met al weer een leuke/leerzame/bijzondere dag gehad.

Groetjes: Dave en Stefan

Ps: Mam en Pap + de familie, Het gaat goed hier en heb het hier naar mijn zin. Ik zie jullie snel! Xx Dave.
Myrth fijn om te horen dat het goed gaat met het animatie werk. Ik mis je! Kus. Pap en mam groetjes uit Brazilië. Ook aan Dunya en Lucky 😉 xx Stefan


Dag 5

De wekker kwam weer om 6 uur.

Na een lekker ontbijtje gingen we weer aan ons werk.

Project tuin: vandaag hebben we weer veel kunnen doen, ’s morgens hebben we 5 bedden gewied en van kippenmest voorzien, dat wil zeggen we mengen het door de aarde. Het stinkt heerlijk 😊.

Vanmiddag regende het zo ontzettend hard dat we naar de eerste paar zaadjes voorbereiden zijn gaan schuilen. We konden gelijk nog beter kennis maken met de familie. De kinderen kregen een bellenblaas en we hebben er erg mee kunnen lachen omdat we met handen en voeten proberen te praten en dat lukt een beetje, zorgt wel voor gekke situaties haha.

Ook kregen we popcorn, lekker hoor.

Kinderopvang/schilderen: vanmorgen konden we weer verder gaan waar we gisteren gebleven waren. Tenminste dat dachten we, het bleek namelijk dat we gisteren alleen maar grondverf gebruikt hadden, wisten wij veel. Vandaag kregen we ook de dekkende verf. Wel lekker door kunnen gaan hoor. Het gebouw bestaat uit een lange gang met allerlei kleine zaaltjes en 1 grotere. Deze grotere zaal is nu bijna klaar en we kunnen morgen een begin gaan maken met de tekeningen. De lange gang en een klein zaaltje hebben we in de grondverf kunnen zetten. Ook hebben Kiki, Renee en Jeanet leren stucen, leuk hoor. ’s Middag hebben we met de kids gespeelt, er waren er niet zoveel als gisteren want het REGENT hier!!!! Dus bleven ze liever thuis.

Bouw: de bouw heeft een riolering aangelegd voor het toilet, er is een gat gegraven om de nieuwe septie tank te kunnen realiseren. Metselen konden ze niet omdat het zo regende, daarom hebben ze de muur aan de achterkant waar het kamertje aangebouwd wordt omgehaald/gesloopt. Het puin gebruiken ze als ondergrond voor het nieuwe kamertje.

Iedereen die buiten heeft gewerkt was echt  kletsnat.

Na de afwas gaan we met zijn allen de enveloppen “schrijfje voor een vijfje” schrijven.

Groetjes van Axel en Jeanet


Dag 4

Vandaag zijn we begonnen met onze daadwerkelijke werkzaamheden. De ploeg met de groene vingers werd afgezet door Hugo en de kinderdagverblijf/schilderploeg reed met de bouwvakkers (Ruud, Stefan, Dani & Tim) mee in de bus van Zé (onze buschauffeur).

Wij gaan werken in een huisje waar een gezin met 5 kinderen is gehuisvest. Deze woning bestaat momenteel uit 2 slaapkamers, een woonkamer/keuken en toilet/wasruimte. De woning heeft een oppervlakte van ongeveer 20 m2.  De bedoeling is dat wij hier een extra slaapkamer gaan realiseren in de achtertuin. De riolering dient daarbij ook te worden verlegd. Het doel van vandaag was om de fundering voor de slaapkamer te maken en de riolering om te leggen.

Onze gastheer Lenildo begon met gleuven te graven en liet ons direct zien waar de riolering liep. Nadat hij deze doorboorde met een pikhouweel liep het een en ander uit de rioleringspijp. Toen zaten we even letterlijk in de shit en liep alles zo de gegraven gleuven in. De beste man maakte een gat in de muur van de buurman, zodat alles weg kon lopen. Opgeruimd staat netjes. Desondanks blijkt de beste man verstand te hebben van bouwen, want hij is metselaar van beroep. Omdat we niet met een kruiwagen bij de achtertuin konden komen, werd het cement in de woonkamer/keuken gemaakt. Niet in een bak maar gewoon op de vloer. Dit ging in een rap tempo net als het tempo waarmee Lenildo ons leerde metselen. Het cement werd niet alleen gebruikt voor het metselen van de muren, maar ook om zo snel mogelijk de open geslagen riolering te dichten. Dit zorgde voor een goede werkbare situatie waarbij we als team konden knallen. Zo vloog de ochtend voorbij en hadden we de fundering al gelegd voor de slaapkamer.

Om 11:30 werden we opgehaald om warm te gaan lunchen. De tuinploeg was ook al ver met de werkzaamheden en de schilderploeg kon nog niet heel veel doen, omdat het materiaal er nog niet was. Desondanks hebben zij de kinderen goed weten te vermaken. Bij de lunch kregen we nieuws over Pater Gabriël. Helaas was dit niet het nieuws waar we op hoopten, want zijn gezondheid is snel achteruit gegaan sinds hij terug is in zijn Garanhuns. Gelukkig is hij thuis en in de goede handen van Carla, Huub en Hugo.

Na een Braziliaanse siësta vervolgen we allemaal onze werkzaamheden. Stefan had voor de kinderen van dit gezin bellenblaas en een klittenband dartbord meegenomen waar ze erg dankbaar voor waren. Aangekomen bij ons project bleek Lenildo zelf al vooruit gewerkt te hebben. Wij staken gelijk onze handen uit de mouwen en pakten de draad weer op. Vanaf dat moment gingen we in Prajorit modus muren metselen. Op het einde van de dag zat er al aardig schot in de zaak en nu begint het ergens op te lijken. Echter hebben wij de riolering nog niet weten te verleggen, omdat het materiaal nog niet geleverd was. Wij hopen stiekem dat Lenildo zelf vanavond deze verlegd 😊.

Om 17:00 uur werden we weer opgehaald om naar ons verblijf te gaan. Nadat we allemaal gedoucht en omgekleed waren, gingen we dineren. Voorafgaand aan het diner kregen we nog wat nieuws met betrekking tot de situatie van Pater Gabriël. Het blijkt dat de situatie zo verslechterd is dat er al een aantal zaken geregeld moesten worden. Zo valt de uiteindelijke juridische verantwoordelijkheid, als Pater Gabriël komt te overlijden, niet bij Carla, Huub en Hugo te liggen. Dit heeft ervoor gezorgd dat bepaalde beslissingen met betrekking tot de verzorging los gelaten moeten worden.

Ondanks dit vervelende nieuws hebben we het als groep heel gezellig met elkaar en boeken we goede resultaten.

PS: Esther bedankt voor het lieve berichtje en Robbie bedankt voor het doorgeven van Ajax gerelateerd nieuws 😊.

Robin het zand komt goed. Groet je boy Dani. Lien ik hou van jou!

Lieve Groetjes,

Prajorit Dani & Prajorit Tim


Dag 3

Gister zijn we na het avondeten naar de kerk gegaan voor een klein welkom vanuit de kerk. De dienst was bijna volledig in het Portugees, behalve de stukjes die Huub vertelde, aangezien hij samen met de Braziliaanse pastoor de dienst mocht leiden. Aan het eind van de dienst moesten wij nog even naar voren komen en kregen we een groot applaus. Na de viering hebben we nog heel even Pater Gabriël gezien, en hebben hem allemaal even gedag gezegd.

Toen we terug kwamen van de kerk had de VIVA groep 5 en 6 een avondprogramma georganiseerd. We kregen een dansshow, wat de cultuur van deze regio weergaf. Het was een mooie show met leuke jurkjes, grote rokken en een geit op wielen. Na de show gingen we met z’n alle wat drinken in een kamer die ze voor ons hadden versierd. Ook hadden ze een taart voor ons gemaakt met al onze namen erop. Uiteindelijk hebben we nog een dance-battle gedaan tegen de Brazilianen, waarbij wij ijzersterk bleken met de Woonboot, de Vogeltjesdans en de Kabouterdans. Het was een hele gezellige avond en hebben veel contact gelegd met de Braziliaanse jongeren van de VIVA.

Vandaag mochten we “uitslapen”, we werden namelijk pas om 07:00 uur wakker gemaakt, ondanks dat er toen al een paar fanatiekelingen buiten aan het sporten waren. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar de oudere projecten van vorige Vamos reizen. We gingen eerst naar een kerk, waar Pater Gabriël heel veel moeite in heeft gestoken om het een prachtige kerk te maken en waar een voorgaande Vamos (2007) groep een hele mooie moestuin heeft aangelegd. Deze moestuin wordt nog steeds fanatiek gebruikt en het zorgt er voor dat een familie hierdoor eten en inkomen heeft. We zijn toen in een hele mooie kapel geweest en hebben we gedankt dat wij deze reis mogen maken maar vooral ook dat deze kapel is opgebouwd en de inwoners hier altijd terecht kunnen.

Hierna zijn we doorgereden naar Vila de Jubilee , het project van Vamos 2009. Dit is een soort van “steegje” waar aan weerszijde kleine huisjes staan voor de allerarmste mensen in de wijk. De Vamos groep heeft toen de huisjes opgeknapt waardoor er meer mensen (beter) konden gaan wonen.

Toen we aankwamen kwamen er gelijk allemaal vrouwen en kinderen naar buiten om ons te onthalen met allemaal knuffels omdat ze heel blij waren om ons te zien. We mochten met hun mee door de poort en kregen hierdoor een inzicht in hun leven en hun huisvesting. Ook mochten we bij 1 vrouw mee naar binnen. Ze kon heel mooi zingen en heeft voor ons een zelfgeschreven lied gezongen waarna we allemaal toch een cd van haar hebben gekocht. Dit was een best aangrijpend moment, aangezien het bleek dat ze ernstig ziek is en ze het geld hard nodig heeft om reizen naar het ziekenhuis en voor het onderzoek te kunnen betalen.
We hebben nog met alle inwoners die aanwezig waren een groepsfoto gemaakt en kleine knuffeltjes uitgedeeld aan de kinderen, waar ze heel dankbaar voor waren.

In de middag zijn we naar onze eigen projecten van dit jaar gegaan, om een inzicht te krijgen in deze projecten. Als eerst gingen we naar het tuin-project, waar we bij een gezin kwamen waar een hele grote moestuin is, maar die is helemaal verwaarloosd. Aan ons dus de taak om deze moestuin op te knappen, om te zorgen dat deze familie, maar ook de kinderen in het kinderdagverblijf, meer groenten ter beschikking hebben.
Hierna gingen we naar het bouw-project. We kwamen aan bij een huisje waarbij onze taak word om een badkamer en slaapkamer aan te bouwen. We mochten namelijk in het huis kijken en het was echt heel klein, en we konden amper met z’n allen binnen staan.
Als laatst gingen we naar het schilder- en kinder-project waar we gingen kijken in het buurthuis waar wij gaan werken. We werden onthaalt met groot applaus en hebben kennis mogen maken met de kinderen

Al met al hebben we vandaag heel veel gezien, en was het een hele interessante dag.

Renee & Manon Kwakkenbos

p.s. Mam, Mike en de Hoekies, heel erg bedankt voor de leuke berichtjes!


Dag 2

Vandaag mochten we heerlijk uitslapen, tenminste tot 8 uur. Toen werden we wakker gezongen door Dave. Was echt een feest. We gingen naar het eerste ontbijt van onze reis. Het was hartstikke lekker vers fruit, brood en sap. Super lekker ontbeten dus! Daarna hadden we tot de lunch even vrije tijd om iets voor ons zelf te doen (spelletjes etc.).

Toen hadden we de lunch met warm eten, dat was even raar. Bonen, lasagne, rijst, kip en groente. De bonen heb ik (Raquel) maar even overgeslagen. Na de lunch werd er een siësta gehouden, waarbij we naar de kamer gingen. Het werd alleen geen siësta maar een half uurtje muziek luisteren. Toen werden we bij elkaar geroepen voor een wandeling door Garanhuns.

De wandeling begon met een beetje regen maar hé wij zijn niet van suiker! We gingen naar de bloemenklok van Garanhuns. Ontzettend gezellig want, er was een muzikant. Hij speelde liedjes die wij toch wel pakkend vonden. Waardoor we uiteindelijk met de muzikant aan het dansen waren. We vielen op door de omgeving, een stelletje blanken die aan het dansen zijn?

Omdat het Winterfestival zich afspeelt in de tijd dat wij er zijn is het gezellig druk. Overal versiering en verklede mensen. Veel muziek en tentjes waar je kon kijken. Na een tijdje lopen gingen we naar een plekje om wat te drinken. Eenmaal zittende zaten er allemaal aapjes achter ons in de boom, super schattig! Bier en frisdrank ging er toen wel in. Toen gingen we even boodschappen doen bij een grote supermarkt op de terugweg. En daarna de wandeling vervolgen naar ‘huis’.

Avond eten was om 18:00 en was koud. Dat is dus normaal hier om ’s middags warm te eten en ’s avonds deels koud. We hadden namelijk soep met brood, worstjes, kaas en ham. De tijd dat we dit schrijven is na het eten. Vanavond hebben we nog een welkomstviering van de Viva groep die in het voorjaar naar NL komt. We hoorden net al wat liedjes voorbij komen (Leef – André Hazes JR.) Tot nu toe hebben wij het wel naar ons zin!

Groetjeeeees,

Manon v. Vliet & Raquel van Spanjen.


Dag 1

Op weg naar Brazilië.

Het is zo ver! Zaterdag 20 juli 2019 verzamelen we voor onze Vamos reis naar Brazilië. Na 10 maanden voorbereiding komen we bij elkaar in de parochiezaal van de Bonaventura kerk in Woerden. Vergezeld door veel familieleden en kennissen genieten we van de koffie en krentenbollen met dank aan de vrijwilligers van de Pax Christi parochie.

Eef Klok, penningmeester van de Stichting Vamos Schipluiden, maakt de meest actuele stand van zaken bekend. Met elkaar hebben we ruim € 100.000,– bij elkaar gehaald. Een mooi bedrag dankzij al de mensen die ons in het afgelopen jaar gesteund hebben. Niets staat een succesvolle Vamos 2019 reis in de weg.

Als de bus van Jojo tours voor rijdt, is het tijd om alle koffers in te laden. Een eigen koffer, een extra koffer en de nodige handbagage. Per persoon zo’n slordige 60 kg dat na veel passen en meten ingepakt is. Daarna een groepsfoto op de trappen voor de kerk en een rondje langs alle belangstellenden om afscheid te nemen. De reis kan beginnen.

Een reis die voor pater Gabriël begint in Schipluiden. Hij wordt door Toos en Joop naar Schiphol gebracht.

We ontmoeten elkaar op Schiphol. In de vertrekhal is het druk, maar toch verloopt het inchecken voorspoedig. Als je alle papieren maar op de juiste plek hebt en dat is lastig, omdat we in twee groepen zijn verdeeld. Dankzij postduif Ruud komt het allemaal goed. De veiligheidscheck gaat als een speer en op naar de gate. Als we in het vliegtuig zitten, begint het lange wachten tot het tijdstip van vertrek. We hebben wat vertraging, maar niet duidelijk waardoor. Na een verder voorspoedige vlucht komen we tegen 14.00u in Madrid aan. We besluiten om meteen naar de volgende gate te gaan en daar te kijken of we wat kunnen eten. Het inchecken begint namelijk al om 14.45u en de gates liggen in Madrid ver uit elkaar.  Het inchecken voor Recife is al begonnen, maar gezien de lange rij is er nog wel tijd voor een snack en een snelle sandwich. De douane wil er zeker van zijn dat we ok weer teruggaan, dus we mogen niet zo maar doorlopen. Eerst moeten ook de terugreis tickets laten zien. Als alles in orde bevonden is, mogen we doorlopen. Ook deze vliegreis verloopt voorspoedig al is het toestel wat ouder, dan het eerste vliegtuig. Het lijkt wel of de tijd kruipt. Hebben blijkbaar tegenwind en dat voelen we soms ook aan het schudden van het vliegtuig. Na een reis van 8 uur komen we op Recife aan. We zitten achter in het vliegtuig, dus het duurt wel even voordat we het toestel uit zijn. We gaan als laatste door de douane en zijn als laatste bij de bagageband. Daar is het al erg rustig. Het is jammer dat er toch één koffer ontbreekt en uitgerekend één van pater Gabriël. Gelukkig spreekt hij Portugees en kan het zelf bij de balie aangeven.

Na dit oponthoud gaan we gezamenlijk naar buiten waar we worden verwelkomd door uiteraard Hugo, Ayron, Zè en andere kennissen uit Recife.

De vele koffers worden in de bus geladen. Hij zit mudvol. Dan naar onze eindbestemming Garanhuns. Een busreis van 3-4 uur.  We liggen allemaal te slapen, want het is inmiddels middernacht Nederlandse tijd. Pater Gabriël blijft een nacht over met Carla en Zè Zè in Recife. Zij komen de volgende dag naar Garanhuns.

In Garanhuns worden we verwelkomd door leden van de nieuwe Viva groep en leden van voormalig Viva groepen. Onze eerste ontvangst van deze reis. Na het uitwisselen van de hartelijke groeten en het uitladen van de bus eten en drinken we het door hen klaargezette  buffet. We praten wat na over onze reis en dan wordt het toch wel tijd om onze bedden op te zoeken. Het is inmiddels 5 uur Nederlandse tijd, maar pas middernacht in Brazilië. Tijd genoeg om te slapen tot ons ontbijt morgenochtend.

Carla en Joop